11,12 YAŞLARINDAYDIM AMCAMIN OĞLUNUN NİŞANI VARDI SABAH ERKENDEN KALKIP EVİ TEMİZLEDİM ,İNEKLERİ DOYURUP TÜM HİZMETLERİNİ YAPIP SAĞDIM (her gece kollarımın bileklerimin ağrısından uyuyamazdım)evdekilerinkahvaltısını yaptırdm ve hazırlanmak için odama gittim çok heyecanlıydım amcamın oğlunun nişanına gidecektik babamla. oturma odasına geldiğimde sürekli hastayım diye yatan annem fatma gitmiycek ben hastayım diyince r.babam itiraz etti hayır gidecek derken aralarında büyük bir tartışma başlayınca ben odama gittim ve o küçücük aklımla düşünmeye başladım.Annemin yüzü kıpkırmızıydı demekki hastaydı gerçi hep hastayım der bildim bileli yatardı ama vijdan işte evdede mahalledede kimse yoktu yabirşey olursa diye düşündüm ben nişana gitmesemde olur.içeri gelip babama siz gidin ben gelmiyorum dedim babam itiraz edince baksana babacığım ateşler içinde yanıyor dedim babam siz bilmiyorsunuz numara yapıyor yok birşeyi demesine rağmen ben gitmedim evde kaldım annemin ateşlendiğine çok üzülmüştüm derken yarım saat ,kırkbeş dakika sonra annem gülerek kalktı oturdu ve oh nasıl göndermedim seni dedi ve kahkahalarla gülmeye başladı o gün annemi beynimde gömdüm artık bende babam gibi onun hastalığına inanmıyordum hatta o gün babamıda kaybettim o gün onu dinlemedim ve onlarla gitmedim diye canım babam bir daha benimle eskisi gibi olmadı.öleli 33 yıl oldu annem haladaha yatıyor ve sapasağlam.bu benim gerçek hayat hikayemdir.
Posted on: Fri, 15 Nov 2013 08:20:25 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015