Blog PIERWSZA POMOC --> liceumwolsztyn.pl/?q=node/542 Trochę to trwało, zanim doszliśmy do 8 punktu algorytmu. W rzeczywistości zrobiliśmy wszystko bardzo szybko, bo przecież czas w akcji ratowniczej jest często czynnikiem decydującym! MASZ 4 MINUTY – POTEM SZANSE POSZKODOWANEGO SĄ CORAZ MNIEJSZE. 1) OCENA SYTUACJI – rzut oka: co się stało, ilu poszkodowanych, ich wygląd ogólny. Zakładamy rękawiczki. 2) OCENA BEZPIECZEŃSTWA – czy tu, w tym miejscu mogę udzielać pomocy. Jeśli nie – ewakuacja poszkodowanego. Albo – niestety, ze względu na swoje bezpieczeństwo – wcale nie podchodzę do niego, mogę tylko zadzwonić po pomoc. 3) OCENA ŚWIADOMOŚCI – „Halo! Czy Pan/i mnie słyszy? Proszę otworzyć oczy!” Nie reaguje. 4) WOŁANIE O POMOC – wołaj głośno, pomoc zawsze się przyda. „Proszę ze mną zostać. Będę potrzebować Pana/Twojej pomocy”. 5) UDROŻNIENIE DRÓG ODDECHOWYCH – rękoczyn czoło – żuchwa, zaglądnij do jamy ustnej. 6) OCENA ODDECHU – pochyl się, trzymając cały czas jedną ręką czoło poszkodowanego, zastosuj zasadę „widzę, słyszę, czuję” i 10 sekund oceniaj oddech poszkodowanego. Jest? Nie ma! 7) WEZWANIE POMOCY – mówisz do tej drugiej osoby: „Proszę zadzwonić pod numer 112 lub 999. Kobieta, lat około 50, nieprzytomna, nie oddycha, ja przystępuję do RKO”. Upewnij się, czy ta osoba potrafi resuscytować – będziecie się zmieniać co 2 minuty. Nie zmęczysz się tak szybko. Jeśli jesteś sam – musisz teraz zadzwonić. Informacje przekazuje się według schematu: - GDZIE? - CO? - ILE? - JAK? - CO ROBISZ? - KIM JESTEŚ? 8) Wykonujesz RKO: 1. Podczas RKO poszkodowany leży na plecach, na twardym, nieelastycznym podłożu (w przypadku kobiet w zaawansowanej ciąży podkładamy coś pod jej prawe biodro i rotujemy nieco w lewą stronę, gdyż płód uciska żyłę główną dolną – wsuń np. zwiniętą kurtkę, torebkę). 2. Klęcząc przy poszkodowanym oceniłeś świadomość, udrożniłeś drogi oddechowe, oceniłeś oddech. 3. Teraz musisz obnażyć klatkę piersiową: rozpiąć górną część ubrania lub unieść do góry, u kobiet stanik unieść w górę (jeśli jest cienki – nie trzeba, szanuj godność kobiety). 4. Szybko znajdź punkt ucisku – wyznaczając środek klatki piersiowej (punkt ucisku jest oczywiście na mostku, a to jest najprostszy sposób znalezienia środka klatki): a. znajdź i oznacz jedną ręką dolny brzeg żeber (tam kończą się łuki żebrowe) b. znajdź i oznacz drugą ręką linię obojczyków c. wyznacz środek klatki piersiowej (tam gdzie zejdą Ci się kciuki) 5. Na środku klatki piersiowej połóż nasadę jednej dloni (dominująca, ta silniejsza), przy czym palce powinny być odgięte ku górze, by nie dotykać klatki piersiowej. Drugą dłoń połóż na grzbiet dolnej, spleć palce i unieś ku górze. Pochyl się nad poszkodowanym prostując i blokując ramiona w stawach łokciowych. Ramiona muszą znajdować się w pozycji prostopadłej do klatki piersiowej. Siła uciskania powinna wynikać z przeniesienia masy Twojego ciała, a nie z pracy Twoich mięśni. W ten sposób zaoszczędzisz siły i zapewnisz wywieranie prostopadłego nacisku. 6. Energicznie uciskaj mostek w miejscu przyłożenia dłoni, wgłębiając go na głębokość 5 cm w kierunku kręgosłupa, z odpowiednią częstotliwością – 100/min., bez odrywania rąk od mostka. Wykonaj 30 uciśnięć. 7. Po każdej serii 30 uciśnięć ponownie udrożnij drogi oddechowe przez odgięcie głowy ku tyłowi. Połóż maseczkę do sztucznego oddychania na ustach poszkodowanego. Wykonaj 2 wdechy ratownicze. Weź normalny wdech i obejmij szczelnie usta poszkodowanego swoimi ustami, upewniając się, że nie ma przecieku powietrza. Zaciśnij nozdrza poszkodowanego. Wdmuchuj powoli powietrze do ust poszkodowanego przez około 1 sekundę (tak jak przy normalnym oddychaniu), obserwując jednocześnie czy klatka piersiowa się unosi – taki oddech ratowniczy jest efektywny. Teraz zwolnij ucisk nosa – następuje bierny wydech poszkodowanego. Obserwuj czy opada klatka piersiowa poszkodowanego. Szybko nabierasz powietrza i wykonujesz następny wdech. 8. RKO wykonuje się w cyklach 30:2 (30 uciśnięć – 2 wdechy; ok. 3 cykli/minutę). 9. Jeśli obydwa wdechy są nieefektywne – nie wykonuj kolejnego, może się uda następnym razem. Powróć do uciskania klatki piersiowej – i dalej kontynuuj cykl 30 : 2. 10. W sytuacji, gdy nie jest możliwe wykonywanie przez ratującego wdechów ratowniczych (np. duże obrażenia twarzy), bądź nie chcesz wykonywać oddechów z innych względów (nie masz maseczki, poszkodowany wymiotował itp.), można wykonywać samo uciskanie klatki piersiowej w tempie 100/min, ale nieprzerwanie. 11. Po każdych 2 minutach sprawdzaj oddech (10 sekund). Jeśli nie ma oddechu – dalej prowadź RKO. W tym momencie, jeśli jest z Tobą, to zmienia Ciebie drugi ratownik. Kiedy Ty oceniasz oddech, on już klęczy przy poszkodowanym z drugiej strony, odnalazł środek klatki piersiowej i przyłożył ręce. Czeka na Twój znak. Kiedy stwierdzisz, że poszkodowany nie oddycha – wtedy on szybko kontynuuje RKO. Pamiętaj – liczy się czas. Należy zminimalizować przerwy w resuscytacji podczas zmian. GDY RATOWNIKÓW JEST 2 LUB WIĘCEJ, WARTO ZMIENIAĆ SIĘ CO 2 MINUTY - ZAPOBIEGA WYCZERPANIU SIŁ. DWIE MINUTY TO MNIEJ WIĘCEJ 6 CYKLI 30:2. 12. Gdybyś zauważył oznaki czynności życiowych – wydaje Ci się, że poszkodowany zamrugał, kaszlnął, poruszył ręką, cała procedura rozpoczyna się od nowa: a) Halo! Czy Pan mnie słyszy? Proszę otworzyć oczy! Jeśli reaguje, to znaczy, że powrócił nie tylko oddech, krążenie, ale i świadomość. Wasze działania przyniosły skutek. Zreanimowaliście poszkodowanego! Prowadzisz rozmowę z poszkodowanym, uspokajasz, wspierasz, wypytujesz (o tym napiszę przy kolejnej okazji). Układasz go w pozycji dogodnej dla niego – jeśli nie ma obaw o uraz kręgosłupa albo miednicy, to w pozycji półwysokiej, z uniesioną górną częścią ciała. Okrywasz go – pamiętaj, termoregulacja jest zaburzona, trzeba zapewnić komfort termiczny. Kontrolujesz jego czynności życiowe (czy przytomny i czy oddycha, bo pamiętasz, że tętna nie badamy). Czekacie na przyjazd karetki. Jeśli nie zareagował : b) udrożnienie dróg oddechowych, c) ocena oddechu, d) jeśli oddycha, ale jest nieprzytomny – układasz go w pozycji bezpiecznej (w kolejnym odcinku), jeśli jednak nie oddycha – dalej prowadzisz RKO. KONTYNUUJ RKO DOPÓKI: Nie przybędzie wykwalifikowany personel medyczny (karetka pogotowia) Nie stwierdzisz u poszkodowanego oznak życia (zacznie oddychać albo nawet wróci świadomość) Nie ulegniesz fizycznemu wyczerpaniu (co Ci grozi, gdybyś był sam – dlatego warto wołać o pomoc!). I tym sposobem uratowałeś czyjeś życie. Satysfakcja gwarantowana. Gratuluję! Niedługo dowiesz się, jak wykonuje się RKO u dzieci.
Posted on: Mon, 10 Jun 2013 20:37:08 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015