Başkalarına aydınlığın meşalesini götürebilmek için, güzeli arama tutkusu olmalı içimizde,öyle değilmi ? Hep merak edeceğiz,sürekli öğreneceğiz. Bir şeyi aramanın heyecanı,bulmanın coşkusu içinde olacağız. Bize meydan okuyan bir işi başaracağız ki,kendimizi yeniliyoruz diyelim.Öyleyse kendi yaşama ve çalışma tarzımızı yenileyebilmek için,önce kendimiz yaşamayı ve çalışmayı daha iyi öğreneceğiz.Öğreneceğiz ki başkalarına taşıyabilecek,iletecek bir şeylerimiz olsun.İnsan yüce bir varlıktır diyoruz. Dünyaya birkez geliyor ve hayat denilen kısa sayılabilecek zaman dilimini birkez yaşıyor.Hayatı bir kez yaşayan, başlı başına bir değer dediğimiz insana toplum olarak gerekli değer vermediğimiz besbelli de acaba ben,sen,o,bu,şu ve bizler yeterli özeni gösterdiğimizi söyleyebilirmiyiz ? Birbirimizin kişiliğine, bu kişiliğin önemli bir parçası olan insan düşüncesine saygılı olabiliyormuyuz? Birbirimizin söylediklerine, 'onunda söylediklerinde bir doğruluk payı olabilir' diye kulağımızı açmışmıyız? Madalyonun bir yüzü bu.Öbür yüzü ise,biziz kendimiz,yani ben, insan biz kendimiz, acaba kendimize gereken değeri verbiliyormuyuz? Karşımızdakilerinin çok ucuza harcamak için ellerinden geleni ardlarına koymadıkları hayatlarımızı, çokcası savurganca geçiştirmiyormuyuz? Bir kez olsun yaşanan hayatı, hem toplum hemde kendimiz açısından yeterince kılabiliyormuyuz? Kendimizi değiştirip geliştirebiliyor, böylece toplumu geliştirme yönünde belirli bir etkide bulunabiliyormuyuz? Başka bir deyişle,bir ölçüde de olsa özümüzü, kendimizi değiştirdik diyebiliyormuyuz? Hiç değilse var olan becerilerimizi, yeteneklerimizi, olanaklarımızı yeterince yerli yerinde kullanabiliyormuyuz? Bir yandanda sürekli okuyup öğrenerek,yeterince yetişmemizde eksik kalan yanlarımızı giderebiliyor,zayıf yanlarımızı törpüleyebiliyor,becerilerimizi geliştirebiliyor, yeni nitelikler kazanmak için bir çaba gösterebiliyormuyuz? İnsan elbette bir robot değil. Bir günü ötekine tıpa tıp uymaz. Bakarsın sevinçlidir bir gün, bir başka gün durgunca.Nereden kaynaklandığını kendisininde kestiremediği bir takım tasalar içini kemiriyordur. Belki de bırakınız uzağını, yakın geleceğin dahi belirsizliği, bu belirsizliğin yarattığı kaygı yüzüne vuruyor hareketlerine yansıyordur. Ne olursa olsun, nasıl bir ruh haleti içinde bulunursak bulunalım bir şey varki işin temeli o; insanın kendisini örgütlemesi,yaşamayıda çalışmayıda daha iyi öğrenmesi,insanın başkalarıyla ilişkilerini düzenleyebilmesi için önce kendini bir düzene koyması gerekiyor.Öyle ya başkasını kazanabilmek için önce insan kendine bir çeki düzen vermeli değilmi? O halde elimizdeki var olan imkanı iyi değerlendirerek halkımızın, çocuklarımızın geleceklerinin daha sağlıklı,daha mutlu,daha güzel olmasını istiyorsanız çok çalışmalıyız çok. EĞİTİMCİ FUAT KAYA
Posted on: Wed, 03 Jul 2013 11:10:43 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015