26 września – Czwartek Tetrarcha Herod usłyszał o wszystkich cudach zdziałanych przez Jezusa i był zaniepokojony. Niektórzy bowiem mówili, że Jan powstał z martwych; inni, że Eliasz się zjawił; jeszcze inni, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał. Lecz Herod mówił: Jana ja ściąć kazałem. Któż więc jest Ten, o którym takie rzeczy słyszę? I chciał Go zobaczyć. (Łk 9,7-9) Wszystko zależy od tego, w jakim okresie swojego życia przyjdzie ci czytać gorzką Księgę Koheleta. Jeżeli jesteś w pełni sił i zajmują cię liczne toczące się wokół ciebie sprawy, wówczas stary Kohelet okazać się może bardzo trudnym wyzwaniem. Ba, jego lektura może być nawet niewskazana. Jeżeli natomiast znajdujesz się u schyłku swojego życia, wówczas w tej samej księdze odkryjesz rzeczy oczywiste, a przede wszystkim – prawdziwe. Abstrahując jednak od stanu ducha, tak ważnego dla odbioru tekstu, powiedzmy wyraźnie, że to księga bardzo realistyczna. Co więcej, potrzebna człowiekowi, ponieważ stanowi wierne odbicie jego życia, które jest skazane na przemijanie i ulotność, na niepozostawianie żadnego, nawet najmniejszego, śladu. Dla wielu poetów i myślicieli zawarte w niej treści stały się punktem wyjścia do rozważań i przemyśleń. I to głównie gorzkich i nasyconych brakiem nadziei. Jednak dla ciebie, chrześcijaninie, Koheletowe przesłanie to tak zwany pierwszy krok, po którym nie może zabraknąć następnego. U Koheleta znajdziesz bowiem pewność, że z tej nicości może wyrosnąć dosłownie wszystko, o ile przyjmiesz to, co jest ci darowane przez Boga, o ile później skierujesz ów dar do Niego, wówczas skorzystasz z niego zgodnie z Jego wolą. Bo to ona powołała do istnienia i ciebie, i wszystko, a co najważniejsze – pragnie, by to trwało. Zwróćmy uwagę, że w Koheletowym tekście jest mowa o swoiście sprzecznym widzeniu rzeczywistości. Z jednej strony autor podkreśla nicość, z drugiej zaś to, że owa rzeczywistość jest wszystkim. Biedzi się więc nad tym, jak nie dać się przeniknąć nicości, nie ulec marności, i nad tym, jak nadać kształt temu wszystkiemu, co tak słabe, kruche i przemijające. To dwutorowe rozważanie winno sięgać do realizmu rozumu i realizmu wiary. Bo też jeden realizm zakłada drugi i jeden, i drugi wzajemnie się uzupełniają. Innymi słowy, Księga Koheleta jest tekstem niezbędnym we właściwym kształtowaniu chrześcijańskiej świadomości. Jest wyjątkowa, acz nie jedyna. Wystarczy spojrzeć na paschalne misterium Chrystusa, fundament naszej wiary, gdzie mamy do czynienia ze śmiercią i zmartwychwstaniem, z przegraną i ze zwycięstwem, z upadkiem i wiecznym trwaniem tego, kto pozostaje wierny Bogu.
Posted on: Thu, 26 Sep 2013 17:30:46 +0000
Recently Viewed Topics
© 2015