(A Life เรื่องเหี้ยๆของคนเหี้ยๆอย่าง "กู") อ่านให้จบ เรื่องจริงประสบการณ์จริง ที่อยากถ่ายทอดให้ทุกคนได้รู้. . . อยู่ดีดีก็เกิดอยากไปค้นตู้เก็บของในห้อง ! ! ! ซึ่งร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะเปิดหรอก . . . พอเปิดไปความรู้สึกก็เหมือนได้นั้ง ไทม์แมชชีน ย้อนกลับไปเมื่อสมัยเรียน ปวช. . . . 16ใส วัยคัน !!! ปวช. ปี1 ฉันก็เป็นเด็กอ้วนคนนึงหัวฟูๆ หน้าดำเกรอะกังไปด้วยสิว ติดเกมส์ ไปเรียนเสร็จก็ต้องรีบกลับบ้าน เพื่อมาเล่นเกมส์ มีเพื่อนสนิดอยู่สองสามคน ซึ่งแต่ละคนล้วนแต่เป็นตัวแรงทั้งนั้น ! ! ! วีรกรรมพวกฉันมากมาย ยกพวกตบกันตีกัน แต่มีเหตุการณ์นึงที่ยังคงจำได้จนทุกวันนี้คือ "วันนั้นฉันโดดเรียนเป็นครั้งที่สอง" ซึ่ง อจ.โทรมาบอกแม่ว่าฉันไม่ไปเรียน ซึ่งวันนั้นแม่ฉันให้เงินฉันไปลงเรียนพิเศษ แต่ฉันกลับเอาเงินไปเที่ยววังหลังไปกิน ไปใช้จนหมด ตอนนั้นแม่ฉันปรี้ดแตกมาก ใช้สายยางฟาดฉันต่อหน้าทุกคนในซอย ฉันอายมาก . . . และเจ็บมากเป็นแผลไปทั้งตัว และแม่ฉันจะพาฉันไปลาออกที่ รร. . . . แต่ เพื่อนฉันทั้งสามคนก็ได้โทรมาอ้อนวอนขอร้อง ให้แม่ฉันอย่าเอาฉันออกจาก รร. ตอนนั้นฉันเจ็บปวดมาก อายมาก ฉันหนีออกจากบ้าน ไม่ไป รร. แต่ก็ติดต่อกะเพื่อนสนิดฉันตลอด ฉันจำได้วันนั้นมีเงินอยู่ 80บาท ฉันนั้งรถเมล์สาย 139 มาลงที่ อนุเสาวรีชัย และหยิบโทรศัพท์โทรหา ผู้ชายคนนึง (อยู่ใน FB นี่แหละ) ฉันโทรไปเล่าทุกอย่างให้เค้าฟัง และเค้าก็มารับฉันไปนอนบ้านเค้า . . . ฉันไม่ปฎิเสธว่าฉันกลายเป็น "เมียเค้า" เค้าดีกะฉันมาก ♡ ♡ ♡ เค้าดูแลฉันประหนึ่งภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่แล้ววันนึงเมื่อแม่ฉันกลับมารับฉัน ฉันก็กลับไปเรียนหนังสือเหมือนเดิม และทิ้งเรื่องราวของเราทั้งคู่ไว้ในกล่องสี่เหลี่ยม เค้าพยายามติดต่อฉันตลอด แต่ฉันก็พยายามหนีเค้า ด้วยเหตุผลเพียงว่า . . . "ความดีแดกไม่ได้" . . . ฉันกลับมาเรียนหนังสือเหมือนเดิม ใช้ชีวิตปกติเหมือนทุกวัน แต่แล้ววันนึง ก็มีผู้ชายคนนึงเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง เค้าตรงสเป็กฉันทุกอย่าง . . . หล่อ รวย ใจดี ขับรถหรู นามสกุลดัง เค้าคือผู้ชายคนแรกในชีวิตฉัน ที่สามารถเนรมิตทุกอย่างให้ฉันได้ เดทแรกของเราเกิดขึ้นที่ MBK . . . แน่นอนฉันอยากตกเป็นเมียของเค้าไวไว เพราะฉันต้องการผูกมัด แต่เค้าไม่ยอมทำฉัน ! ! ! เค้าเป็นสุภาพบุรุษมาก . . . แต่แล้ววันนึงวันที่ฉันรอคอยก็มาถึง MTV Asian Award @ SiamParakon เค้าหาบัตรมาให้ฉันได้และทำให้ฉัน เดินอยู่ข้างๆวังลีฮอม . . . น้อยคนมากที่จะได้เดินพรมแดง ในงานระดับโลกแบบนี้ ฉันตื่นเต้นมาก กระเทยมากมายเปล่งเสียงเรียก วังลีฮอม เคลลี่โรแลนด์ ทาทายัง เวนเนสF4 . . . รายการบางกอกกระซิป (รายการที่ชอบไปสัมพาดพวกไฮโซบ้านเรา) ก็มาสัมพาดผู้ชายของฉัน ฉันรู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น ฉันคิดอย่างเดียวคือ "นี่แหละผู้ชายคนสุดท้ายของฉัน" หลังจากที่เราจบงาน Mtv แน่นอนดึกมาก ฉันก็ต้องไปนอนบ้านเค้า ซึ่งฉันพร้อมยอมพลีกาย พลีใจให้เค้าตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้ว . . . . แน่นอน ฉันตกเป็นเมียของเค้า ^*^ และครั้งนั้นเองฉันก็ได้รู้จักคำว่า S&M เราคบกันอยู่ประมาน 3 เดือนเค้าก็ไปติดเด็กมัธยมต้นคนนึง ชื่อน้องบิว เรียน รร. พรตพิธยัค แถว หัวตะเข้ เค้าไม่มาหาฉันแต่กลับไปหาแต่อีเด็กนี่ทุกวี่ทุกวันฉัน จนวันนึงฉันทนไม่ไหวเลยไปดักตบอีเด็กนี่ซีคอน และการตบครั้งนั้นก็ทำให้ฉันเสียผู้ชายคนนี้ไป . . . เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ฉันรู้ว่า "ไม่มีรักแท้ในหมู่เกย์" ฉันเสียใจมาก แอบร้องห่มร้องไห้คนเดียว กรีดข้อมือตัวเองซึ่งแม่งโคตรเจ็บ เจ็บเพราะอีกรีดข้อมือนี่แหละ !!! 555+ หลังจากนั้นฉันก็ใช้ชีวิตแบบเน่าเฟะสุด ๆ หาคู่นอนตามเวป สร้างกระแสให้ตัวเอง พยายามทำตัวเป็นเน็ตไอดอล โดยการโพสรุปตัวเองตามเวป ซึ่งสมัยนั้นดังๆก็ Thaiboyx gboysiam postjung ใครคะแนนเยอะก็สวย เป็นตัว Top . . . แน่นอนฉันอยากเป็นตัว Top ฉันยอม อดหลับอดนอน เพื่อมานั้งให้คนกดโหวตฉัน แน่นอนได้ผล ผู้ชายเข้ามาไม่ขาดสาย ถ้าสมัยนั้นฉันคิดเงินฉันว่า . . . ฉันคงมีคอนโดหรูๆอยู่ไปละ !!! แต่แล้ววันนึงฉันก็ต้องมาสะดุดกับผู้ชายคนนึง หล่อมาก เดือนการท่องเที่ยวสวนดุสิต หล่อสัสๆ เค้าไม่เหมือนทุกคนตรงที่ว่าหลังจากเสร็จกิจ เค้าไม่ยอมกลับบ้านแต่นอนกอดฉันยันเช้า และเหตุการณ์นี้เองทำให้แม่รู้ว่า "ลูกฉันมีผัว" ฉันลืมล็อคห้องและแม่ก็ทำเหมือนทุกวัน คือมาปลุกฉันไปช่วยงานที่ร้าน ฉันจำได้ว่า ภาพที่แม่เห็นคือ . . . . ฉันนอนอยู่ในท่า Chanal V ผู้ชายคนนี้ก็อยู่ในท่าที่พร้อมจะขุดเหมืองของฉัน แม่ฉันช็อคมาก . . . ฉันเห็นหน้าแม่มองแบบอึ้งๆละไม่พูดอะไร รีบปิดประตูละเดินออกไป !!! สักพักแม่โทรขึ้นมาหาฉันและตาม ให้ฉันกะผู้ชายของฉันลงไปกินข้าวด้วยกัน ซึ่งแม่ฉันก็ถามนั้นโน้นนี่ตามปกติ ซึ่งฉัน Happy มากที่แม่เข้ากะ ผช. ของฉันได้ หลังจากทานข้างเสร็จฉันก็ไปส่ง ผช. ของฉันกลับ และฉันกะ ผช. คนนี้ก็คบกันอยู่สักพักนึง . . . แต่แล้ววันนึงก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด . . . . ฉันทำกระเพราหมูกรอบของโปรดของ ผช. คนนี้ ในใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก ห้อยโหนรถเมสาย 2 ไปลงสนามหลวง เดินไปบ้านเค้าย่านบางลำพู เอ๊ะ !!! ทำไมประตูไม่ได้ล็อก ? ฉันเรียกหาเค้า ก็ไม่มีเสียงตอบรับ ฉันเดินหาเค้า จนไปถึงห้องนอน . . . แต่สิ่งที่ฉันเห็นคือ . . . ! ! ! ! โปรดติดตามตอนต่อไป ^^ ไม่ไหวละไปอาบน้ำก่อนนะ เดียวไปทำงานละ ^^
Posted on: Tue, 27 Aug 2013 21:21:51 +0000
Recently Viewed Topics
© 2015