Επιστολή αναγνώστη στην 'Κ'. H πιο έντιμη (και πραγματικά) αριστερή γνώμη που άκουσα εδώ και πάρα πολύ καιρό: Η ιδεολογική κρίση και η σύγχιση της Αριστεράς στην Ελλάδα και διεθνώς σήμερα oφείλεται στην εμπειρία και τα επακόλουθα του Υπαρκτού και τώρα ανύπαρκτου σοσιαλισμού και συνεπώς επείγει η αποτίμηση αυτής της εμπειρίας αν πρόκειται να χαραχθούν νέοι στόχοι και προοπτικές για το μέλλον. Γιατί δεν μπορούμε να καταλογίζουμε την αποτυχία αυτή στην ιδεολογική πόλωση των αστών και των απολογητών τους και να αγνοούμε την ιστορική εμπειρία. Η ιστορική εμπειρία ή ίδια χρειάζεται ανάλυση για να προσδιορισθούν τα αίτια και οι αφορμές που οδήγησαν στην κολοσσιαία αυτή αποτυχία του διεθνούς εργατικού κινήματος. Χρειάζεται με δυο λόγια συζήτηση «εφ’όλης της ύλης». Η συζήτηση θα πρέπει να επικεντρωθεί στο ρόλο του κόμματος στην μετεπαναστατική περίοδο. Τί γίνεται με το ρόλο του κράτους και πως ατροφεί η ιεραρχική δομή του και για τη συντήρηση του οποίου απαιτείται η απορρόφηση ενός μεγάλου μέρους της Υπεραξίας της εργασίας; Γιατί τα κύρια αίτια της πτώσης του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, κατά τους κλασσικούς του Μαρξισμού, ωφείλονται στον τρόπο με τον οποίον αφαιρείτο η Υπεραξία από την κρατική γραφειοκρατεία προς όφελός της, με πολιτικά μέσα, δηλαδή, αντί με οικονομικά, όπως γίνεται στο σύστημα του καπιταλισμού. Και λόγω των περισσότερων ελευθεριών που εξασφάλιζε στους εργάτες το «σοσιαλιστικό» αυτό σύστημα, ήταν αδύνατο να αντλήσει την Υπεραξία με πολιτικά μέσα χωρίς να παραλύσει ταυτόχρονα την παραγωγή των χωρών αυτών. Με απλά λόγια, αν ένας εργάτης δεν παράγει κάτω από τον καπιταλισμό απολύεται και βρίσκεται στο δρόμο. Τί γίνεται όμως σε ένα σοσιαλιστικό κράτος όταν ο εργάτης κάνει λευκή απεργία και δεν παράγει γιατί βλέπει τον κομμισσάριο του κόμματος να ζει πλουσιοπάροχα; Απλούστατα, ή παραλύει η παραγωγή και η κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους γίνονται πιο καταπιεστικοί με τις γνωστές συνέπειες που γνωρίσαμε στο Ανατολικό μπλοκ, ή περνάς στη λεγόμενη ελεύθερη αγορά όπου η Υπεραξία πλέον απομυζάται μέ οικονομικά μέσα μέσα από τήν ίδια την παραγωγή. Αυτο ακριβώς που συνέβη με τη Σοβιετική Ένωση. Αντί λοιπόν η Αριστερά στην Ελλάδα να επιδίδεται σε σλόγκαν και μεγαλοστομίες και να θριαμβολογεί υπερ του κρατικοδίαιτου σοσιαλισμού, καλό θα ήταν να επανεξετάσει την ιστορική εμπειρία δέσμιοι της οποίας έπεσαν και η Ελληνική Αριστερά αλλά και το διεθνές εργατικό κίνημα. Θα πρέπει επίσης να επανεξετάσει το ρόλο της σε σχέση με τη θέση της Ελλάδας στο διεθνές εργατικό κίνημα και κατά πόσο η Ελλάδα μπορεί να παίξει πρωτοποριακό ρόλο αναδόμησης μιας κοινωνίας τη στιγμή που έχει στην ουσία καταστραφεί ο παραγωγικός ιστός της χώρας. Ο γράφων είναι Master Graduate of Philosophy and Political Theory specialized in Marxian Studies from York University, Toronto, Canada
Posted on: Mon, 30 Sep 2013 14:34:41 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015