Bir insanın diğer bir insanı, hemen hemen hiçbir şey yapmadan, bu kadar mesut etmesi nasıl mümkün oluyordu? Ahbapça bir selam ve temiz bir gülüş... Ve ben bu anda başka hiçbir şey istemiyordum.Dünyanın en zengin insanıydım.Gözlerimle onu takip ederek mırıldanıyordum: "Sana teşekkür ederim, teşekkür ederim!" O, beni birdenbire sessiz ve karanlık dünyamdan ayırmış, ışığa ve sahiden yaşamaya götürmüştü.Bir ruhum bulunduğunu ancak o zaman fark etmiştim.Şimdi geldiği kadar sebepsiz ve ani çekilip gidiyordu.Fakat benim için bundan sonra eski uykuya dönmek imkanı yoktu.Yaşadığım müddetçe türlü türlü yerler gezecek, dilini bildiğim ve bilmediğim insanlarla tanışacak ve her yerde, herkeste onu arayacaktım.Onu bulamayacağımı daha şimdiden biliyordum fakat aramamak elimde olmayacaktı.Beni bütün ömrümce bir meçhulü, mevcut olmayan bir şeyi aramaya mahkum ediyordu.Bunu yapmamalıydı…
Posted on: Sat, 13 Jul 2013 23:24:05 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015