Meyveye duran çiçeklerimdem birinin öğretmenler günü yazısı; BÜYÜDÜM ÖĞRETMENİM O gün gelmişti. Annemin arkasına gizlenip meraklı bakışlar içinde süzdüğüm bir çok çocuğun bahçesinde şen şakrak oynadığı o yere gitme vakti gelmişti. Artık bende okula gidecektim. Annem özenle giydirdiği önlüğümle saçlarımı iki kuyruk yapmıştı. Yakalığım çiçekli ,ayakkabılarım siyah cırt cırtlıydı. Pembe çantamı sırtıma koyan annem elimden tuttuğu gibi okula getirmişti beni. Kimseyi tanımıyordum ben orda. Ürkek bakışlarla süzüyordum etrafımdakileri. Sonra annem birinin yanına getirdi beni. Uzun boylu , nur yüzlü , sıcak gülümsemeli bir adamdı bu. Öğretmenim olduğunu sonradan öğrendiğim bu adam , başımı okşayıp elimden tuttuğu gibi diğer çocukların yanına götürdü beni. Hayatımda güven duygusunu tam anlamıyla hissettiğim andı o an. Bu yabancının verdiği bu büyük güven duygusu , ürkekliğim alıp gitmişti. Tahta sıralarda otururken kara tahtayı aydınlatan bir ışıktı bu kişi. İçimizi ısıtan şefkatiyle bizi büyüleyen sıcak gülümsemesini hiç suratından eksik etmeyen öğretmenimiz... Her harfi tek tek anlatan , anlamadıklarımızı bıkmadan yorulmadan tekrarlayan , her basarımızda ufak ödüllerle gönlümüzü çalan , düştüğümüzde kaldıran, sarılan , seven , öven , güven duygusu veren böyle birini kim sevmezdi ki ? Öğretmenimiz... Kör insanın gözleri , sağırın sesi gibiydi. Bir nadide çiçek olmayı öğretmişti bize. Hayatı iyi yönleriyle kötü yönleriyle kabul etmemizi öğretmişti. Sesimizin kötü olmasını umursamadan şarkı söylemeyi , duygularımızı açık açık söylememizi demişti bize. Hayranlık dolu bakışlarımı engelleyememem de bundandı işte. Sonra büyüdük. Zaman geçtikçe yeni öğretmenlerle tanıştık . Her yeni bir sima her yeni bir sıcak gülümseme binlerce şey kattı hazinemize. Arkadaşta olduk onlara kardeşte. Bazen ana baba bazense bilgisine ihtiyaç duyduğumuz bir bilgin. Şimdi ne önlüğüm var üstümde nede çiçekli yakalığım boğazımda. Ama öğretmenim var bana kalan. Hafızamın unutulmayacak listelerinde basa yerleşmiş biri. Hala ilk günkü gibi aklımda başımı şefkatle okşayışı. Küçükken 24 kasımda yazdığım şiirler , süslenmiş özene bezene renkli resimlerle donatılmış kartonlar yok. Öğretmenimm canım benim canım benim seni ben pek çok pek çok severim diye haykırdığım şarkıyı da söylemiyorum . Sadece elimde karanfil ben büyüdüm diyorum . Sizin yetistirdiğiniz nadide çiçek büyüdü öğretmenim .
Posted on: Wed, 20 Nov 2013 21:32:56 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015