314. God’s Pleasure And King’s Prize دلا رفيق سفر بخت نيكخواهت بس نسيم روضه شيراز پيك راهت بس Heart! Y’r good luck as co-traveller is adequate Shiraz garden’s breeze as messenger is so sweet (1) دگر ز منزل جانان سفر مكن درويش كه سير معنوي و كنج خانقاهت بس Dervish! dear homeland for a journey don’t quit Spiritual trip-n-cloister corner deem appropriate (2) وگر كمين بگشايد غمي ز گوشه دل حريم درگه پير مغان پناهت بس If grief attacks sudden from some corner of heart Magian Pir’s closet can ever serve a safe precinct (3) به صدر مصطبه بنشين و ساغر مي نوش كه اين قدر ز جهان كسب مال و جاهت بس Take the top seat in tavern, drink from the goblet Enough worldly pelf, power you did accumulate (4) زيادتي مطلب كار بر خود آسان كن صراحي مي لعل و بتي چو ماهت بس Don’t greed for more, things in ease you may put With ruby wine and moon-like idol keep content (5) فلك به مردم نادان دهد زمام مراد تو اهل فضلي و دانش همين گناهت بس Sky so acts, ineligible ones get what they want Y’r fault; ye are a man of knowledge-n-intellect (6) هواي مسكن ملوف و عهد يار قديم ز ره روان سفركرده عذرخواهت بس Breeze of ancestral home, old friend’s covenant For traveling fellows, such a pretext is sufficient (7) به منت دگران خو مكن كه در دو جهان رضاي ايزد و انعام پادشاهت بس Why obliged to others, to favours ye habituate God’s pleasure, King’s award; two complement (8) به هيچ ورد دگر نيست حاجت اي حافظ دعاي نيم شب و درس صبحگاهت بس No need Hafiz! to incant further or supplicate Suffices to ye morn prayer-n-orison at midnight (9)
Posted on: Sun, 11 Aug 2013 16:29:14 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015