Bugün dünyanın en acı hissini yaşadım kendimce. Yaşlı bir amcanin gözyaşlarıyla karşılaştım. Hayatımda altından kalkamayacıgimi düşündüğüm şeylerden daha güçlü şekilde ayağa kalktığımı keşfettim ama bir yaşlı insanın gözyaşları beni mahvetti, itiraf şu ki o kadar insanın arasında o ağladı ben de onunla ağladım, gittim öptüm ellerini... Konudan ziyade yaşadığım hissi anlatmak istedim.Huzur evine gitmek istemiyordu ve ağlıyordu bi eliyle de yaşlarını siliyordu. Ölüm bu yaşadığım acı his olsa gerek diye düşündüm. Ne aşk, ne özlem ne başka şeyler. Hiç bir şey bu kadar acıtmamisti canımı. O kadar insan vardı ve biz ikimiz ağlıyorduk. O kadar masumdu ki, ölünürdü o haline. Ağlamak güzeldir, utanılacak, küçük düşmemize neden olacak bi durum asla değildir, samimiyettir, kalbi ortaya koyup kendin yok olmaktır, ağlamak ruhun yıkanmasıdır... Rumuz:kırmızı bere takan ateş böceği
Posted on: Tue, 01 Oct 2013 14:02:15 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015