Kapitulli 85 % 86 Po i shpjegoja Silves gjithcka edhe pse ishte e pamundur per mua te pershkruaja ato momente, aq me keq ne ate gjendje. Qaja pa pushim. I thoja vetes shume here qe isha nje budallaqe qe mund te qaja per ate njeri por ishte e pamundur kjo gje. Lotet dilnin vete edhe sikur une mos te doja. Me kishte lenduar aq shume ai njeri madje me shume me lendonte fakti qe ishte ajo motivi kryesor, ajo qe per asnje moment te vetme te lidhjes tone nuk na ka lene te qete. Pasi perfundova se treguari Silves ajo foli: -Shpirt fshij lotet tani . . dhe me degjo me kujdes! -Nuk mundem Silva, nuk mund ti ndaloj keto lote idjote. -TI mundesh dhe do ta besh! -Jam nje debile -Jo nuk je debile por nje vajze e dashuruar marrezisht..!! -Cfare vlere pati kjo dashuri . . qe te lendohesha kaq shume -Jo pra, me degjo tani... -Arla mos e lesho veten keshtu, behu e fort. Ndoshta me te vertetee mund te ket ndodhur ashtu . . un me te vertete e kam kusheri Andin por nuk do te thot kjo qe po mbaj anen e tij . . vetem se ndoshta ka mundesi qe ajo e gjitha ka qene e vertete.....por ndoshta ka qene e gjithe e studiuar mire per ta futur ne kurth... -Cfryva dhe vura duart mbi fytyre . . doja te qaja . . te ulerisja . . madje doja ta kisha aty dhe ta beja ne 3000 copa. -Silva pse mua, ai e dinte shume mire qe ishte dashuria ime e paree, ndjenja ime e pare . . dhe un si idjote bera cdo gje te pamundur qe kete diet tia beja sa me te bukur. I bera nje kitare, mesova disa melodi te neveritshme vetem per ate, qe kisha vite qe nuk prekja instrument muzike me dore...dhe ti e di shume mire qe kisha hequr dore nga muzika deri kur erdhi ai ne jeten time . . deri ne 3 te nates i kam shkrojtur nje leter te stermadhe me ndjenjat dhe duke i treguar se me kishte bere njeriun me te lumtur ne bote . . dhe per cfare me sherbyen keto Silva?! Per hic gje! . . me barazuan me nje budallaqe dhe bravo i qofte, keshtu u tregova vertete. I besoja verberisht deri me dje....dhe sot nje dite plot iluzione dhe shpresa u shuan te gjitha. Dhe pasi une qendroja tek Silva dhe flisnin te dyja, Andi ishte kthyer tek shtepiza per tu perballur me Klean serisht. -Zemer erdhe ? E dija qe nuk do me lije per ate debilen. -Me degjo ketu ti: mu zhduk nga jeta ime, nuk dua te te shikoj me, je nje njeri pavlere Klea . . diten qe me padurim e prisja qe ta kaloja me se miri, vjen ti dhe me prish gjithcka. -Ulu And, po te meren kembet. -Me meren se kushedi cfare me kishe hedhur aty. -Beson vertete qe une jam e afte te bej ate gje? -Besoj se je e afte per ate dhe akoma me shume! -Mire pra, shko tek krahet e Arles budallaqe nese ajo do te pranoi serisht. -Tu be qejfi tani...pasi ajo na pa ashtu nuk do tia di me per mua . . por une do bej te pamunduren qe te jemi serisht bashke....sepse ne duhemi! Nuk besoj se ti e ke ndjere ndoenjehere ate ndjenje. -Po e kam ndjere, madje me ty budalla. -Nje njeri qe dashuron dhe e do vertete dike ben te pamunduren qe ta shikoj ate te lumtur, qofte edhe ne krahe te nje njeriu tjeter. Po te ishe me te vertete nje njeri me zemer dhe me ndjenja do e lejoje kete gje. Klea filloi te qante... -Mos qaj se pas asaj qe bere nuk me vjen gjynah per ty por ndjej keqardhje . . sepse ti do ngelesh vetem, jo ne! -Per cfare erdhe And, per tu tallur me mua? -Nuk ia vlen te tallem me ty, nuk ma merrte mendja se do ia thoja keto fjale nje vajze por ti i meriton Klea, je me te vertete nje femer e ulet. Dhe qe ta dish mire, nuk erdha per ty por per ato qe Arla la ketu. Ai rrembeu kitaren dhe copat e letres qe ndoheshin ne toks dhe ashtu gjysem i pire u largua qe aty duke mos e kthyer koken mbrapa...
Posted on: Tue, 26 Nov 2013 11:10:00 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015