Doe maar eens gek, als genoeg al gewoon is. November 1994, ik verhuurde samen met mijn toenmalig vriendje studentenkamers in Oegstgeest. Van één van de kamerbewoners kreeg ik een kerstcadeau, nadat hij eerst gevraagd had de huurbetaling een maand op te mogen schorten, want de decembermaand was toch wel wat duur. Het kerstcadeau wat ik ontving was een drie-delige Dikke van Dale. Véél te gek, naar mijn idee, maar er stond from me to you door hem voorin geschreven, dus terug brengen was geen optie. Ik herinner me ineens dit verhaal, omdat me vandaag sinds lange tijd de uitspraak doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg ten gehore kwam. Een uitspraak die de meesten van ons wel kennen of hebben meegekregen. Eén die je houvast kan geven of kan belemmeren, want wie ben je als je je hebt te onderscheiden tijdens een sollicitatiegesprek of een gesprek met een potentiële klant? Is dan gewoon genoeg? De Dikke van Dale vertaalt gewoon naar gewend en vertrouwd, mooie waarden voor bestaande relaties, maar of dit ook vernieuwing of verdieping brengt, dat betwijfel ik. In ieder geval, was het voor mij niet zo gewoon, dat deze kamerbewoner op deze manier mij dit geschenk gaf, waar ik na bijna 20 jaar nog steeds veel gemak en plezier van heb en dat niet alleen. Hij gaf me het inzicht dat geven vanuit het hart en niet vanuit gewoonte, van veel meer waarde is, dan dat het in geldwaarde zou kunnen worden uitgedrukt en daarmee heeft deze persoon zich zo weten te onderscheiden, dat ik dit niet meer kan en zal vergeten.
Posted on: Thu, 14 Nov 2013 22:00:52 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015