Daily Text Tuesday, May 27 God kept making it grow.—1 Cor. 3:6. Although Jehovah is the one who makes the seeds that we plant and water grow, he bestows upon us an honorable position of working with him. (1 Cor. 3:9) Is that not an astonishing example of humility on God’s part? Surely Jehovah’s example of humility should be of great encouragement to each of us to behave as a lesser one. God’s example of humility had a tremendous effect on the psalmist David. He sang to Jehovah: “It is your humility that makes me great.” (2 Sam. 22:36) David attributed any greatness he had in Israel to Jehovah’s humility—to God’s condescending, or humbling himself, to pay attention to him. (Ps. 113:5-7) Is it any different with us? In the way of qualities, abilities, and privileges, what do any of us have that we “did not receive” from Jehovah? (1 Cor. 4:7) The person who conducts himself as a lesser one is “great” in that he becomes more valuable as a servant of Jehovah.—Luke 9:48, ftn. w12 11/15 3:6, 7 Martes, Mayo 27 Ang Diyos ang patuloy na nagpapalago nito.—1 Cor. 3:6. Bagaman si Jehova ang nagpapalago sa mga binhing itinatanim at dinidiligan natin, binigyan niya tayo ng marangal na papel bilang mga kamanggagawa niya. (1 Cor. 3:9) Talagang kahanga-hanga ang kapakumbabaan ng Diyos! Ang halimbawa ni Jehova ay tiyak na magpapasigla sa atin na gumawi bilang isang nakabababa. Napakalaki ng epekto kay David ng kapakumbabaan ng Diyos. Umawit siya kay Jehova: “Pinadadakila ako ng iyong kapakumbabaan.” (2 Sam. 22:36) Kinilala ni David na anumang kadakilaang natamo niya sa Israel ay utang niya sa kapakumbabaan ni Jehova—sa pagpapakababa ng Diyos para magbigay-pansin sa kaniya. (Awit 113:5-7) Ganiyan din naman tayo. Pagdating sa mga katangian, abilidad, at pribilehiyo, ano ba ang mayroon tayo na “hindi [natin] tinanggap” mula kay Jehova? (1 Cor. 4:7) Ang taong gumagawi bilang isang nakabababa ay nagiging “dakila” dahil nagiging mas kapaki-pakinabang siyang lingkod ni Jehova.—Luc. 9:48. w12 11/15 3:6, 7 Τρίτη 27 Μαΐου Ο Θεός το έκανε να αυξάνει.—1 Κορ. 3:6. Αν και ο Ιεχωβά είναι αυτός που κάνει να αυξάνουν οι σπόροι τους οποίους φυτεύουμε και ποτίζουμε, μας προσφέρει το τιμητικό προνόμιο να συνεργαζόμαστε μαζί του. (1 Κορ. 3:9) Δεν είναι αυτό εκπληκτική εκδήλωση ταπεινοφροσύνης από μέρους του Θεού; Αναμφίβολα, το δικό του παράδειγμα πρέπει να ωθεί όλους μας να συμπεριφερόμαστε ως μικρότεροι. Το παράδειγμα ταπεινοφροσύνης του Θεού άσκησε τεράστια επίδραση στον ψαλμωδό Δαβίδ, ο οποίος έψαλε στον Ιεχωβά: «Η ταπεινοφροσύνη σου είναι αυτή που με μεγαλύνει». (2 Σαμ. 22:36) Οποιαδήποτε μεγαλοσύνη απολάμβανε ο Δαβίδ στον Ισραήλ, την απέδιδε στην ταπεινοφροσύνη του Ιεχωβά—στο γεγονός ότι ο Θεός καταδεχόταν να του δίνει προσοχή, ταπεινώνοντας τον εαυτό του. (Ψαλμ. 113:5‐7) Δεν συμβαίνει το ίδιο και με οποιονδήποτε από εμάς; Ποιες ιδιότητες, ικανότητες και προνόμια έχουμε που “δεν λάβαμε” από τον Ιεχωβά; (1 Κορ. 4:7) Αυτός που συμπεριφέρεται ως μικρότερος είναι «μεγάλος» από την άποψη ότι γίνεται πιο πολύτιμος ως υπηρέτης του Ιεχωβά.—Λουκ. 9:48, υποσ. στη ΜΝΚ. w12 15/11 3:6, 7 Marţi, 27 mai Dumnezeu a făcut să crească. (1 Cor. 3:6) Deşi Iehova este cel care face să crească seminţele plantate şi udate de noi, el ne acordă privilegiul de-a fi colaboratorii săi (1 Cor. 3:9). Nu este aceasta o dovadă remarcabilă de umilinţă din partea lui Dumnezeu? Cu siguranţă, exemplul său ne încurajează să ne purtăm ca unii mici. Umilinţa lui Iehova a avut un impact puternic asupra psalmistului David. El i-a spus lui Dumnezeu: „Umilinţa ta mă face mare“ (2 Sam. 22:36). David a recunoscut că privilegiile mari de care se bucura în Israel se datorau umilinţei lui Iehova, adică dispoziţiei lui de a se coborî la nivelul slujitorului său pentru a-i acorda atenţie (Ps. 113:5–7). La fel stau lucrurile şi în cazul nostru. Ce calităţi, talente sau privilegii avem ‘pe care să nu le fi primit’ de la Iehova? (1 Cor. 4:7) Cel ce se poartă ca unul mic este „mare“ în sensul că devine un slujitor mai valoros al lui Dumnezeu (Luca 9:48). w12 15/11 3:6, 7 Mardi 27 mai Dieu faisait croître (1 Cor. 3:6). Bien que ce soit Jéhovah qui fasse croître les graines que nous semons et arrosons, il nous honore en nous permettant de collaborer avec lui (1 Cor. 3:9). N’est-ce pas là une incroyable marque d’humilité ? Indéniablement, l’humilité de Jéhovah est pour chacun de nous un puissant encouragement à se comporter comme un petit. L’humilité de Dieu avait un effet extraordinaire sur David. « C’est ton humilité qui me grandit », a-t-il chanté (2 Sam. 22:36). David attribuait la grandeur dont il était revêtu en Israël à l’humilité de Jéhovah, qui s’abaissait pour s’intéresser à lui (Ps. 113:5-7). En va-t-il autrement de nous ? Possédons-nous ne serait-ce qu’une qualité, aptitude ou responsabilité que nous n’ayons reçue de Jéhovah ? (1 Cor. 4:7). Celui qui se conduit comme un petit est « grand » notamment en ce sens qu’il est plus précieux entre les mains de Jéhovah (Luc 9:48). w12 15/11 3:6, 7. Martes 27 de mayo Dios siguió haciéndolo crecer (1 Cor. 3:6). Aunque es Dios quien hace crecer las semillas que plantamos y regamos, nos concede el privilegio de trabajar con él (1 Cor. 3:9). ¡Qué extraordinario ejemplo! Sin duda, la humildad divina nos motiva a comportarnos como “uno de los menores”. Esta cualidad de Jehová le causó una honda impresión a David. Por eso le cantó: “Tu humildad es lo que me hace grande” (2 Sam. 22:36). El salmista consideraba que cualquier grandeza que él tuviera en Israel se debía a que Dios era humilde, pues condescendía —o se dignaba— a prestarle atención (Sal. 113:5-7). Y nuestro caso no es diferente. A fin de cuentas, ¿qué cualidad, capacidad o privilegio tenemos que no hayamos recibido de Jehová? (1 Cor. 4:7.) Entonces, ¿por qué es “grande” quien se comporta como “uno de los menores”? En parte, porque llega a ser un siervo de Jehová más valioso (Luc. 9:48). w12 15/11 3:6, 7
Posted on: Mon, 26 May 2014 23:06:04 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015