Kurban Bajrami Mengjesi i kesaj dite sot ndryshe agoi Te gjithe besimtaret ne nje vend i tuboi Perqafimi e gezimi aty mbreteruan dhe njeri tjetrit Kurban Bajramin ia uruan. Edhe kete Kurban bajram nga vellau juaj shume selam. Sa ka toke e uje ne dete, ju dhashte Zoti bereqet Me fat festa ju qofte, Allahu i Madh ju meshirofte… Urime kjo feste o musliman Pasuro zemren ne Islam Kjo dite per ju qofte shendet Kurse ne ate bot Zoti ju shperblefte me Xhennet. Para se te flasesh-buzeqeshu Para se te urosh-pershendetu Para se te perqafosh-duaje sinqerisht Eshte dita e Bajramit Ju uroj perjetesisht! Jeta pa besim nuk ka kuptim Fjala e bukur dhe vepra e mir eshte i vetmi shpetim Kjo dit per ju qofte gezim Xhenneti qoft i fundit vendbanim. E mbushur kjo dite plote me gezim, nuk ka njeri me hidherim. Shtrihet dora e muslimanit Urime Festa e Kurban Bajramit. Një gjë që sot dua ta them, dhe e dij që do të dhemb, por patjetër më duhet të flas, edhepse dikënd e plas. Një dukuri e neveritshme, dhe një sjellje e gërditshme, është përhapur në vendin tonë, i thuhet prostitucion. Haptas mëkatet po bëhen, njerëzit fare nuk turpërohen, Allahut i bëjnë mëkat, harrojnë që vdekja s’të jep afat. Harrojnë që borxhi do të lahet, dhe çka ke bërë ty do të bahet, nëse ke marrë nderin e huaj, kur të kthehet ty asgjë mos thuaj. Nëse bën ti zina dhe qeshë, në shtëpi tënde këtë do ta gjeshë, e nëse e bën këtë me pare, do të kthehet ty pa të paguar fare. Se çka të bësh ty do të bëhet, pandërpre bota rrotullohet, çdo gjë kthehet në vend të vetë, shiko pastaj a të duket lehtë. Kjo është vetëm për në këtë jetë, e të shtohet dënimi në Ahiret, nga organet zjarri do të hyn, zorrët në bark ty do t’i shkrinë. Do të qëndrosh në furrë të zjarrit, do të lëshosh zë të gomarit, erë të fëlliqur do të lëshosh, dhe xhehenemlinjët do t’i pengosh. E ku është zgjidhja ore vëlla? Të pendohesh në këtë dunja, vdekja kështu mos të të gjen, se pendimi pastaj nuk vlen. Kthehu ti të Gjithmëshirshmit, Fisnikut e të Gjithdijshmit, kthehu se Ai ty do të falë, pendohu vëlla ti sa më parë Ti që ke qëndruar, ti që ke duruar, ti që je burgosur, ti që je torturuar. Dëgjo: Përgëzim për ty, në ditën e dënimit, në ditën e gjykimit, në ditën e hidhërimit. Shumë do të dënohen, nga Gjykuesi Suprem, me mëkatet do të fundosen, thellë në xhehenem. Përgëzimi është për ty, mu në këtë ditë, për durimin që ke bërë, kur të erdhën vështirësitë, O ti që ke qëndruar, zjarr për ty nuk ka, Allahu ka premtuar, sot gëzo sevda. Torturimi nuk të ndau, nga akidja e vërtetë, përgëzim për ty, sot e ke më lehtë. Në ditën e hidhërimit, kur të fillon gjykimi, disa të sprovuar, do t’i kaplon shpërblimi. Hyni në xhennet! O robërit e mi, kjo ishte premtuar, kur i duruat vështirësitë. Ty që nuk ke fëmijë, ty po të drejtohem, Allahu qesh me ty, kur të tjerët dënohen. Vështirësia është pastrim, nga mëkati i vepruar, harron kush harron, Allahu s’do të ketë harruar Perse rrudhen buzet e nje femije…! Perse rrudhen buzet e nje femije… Perse ngrin buzeqeshja ne fytyre.. Perse syri ne lot noton… A thua valle eshte e drejte… A thua valle duhet te paguaj femija me vuajtje…. Athua valle ka dicka me pak se femijet e tjere… A thua valle vuajtja i perket femijes… Jo Jo kurre…. Por cte beje i gjori prind…. Cte bere e mjera Nene… Cte beje i ngrati Baba…. Me mish e shpirt mundohet per nje cope buke…. Me djerse e gjak lodhet e robtohet per dy lek… Eh…Dy lek… A vlen te meshirohet njeriu nga njeriu per dy lek…. Ku eshte meshira mes njerezve…. Ku eshte zemra e madhe per te cilen flasim te gjithe… Ku eshte fjala e bukur… Ku humbi miresija…. Ata sy te femijes flasin mijra fjale… thurin mijra vargje mjerimi…. ato buze te rrudhura…. Te rrudhura nga mjerimi… Te rudhura nga urija… Te rrudhura nga deshira per te qene i barabarte mes shokeve… Mes miqve… Te rrudhura nga vuajtja se prindi robtohet per te…. te rrudhura se fjala miresi eshte harruar nga Njeriu… Eh…Njeriu…. Krijese e larte nga Zoti…. U krijua ne formen me te bukur…. Por bukurin e humb me veprat e tije……! Sepse zemra pak i rrudhet nga keq’ardhja… Sepse Shpirti mendon me shume per dy lek…… Sy te perlotur…. Buze te rrudhura… Buzeqeshje e humbur…..! Shehidllëkun, e kishte qëllim, xhihadin, e kishte synim, me muxhahidat, deshti bashkim, për veten, nuk pranoi justifikim. Nga SHBA-ja drejt në Jemen, mbi çdo të pasur e çdo bisnismen, atij dynjaja nuk i interesonte, sepse në xhihad, deshti të shkonte. Nuk e shihte veten si dijetar, ëndrra ishte të bëhet luftëtar, nga luksuzi drejt si udhëtarë, me xhihad ishte krenarë. E arriti qëllimin, hallall i qoftë, me njerëzit e mirë, inshallah u bashkoftë, me shpërblim u pasuroftë, me kënaqësi, u furnizoftë. Për Amerikën, sa i rrezikshëm ishte, dituri për ata, sa shumë që kishte, i hedhte fjalët sikur plumba, kafirave ju erdhi deri te hunda. O ti vëlla! Merr shembullin e atij, dhe shko, drejt rrugës së tij, drejt xhennetit vëlla, në kënaqësinë e Rrahmanit, larg dynjasë, kënaqësisë së shejtanit. O ti vëlla! Kjo është ajo që kërkojmë, duam thjeshtë, në xhennet të shkojmë, largohu, nga fjalët e çdo ahmakit, dëgjo qëllimet dhe synimet e Aulakit. Për ty, o shehid, për ty po shkruaj, me vdekjen tënde, aspak nuk po vuaj, ti e arrite qëllimin, unë askund nuk jam, nuk e dijë ende, se çfarë qëllimi kam. A dua të vdes apo të jetoj? Këtë çështje nuk mund ta konkludoj, derisa shpirti yt, me shpend fluturon, shpirti im, në dynja jeton.
Posted on: Fri, 25 Oct 2013 15:25:33 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015