Het lukt, met heel veel gemengde gevoelens schrijf ik het laatste hoofdstuk uit wat begint met...... ‘Wat vindt je ervan? Hij is nog jong en we kunnen gaan kijken, als je dat zou willen’. Ik keek ernaar, haalde mijn schouders op en zei ‘het is maar een fotootje hoor, dat zegt mij niets’. We gingen er naar toe en daar zag ik de kleine dondersteen. Hij zat heel parmantig op de leuning van de bank te kijken en ik keek terug. Zijn kleine oogjes knipoogde en ik lachte van binnen. Zo klein als ie was was het al een heerschap. Het loopt via de leuning van de bank naar mij toe, blijft voor mij zitten en ik kijk hem aan. Het springt op de grond en komt vol zelfvertrouwen op mij afgelopen. ‘Hij heeft zijn keuze gemaakt hoor’ hoorde ik de mensen zeggen die katten fokken. ‘Maar jij mag nog niet mee, jij moet nog even wachten tot je wat ouder bent’. Een paar weken later gingen we weer terug om hem op te halen. Gedurende de twee uur lange autorit terug naar huis lag hij op mijn benen, languit en hield mij stevig vast.
Posted on: Thu, 27 Jun 2013 11:18:30 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015