Dostrzegasz u siebie niepokojące objawy? Sprawdź, czy to nie stwardnienie rozsiane!! Rzut stwardnienia rozsianego to pojawiająca się grupa objawów w przebiegu choroby, która znacznie upośledza... Mogą być one wyrażone jedynie w formie drobnych oznak – jako drżenie mięśniowe, drętwienie lub skurcze danej partii mięśni albo osłabienie siły mięśniowej. Może także przebiegać w intensywny sposób jako bardzo mocny ból czy całkowita niemożność poruszenia daną partią mięśni lub kończyną. Objawy mięśniowe mogą dotyczyć zarówno mięśni całej kończyny (na przykład nogi lub ręki) albo tylko kilku ich partii (na przykład łydki czy przedramienia). Rozległość objawów mięśniowych nie musi świadczyć o postaci czy zaawansowania procesu chorobowego. Bardzo niespecyficzną grupę objawów, które towarzyszą rzutowi stwardnienia rozsianego stanowią objawy ogólne, które mogą przypominać zwykłą infekcję. Są to: ogólne rozbicie i złe samopoczucie, zmęczenie (nie tylko dotyczące określonych partii mięśni, ale całego ciała), zniechęcenie i trudności z utrzymaniem uwagi oraz koncentracją. STWARDNIENIE ROZSIANE OBJAWY Stwardnienie rozsiane może mieć różną postać, a objawy choroby zależą od tego, który obszar centralnego układu nerwowego został dotknięty chorobą. W SM nie istnieje żaden schemat przebiegu choroby. U każdej osoby ze stwardnieniem rozsianym obserwuje się inny zespół objawów, który zmienia się w czasie, pod kątem natężenia i długości występowania. Nie istnieje też typowy przebieg SM. U większości pacjentów obserwuje się więcej niż jeden symptom tej choroby, i mimo, że istnieją objawy typowe dla wielu chorych, u żadnej z nich nie można stwierdzić występowania wszystkich. Najczęstsze objawy choroby to: Zaburzenia wzroku Niewyraźne widzenie Widzenie podwójne (diplopia) Zapalenie nerwu wzrokowego Mimowolne ruchy gałki ocznej Całkowita utrata wzroku (rzadko) Problemy z utrzymaniem równowagi i koordynacją ruchów Utrata równowagi Drżenie kończyn Zawroty głowy Utrata częściowej kontroli nad kończynami Brak koordynacji ruchów Uczucie osłabienia: najczęściej dotyczy nóg, odczuwane podczas chodzenia Zaburzenia napięcia mięśniowego – spastyczność Wzmożone napięcie mięśniowe i sztywność mięśni mogą mieć niekorzystny wpływ na poruszanie się Skurcze Zmiany w odbiorze bodźców Uczucie mrowienia Drętwienia ( parestezja) Uczucie palącego gorąca Z SM czasem wiąże się też ból o charakterze przewlekłym, np. nerwobólem trójdzielnym ( ból mięśni twarzy), bólami pozostałych mięśni Zaburzenia mowy Mowa spowolniona Mowa bełkotliwa Zmiana rytmu mowy Trudności z połykaniem (dysfagia) Zaburzenia funkcji pęcherza moczowego i jelit Potrzeba częstszego wypróżniania się, niepełne wypróżnianie się, utrata kontroli nad momentem wypróżnienia Problemy z jelitami: zaparcia, a rzadziej – utrata kontroli nad pracą jelit Zaburzenia w sferze seksualnej Impotencja Zmniejszenie popędu płciowego Zmniejszenie wrażliwości na dotyk i inne bodźce Nadwrażliwość na ciepło Ten symptom bardzo często powoduje przejściowe pogorszenie się objawów Zaburzenia percepcji i zaburzenia emocjonalne Utrata pamięci krótkotrwałej Trudności z koncentracją, oceną sytuacji lub logicznym myśleniem Męczliwość Uczucie zmęczenia, które jest nieprzewidywalne lub niewspółmierne do wykonywanej czynności. Zmęczenie jest jednym z najczęściej spotykanych i jednym z najbardziej uciążliwych objawów SM. Podczas gdy większość symptomów jest łatwo zauważalna, objawy takie jak: męczliwość, zaburzenia pamięci i koncentracji pozostają często ukryte, ze względu na trudności, na jakie chory natrafia przy próbie opisania ich innej osobie. Czasem rodzina i opiekunowie bagatelizują te oznaki i ich wpływ na osobę z SM, jej pracę zawodową, aktywność społeczną i jakość życia. Jeżeli zauważasz u siebie te objawy, porozmawiaj ze swoim lekarzem prowadzącym. Podawanie leków, rehabilitacja, fizjoterapia, terapia zajęciowa może pomóc zlikwidować lub zmniejszyć dokuczliwość tych objawów. Objawy ze strony narządów zmysłów Najbardziej narażony na występowanie objawów podczas rzutu stwardnienia rozsianego jest zmysł wzroku. Mogą to być symptomy pod postacią zaburzeń widzenia – od widzenia podwójnego poprzez zamazane widzenie aż do całkowitego zaniewidzenia. Choroba może zaatakować jedno lub oboje oczu. Inne niż oczy narządy zmysłów zazwyczaj są wolne od rozwijających się symptomów i nie są charakterystyczne dla stwardnienia rozsianego, co nie znaczy, że nie mogą się pojawić w jego przebiegu. Objawy ze strony móżdżku Przykładem symptomów, które swój początek mają w móżdżku są zaburzenia chodzenia i niemożność utrzymania równowagi podczas stania na obu nogach. Pacjenci opisują to uczucie jako „utrata kontroli nad swoim ciałem”. Innymi objawami móżdżkowymi są problemy z mową (staje się ona niewyraźna, chory dzieli wyrazy na sylaby, mówi coraz wolniej – jest to tak zwana „mowa skandowana”) lub oczopląs. Zaburzenie czynności zwieraczy Dotyczy to przede wszystkim pęcherza moczowego. W trakcie rzutu stwardnienia rozsianego chory może odczuwać zarówno silne parcie na mocz, jak i zupełną blokadę w jego oddawaniu. Często dochodzi też do mimowolnego oddania moczu na skutek utraty chorego świadomej kontroli nad pęcherzem moczowym. Ze strony mięśni zwieraczy odbytu znacznie częściej dochodzi do niemożności wypróżnienia się i objawów pod postacią zaparć. Diagnostyka stwardnienia rozsianego opiera się przede wszystkim na zebraniu odpowiedniego wywiadu i zbadaniu chorego. Kolejnym etapem są badania krwi obwodowej, płynu mózgowo rdzeniowego oraz badania obrazowe, a konkretnie rezonans magnetyczny mózgu. Badanie i konsultacja lekarska Jest to pierwszy etap w kierunku diagnostyki stwardnienia rozsianego. Lekarzowi będą potrzebne wszystkie dane odnośnie objawów ze strony ośrodkowego układu nerwowego, jakie skierowały daną osobę do lekarza. Niepokojące sygnały, o które będzie pytał lekarz, to objawy ze strony narządu wzroku (zamazanie widzianego obrazu, widzenie podwójne), ze strony narządu ruchu i mięśni (bóle mięśniowe, niemożność wykonywania ruchów) oraz ze strony samego mózgu (brak możliwości skupienia uwagi na jednej czynności, rozkojarzenie). W trakcie badania lekarz będzie badał odruchy neurologiczne z poszczególnych mięśni. Jest to konieczne ze względu na wykluczenie innych niż stwardnienie rozsiane przyczyn zgłaszanych przez chorego objawów chorobowych i odczuwanych przez niego dolegliwości. Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego Jest to procedura, która musi się odbyć w szpitalu. Polega na nakłuciu przestrzeni pomiędzy kręgami kręgosłupa i pobraniu do badania płynu z rdzenia kręgowego. Odbywa się w znieczuleniu miejscowym, a mimo to opisywane jest przez pacjentów jako bardzo bolesne. Aby potwierdzić stwardnienie rozsiane, w płynie mózgowo-rdzeniowym muszą znajdować się podwyższone stężenia specyficznych białek. Stężenia te wyliczane są na podstawie norm laboratoryjnych lub stosunku ilości białka we krwi do jego ilości w płynie mózgowo-rdzeniowym. Badanie obrazowe (rezonans magnetyczny) Przede wszystkim należy podkreślić fakt, iż brak zmian patologicznych w obrazowaniu mózgu lub rdzenia kręgowego za pomocą rezonansu magnetycznego wcale nie wyklucza choroby. Może być ona jeszcze w bardzo mało zaawansowanym stadium, dlatego zmiany nie są widoczne. Tomografia komputerowa nie znajduje zastosowania w diagnostyce stwardnienia rozsianego. Rezonans magnetyczny jest znacznie bezpieczniejszą metodą obrazowania. W toku powstawania obrazu nie używa się szkodliwego promieniowania, jak to ma miejsce w przypadku tomografii. Jeśli jednak radiolog, opisujący wynik badania lub neurolog, który ogląda zdjęcie, zauważy niepokojące zmiany w obrazie mózgu, mogące świadczyć o postępującej degeneracji neuronów w ośrodkowym układzie nerwowym, jest to ewidentnym potwierdzeniem tego, że u pacjenta mamy do czynienia ze stwardnieniem rozsianym. Przyjmowanie leków na stałe Aby uzyskać w miarę stabilną postać choroby w stwardnieniu rozsianym, niezbędne jest przyjmowanie leków na stałe. Dla osób, które dowiadują się o tym, że są chore jest to zwykle nowość. Są to najczęściej osoby młode, bez innych obciążeń internistycznych, które do tej pory nie musiały w ogóle się leczyć poza epizodami infekcyjnymi. Leki, które podawane są w stwardnieniu rozsianym i kontrolują jego objawy to preparaty obarczone sporym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych. Dlatego właśnie należy bardzo często odwiedzać lekarza i robić badania krwi – by uchronić się przed szkodliwym wpływem działania leków i ewentualnie w porę zmodyfikować dawki lub zmienić rodzaj podawanego preparatu. Rehabilitacja ruchowa W związku z postępującymi objawami stwardnienia rozsianego chory musi stale uczestniczyć w zajęciach rehabilitacji ruchowej prowadzonych przez fizjoterapeutów. Jest to niezbędne, jeśli pacjent chce jak najdłużej zachować pełną sprawność i dobrze się czuć w toku choroby. Mimo że ćwiczenia same w sobie nie poprawią rokowania, ani nie zahamują procesu chorobowego polegającego na uszkodzeniu nerwów, to jednak mają bezsprzeczne działanie terapeutyczne, polegające na poprawie jakości życia i samopoczucia pacjenta. Pomoc psychologiczna Świadomość bycia chorym na nieuleczalną neurologiczną chorobę może wstrząsnąć psychiką nawet najsilniejszej osoby. Korzystanie z pomocy psychologa czy psychiatry w toku stwardnienia rozsianego nie jest zatem niczym wstydliwym. Dodatkowo, lekarz psychiatra może zaordynować odpowiednie leki, które zniosą nie tylko objawy choroby, polegające na trudnościach z koncentracją, ale także takie, które po pewnym okresie przyjmowania spowodują poprawę obniżonego nastroju. Bardzo ważna jest ciągłość terapii oraz nauczenie się odpowiedniego podejścia do procesu leczenia swojej choroby. Dużą rolę odgrywa tu współpraca pomiędzy pacjentem, lekarzem a terapeutą – tak, by skoordynować leczenie duszy z leczeniem ciała. Wsparcie bliskich osób w ciężkiej chorobie również jest bardzo ważne. Dzięki obecności sobie bliskich ludzi w procesie terapeutycznym, pacjent w pełni może zaakceptować swoją chorobę, a przez to – szybciej ustabilizować jej postęp, zahamować progresję i lepiej czuć się w toku leczenia. Czym jest stwardnienie rozsiane? Zobacz: youtube/watch?v=4GZ963ZE9Uw#t=17 youtube/watch?v=7Ak7ODVAoXI
Posted on: Tue, 01 Oct 2013 06:58:27 +0000