Bir yalnızlık mektubu bu kapını çalan. İçimdeki fırtınaların, düşlerimin, gecelerimin, sabahlarımın, içtiğim çayın, uyuduğum uykunun, aldığım nefesin yalnızlığı. Bir yalnızlık repliği dilimin ucundaki. Seni düşündüğümde aklımı alan bu düşünceye engel olamadığım gerçeği bu aklımı uyuşturan. Neyi nasıl yaşamayı bile bilemiyorum belki. Bilmediğim onca şeyden biri belki de bu. Karışık cümleler kurup her şeyi bilinmezliğe doğru götürmek değil amacım. Yalnızca ne yazmam gerektiğini bilmiyorum. Yaptığım şey, şu an aklımdan geçenleri buraya aktarmak. Seni düşünüyorum… Anları ve anıları. Bir düşe dönüşüyor kafamda canlananlar, kendime geliyorum, seni düşündüğümü fark ediyorum. Beynim ve kalbim arasındaki yol giderek uzuyor. Koca bir bilinmezliğe dönüşüyor tüm bunların toplamı. Toplamı bilinmezlik olan bir gerçeğin tam da ortasındayım. Seninle yaşadığım ve yaşamadığım güzel anların düşündeyim. Yüzün bir yıldız gibi düşüyor geceme; Oysa ben, yalnızlığın beşiğinde uyuyorum her gece. Bir şiir yazıyorum sana, gözlerin düşüyor aklıma. Bir yalnızlık melodisi bu kulağıma fısıldanan her gece. Seni özlüyorum...!
Posted on: Wed, 18 Sep 2013 23:31:09 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015