Chiny stały się jednym z najważniejszych partnerów handlowych Unii Europejskiej. Jest jednak jeden aspekt relacji handlowych, na który warto zwrócić szczególną uwagę. Jest nią mianowicie kwestia pogłębiającego się od ponad 10 lat braku równowagi w dwustronnej wymianie handlowej. Wydaje się być ona korzystna tylko dla jednej ze stron, czyli Chin i wynosi około 170 mld euro deficytu na niekorzyść dla Unii. W 2010 roku UE zakupiła od Chin towary o wartości 281,90 mld euro. Największymi odbiorcami są Niemcy, Holandia, Wielka Brytania, Włochy i Francja. Kupują najczęściej komputery i części komputerowe, telefony komórkowe, wyroby włókiennicze, obuwie i zabawki. Tak duży wolumen jest rezultatem przenoszenia przez europejskich producentów swojej produkcji do Chin, ze względu na niższe koszty produkcji. Szacuje się, że odpowiadają oni za około 50% importowanych towarów. W tym samym czasie eksport UE do Chin był wart tylko 113,1 mld euro. Były to głównie dobra inwestycyjne, takie jak nowoczesne maszyny i urządzenia służące do uruchomienia lub unowocześnienia produkcji. Barierą dla eksportu są ograniczenia formalne narzucane przez stronę chińską: kwoty i licencje, postępowania ochronne i antydumpingowe, skomplikowane i czasochłonne procesy obowiązkowej certyfikacji, wymagania finansowe dla zagranicznych inwestorów. Chińska administracja stara się wymusić na zagranicznych firmach, by te przekazywały informacje techniczne w zamian za decyzje inwestycyjne. Na porządku dziennym są również przykłady łamania przez Chiny zobowiązań wynikających z członkostwa w WTO, szczególnie praktykowanie cen dumpingowych i łamanie praw własności intelektualnej. Mimo to europejskie przedsiębiorstwa wciąż chętnie inwestują w Chinach, zachęcone niższymi kosztami pracy i coraz bardziej wykwalifikowaną siłą roboczą. W kontekście powyższych danych warto wpłynąć na rozwój procedur sprzyjających zastosowaniu zasady równości we wspólnej polityce handlowej w relacjach z Chinami. Jednym z narzędzi może być praca nad większą przejrzystością w wymianie handlowej pomiędzy Wspólnotą a Chinami. Poza tym należałoby wprowadzić europejskie embargo na produkty importowane z Chin które są wytwarzane bez poszanowania dla środowiska i dla interesów pracowników. Dodatkowo cena importowanych produktów powinna być zbliżona do ceny produktów wytwarzanych w Europie. Odpowiednia polityka cenowa chroniłaby interesy europejskich przedsiębiorców. Niezbędne jest szybkie działanie w celu zapewnienia partnerskiej współpracy i zapobiegnięciu sytuacji w której zalew tanich i konkurencyjnych produktów z Chin doprowadzi do zniszczenia produktywności gospodarki europejskiej i w konsekwencji Europa stanie się tylko rynkiem zbytu dla tego państwa. Istnieje ryzyko, w którym Chiny które coraz szybciej zacieśniają współpracę z Rosją, Afryką, Brazylią i członkami Państw Azji Południowo – Wschodniej, uzyskując tym samym dostęp do chłonnych i w niewielkim stopniu rozwiniętych rynków zbytu i surowców naturalnych, przestaną być zainteresowane „starzejącym się” europejskim rynkiem zbytu.
Posted on: Sun, 23 Jun 2013 16:10:27 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015