27 września – Piątek Gdy raz Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: Za kogo uważają Mnie tłumy? Oni odpowiedzieli: Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał. Zapytał ich: A wy za kogo Mnie uważacie? Piotr odpowiedział: Za Mesjasza Bożego. Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie. (Łk 9,18-22) Kohelet kontynuuje swoją refleksję na temat marności wszystkich rzeczy, skupiając się tym razem na ułomności tego, co człowiek czyni. Los człowieka to piórko na wietrze: raz jest on na górze, a innym razem na dole; jednego dnia przeżywa pomyślność, drugiego natomiast doświadcza niepowodzenia. Jednego dnia jest chwalony, innego zaś zapomina się o nim. Ekrany telewizorów są największą i najlepszą sceną, na której doskonale widać tego rodzaju marność: dziś pewni ludzie są bohaterami, są uwielbiani, inni zaś poddani zostają miażdżącej krytyce i są znienawidzeni. I jedni i drudzy są wrzucani w jedno i to samo błoto, bo szybko następuje nieoczekiwana zmiana miejsc. Rodzi się tylko pytanie: kto pierwszy i kiedy. I tak towarzyszą nam różne twarze, które pojawiają się i znikają. Nowe przyczyniają się do łatwego zapominania o dawnych, a więc tak naprawdę o tych, którzy w wielu przypadkach przygotowywali im drogę. Od czasu do czasu można usłyszeć, że umarł ktoś ważny, po czym pojawiają się dosłownie na dwie, trzy minuty obrazy skłaniające do zadumy i refleksji, by po tym cały spektakl ruszył w swoją dalszą drogę. Show must go on! Spektakl musi trwać! Ten, kto to dostrzega, stawia sobie pytanie: czy rzeczywiście warto? Czy warto było z takim mozołem piąć się w górę, żeby w jednym momencie tak po prostu zniknąć? Ten wielki medialny cyrk potrzebuje mitów i legend, które będą się pojawiały i znikały; potrzebuje coraz to nowych i interesujących twarzy, które będą odpowiadały potrzebom chwili i które będzie można zmienić, gdy przyjdzie na to pora. Zmienność wzruszeń i oczekiwań wpływa na zmienność fortun tych, którzy wchodzą na tę drogę. Przyglądając się zaś uważnie wycinkom z przeszłości, można dostrzec brak poczucia zakorzenienia się u wielu z idoli, nawet tych najbardziej fascynujących. Bynajmniej to nie tylko los innych, tak jest i w moim przypadku, moje dawne postawy i przyjmowane pozy tego właśnie dowodzą… Żywić zatem trzeba nadzieję, że w dniu sądu nie zostanę skazany na obejrzenie filmu z całego mojego życia, na który złożą się kadry dowodzące mojej próżności i samowystarczalności. Tak, dobrze jest od czasu do czasu zatrzymać się i pomyśleć o kruchości swego życia i o jego przemijaniu, aby choć trochę zbliżyć się do mądrości serca.
Posted on: Sat, 28 Sep 2013 19:25:51 +0000