ENGLISH Question 4: Have Turks started to assassinate Armenians since 1860s? It was not only Russia that intended to become the protector of Ottoman Christians. England and France were also aiming to make the Ottoman Armenians protestant and catholic. Upon their success in this objective, the Armenian Catholic Church was founded in Istanbul in 1830 and the Protestant Church was founded in 1847. However, no Armenian Issue existed neither during these developments nor at the time of declaration of Reform Decree in 1856. Reform Decree encouraged England and France besides Russia to take more care of the Armenians and this directed Russia to condense its attention to the Armenians. What lied beneath this attention was the imperialist interests of these states, not their sympathy against the Armenians. Emergence of the “Armenian Issue” upon the developments that took place after 1877-78 Ottoman-Russian War and the defeat of the Ottomans in this war is an evident proof of this fact. The manner in which Russia and England used the Armenians as instruments for their own ambitions was documented by many Armenian and foreign sources. Armenian Patriarch Horen Aşıkyan wrote in his work “Armenian History” the following: “The protestant missionaries distributed in large numbers to various places in Turkey made propaganda in favor of England and stirred the Armenians to desire autonomy under British protection. The schools that they established were the nurseries of their secret plans.” Another diagnosis belongs to Paul Cambon, French ambassador to Istanbul. Cambon told the following in a report that he sent to Paris in 1894: “Gladstone is organizing the dissatisfied Armenians, putting them under discipline and promising them assistance, settling many of them in London with the inspiration of the propaganda committee.” When it was seen that it was not possible to provoke the Ottoman Armenians against the state through committees founded in Ottoman territory, the following committees were founded outside Ottoman territory: • Hinchak in Geneva in 1887 • Tashnak in Tbilisi in 1890 Louise Nalbandian, one of the present leaders of Armenian propaganda, tells the following on the Hinchak Committee: “Agitation and terror we needed to ‘’ elevate the spirit ‘’ of the people. The people were also to be incited against their enemies and were to ‘’ profit ‘’ from retaliatory actions of these same enemies. Terror was to be used as a method of protecting the people and winning their confidence in the Hunchak program. The party aimed at terrorizing the Ottoman government, thus contributing toward lowering the prestige of that regime and working toward its complete disintegration. The government itself was not to be the only focus of terroristic tactics. The Hunchaks wanted to annihilate the most dangerous of the Armenian and Turkish individuals who were then working for the government as well as to destroy all spies and informers. To assist them in carrying out all of these terroristic acts, the party was to organize an exclusive branch specifically devoted to performing acts of terrorism. The most opportune time to institute the general rebellion for carrying out immediate objectives was when Turkey was engaged in war.” K.S. Papazian writes the followings about the Tashnak Committee: “The purpose of the A.R Federation (Dashnak) is to achieve political and economic freedom in Turkish Armenia, by means of rebellion … terrorism has, from the first, been adopted by the Dashnak committee of the Caucasus, as a policy r a method for achieving its ends. Under the heading “means”, in their program adopted in 1892, we read as follows: The Armenian revolutionary Federation (Dashnak) in order to achieve its purpose through rebellion, organizes revolutionary groups. Method no 8 is as follows: To wage fight and to subject to terrorism the Government officials, the traitors… Method no. 11 is: To subject the government institutions to destruction and pillage.” The first rebellion was the Erzurum rebellion in 1890. This was followed by Kumkapı protest in the same year, Kayseri, Yozgat, Çorum and Merzifon incidents in 1892-93, Sasun rebellion in 1894, Babıali protest and Zeytun rebellion in 1895, Van rebellion and occupation of the Ottoman Bank in 1896, 2nd Sasun rebellion in 1903, attempt for assassination against Sultan Abdülhamit in 1905 and Adana rebellion in 1909. These rebellions were supported by Western countries. On 28 March 1894 the British Ambassador in Istanbul, Currie reported to the Foreign Office: “The aim of the Armenian revolutionaries is no stir disturbances, to get the Ottomans to react to violence, and thus get the foreign Powers to intervene.” Graves, the British Consul to Istanbul, replied the question would these conflicts occur if no Armenian committee member had come to this country and provoked the Armenians to rebel? of Sydney Whitman, New York Herald correspondent, as follows: “Absolutely no; I do not suppose that even one Armenian would have been killed.” General Mayewski, who was the Russian Consul General to Bitlis and Van, emphasized in a report in December 1912 that “Tashnak committee attempted to complicate the situation by making Armenians and Muslims conflict and prepare a ground for Russian intervention.” Finally, Tashnak ideologist Varandian confessed that they wanted to provide for European intervention and Papazian wrote that “the aim of rebellions was to provide for the intervention of European states with the internal affairs of Ottoman State”. Armenian historian Vartanyan wrote the following in his book “The History of Armenian Operation”: “Ottoman Armenians were completely free in terms of traditions, religion, literature and language compared to those of the Empire of Russia.” DEUTSCH 4.Frage: Haben die Türken in den 1860er Jahren mit Massakern an Armeniern begonnen ? Ausgangspunkt und der Beginn der sogenannten „Armenischen Frage“: Um ihre imperialistischen Ziele zu erlangen haben Frankreich und England die Trennung der armenischen Kirche nach dem Katholizismus und Protestantismus als Mittel gesehen und dadurch hat sich die armenische Kirche in zwei geteilt: die katholische Kirche (1830) und die protestantische Kirche (1847). - 1856 Reformerlass im Osmanischen Reich - 1877-1878 osmanisch-russischer Krieg und anschließende Abkommen von Ayastefanos (Yesilköy), sowie die Berliner Konferenz Zahlreiche armenische und ausländische Quellen belegen, wie Russland und Britannien die Armenier für ihre eigenen Zwecke instrumentalisierten: Der armenische Patriarch Hören Asikyan schrieb in seinem Werk „ Die armenische Geschichte“ folgendes: „Zahlreiche protestantische Missionare in verschiedenen Regionen der Türkei machen Propaganda zugunsten Groß Britanniens und behaupten, dass die Armenier mit britischer Hilfe Autonomie erlangen würden. Die von ihnen gegründeten Schulen sind Brutstätten geheimer Pläne.“ Jean-Paul Granier äußert über die Berliner Konferenz: „Die als loyale Untertannen bezeichneten Armenier wurden von Russen und protestantischen Missionaren provoziert und wandten sich an die Berliner Konferenz, als ob sie ein unterdrücktes Volk wären.“ Im Rahmen dieser Politik entstanden von 1880 an einige armenische Komitees. Die wichtigsten darunter sind: - 1887 das Hintschack – Komitee (in Genf gegründet) - 1890 das Daschnak – Komitee (in Tiflis gegründet) Louise Nalbandian, einer der heutigen Vorreiter der armenischen Propaganda, äußert sich zum Hintschak – Komitee wie folgt: Um die Gefühle des armenischen Volks in Aktion zu setzen, benötigte man Provokation und Terror. Das Volk sollte gegen seinen Feind provoziert werden. Dann würde man von Vergeltungsaktionen des Feindes profitieren. Terror sollte als ein Mittel eingesetzt werden, um das Vertrauen des Volkes an das Hintschack – Programm zu erwecken. Das Komitee hatte das Ziel, die Osmanische Regierung zu terrorisieren. Somit sollte das Regime an Ansehen verlieren und zerstört werden. Der einzige Brennpunkt der terroristischen Taktiken sollte nicht die Regierung sein. Das Hintschak-Komitee wollte die für die Regierung arbeitenden Armenier und Türken töten und versuchte alle Spione und Spitzel zu beseitigen. Um die Terrorakte zu verwirklichen, würde die Partei, also das Komitee, eine sich eigene Organisation gründen.“ K. S. Papazian schreibt über das Taschnak Komitee: Nach dem Programm dieses Komitees sollte das Türkei-Armenien durch Aufstand politische und wirtschaftliche Freiheit erringen. Das im Jahre 1892 bei der Vollversammlung des Komitees beschlossenes Programm sah als 8. Methode die Terrorisierung der Regierugfunktionäre, sowie der Verräter und als 11. Methode die Vernichtung und Plünderung der Regierungsanstalten vor. Im Jahr 1890 kam es zu einem Aufstand in Erzurum. Dieser Aufstand wurde von den westlichen Mächten unterstützt. Der britische Botschafter in Istanbul Currie äußert sich über diesen Aufstand mit folgenden Wörtern: „Die Revolutionäre in Erzurum verfolgen das Ziel, durch Herbeiführung von Unruhen die Osmanen zur Vergeltung zu zwingen und damit die Intervention ausländischer Staaten zu ermöglichen.“ Dieser Aufstand war nicht der einzige, sondern es folgten in den Jahren zwischen 1892 – 1909 mehrere Aufstände. Beispiel für diese Aufstände sind die Aufstände in Kayseri, Afyon, Corum, Yozgat, Sassoun, Zeitun, Van, Adana und Merzifon. Mit diesem Aufstand wollten die Armenier den Anschein eines Konfliktes zwischen Muslime und Christen zeigen, dass die „brutalen Muslime“ die unschuldigen Christen massakierten. Die christlichen Armenier sollten gegen Muslime von den westlichen Mächten unterstützt werden. Auf die Frage des Korrespondenten von New York Herald (Zeitung), Sydney Whitman, „ob es zu diesen Auseinandersetzungen gekommen wäre, falls keine armenischen Komiteeangehörige in dieses Land eingereist wären und die Armenier nicht zum Aufstand angestiftet hätten?“ gab Graves die folgende Antwort: „Natürlich nicht; ich glaube nicht, dass dann ein einziger Armenier getötet worden wäre.“ General Mayewski, der als russischer Generalkonsul in Bitlis und Van tätig war, berichtete im Jahr 1912: „Das Daschnak – Komitee versuchte, Zwietracht zwischen Armeniern und Muslimen zu stiften, um Zwischenfälle herbeizuführen und den Boden für die russische Intervention vorzubereiten. Schließlich gestand der Daschnak – Ideologe Varandian, dass „sie die Intervention Europas erwirken wollten.“ Papazian schrieb, dass „die Aufstände den Zweck hatten, Europas Einmischung in die inneren Angelegenheiten des osmanischen Staates zu ermöglichen.“ Der armenische Historiker Vartanyan schreibt in seinem Buch „Geschichte der armenischen Bewegung“ folgendes: „Der Armenier im osmanischen Reich genoss im Vergleich zum Armenier im zaristischen Russland völlige Freiheit in Bezug auf Traditionen, Religion, Literatur und Sprache.“ TÜRKÇE 4. Soru : Türkler Ermenileri 1860lardan itibaren katletmeye mi girişmişlerdir? Osmanlı Ermenilerinin hamisi olmaya niyetlenen sadece Rusya değildir.İngiltere ve Fransa da Osmanlı Ermenilerini protestanlık ve katolikliğe kazanmak amacındadırlar.Bunda başarılı olmaları üzerine 1830da İstanbulda Ermeni katolik kilisesi,1847de de Protestan kilisesi kurulmuştur.Ancak bu gelişmeler olup biterken,ne de 1856da İslahat fermanı ilan edilirken bir Ermeni Sorunu söz konusu değildir.Islahat fermanı Rusyanın yanı sıra,İngiltere ve Fransa da Ermenilerle daha çok ilgilenmişlerdir.BU ilginin altında devletlerin Ermenilere duyduğu sempati değil,kendi emperyalist çıkarlarıdır. Ermeni sorunun 1877-78 Osmanlı-Rus savaşı ve Osmanlıların bu savaşı kaybetmelerinin sonucu meydana gelen gelişmeler üzerine çıkması bunun belirgin kanıtıdır. Rusya ve İngilterenin Ermenileri kendi emellerine nasıl alet ettikleri çok sayıda Ermeni ve yabancı kaynak tarafından da belgelenmiştir. Ermeni Patriği Horen Aşıkyan Ermeni Tarihi adlı eserinde şunları yazmıştır : Türkiyenin çeşitli yerlerine dağılmı çok sayıda protestan misyoner İngiltere lehine propaganda yapmakta,Ermenilerin İngiltere sayesinde muhtariyete kavuşacaklarını ileri sürmektedirler.Kurdukları okullar gizli tasarıların yuvasıdır. Bir başka teşhis İstanbuldaki Fransız Büyükelçisi Paul Cambona aittir.Cambon 1894de Parise gönderdiği raporda şöyle demektedir : Gladstone gayrimemnun Ermenileri örgütlemiş,disiplin altına almış ve onlara destek vaadinde bulunmuştur.Bundan sonra propaganda komitesi ilhamını aldığı Londraya yerleşmiştir. Osmanlı Ermenilerinin içeride kurulan komiteler yoluyla devlete karşı harekete geçirmek mümkün olmayınca Osmanlı toprakları dışında şu komiteler kurulmuştur: • 1887 Cenevre Hınçak • 1890 Tifli Taşnak Ermeni propagandasının bugükü öncülerinden Louise Nalbandian Hınçak komitesi için şöyle demektedir : Ermeni halkının duygularını harekete geçirmek için tahrik ve teröre ihtiyaç vardır.Halk,düşmanlarına karşı kışkırtılacak ve aynı düşmanın misilleme faaliyetinden yaralanılacaktır.Terör,halkı korumak ve hınçak programına güven duymasını sağlamak için bir yöntem olarak kullanılacaktı.Parti( komite),Osmanlı hükümetini terörize etmeyi amaçlamıştı.Bu suretle rejimin prestiji azaltılacak ve tam anlamıyla dağılması için çaba harcanacaktı.Terörist taktiklerin tek odak noktası hükümet olmayacaktı.Hınçaklar,o sırada hükümet hesabına çalışan en tehlikeli Ermeni ve Türkleri öldürmek istiyor ve casus ve muhbirleri yok etmeye çalışıyorlardı.Parti(komite),bütün bu terörist faaliyetlerde bulunabilmek üzere kendisine özgü bir kuruluş meydana getirecekti. K.S Papazian ise Taşnak komitesi hakkında şunları yazmaktadır : Komitenin programı isyan yoluyla Türkiye Ermenistanına siyasi ve ekonomik özgürlük sağlamaktı...Komitenin 1892 yılında yapılan Genel Kurulunda kararlarlaştırılan progmanın 8.metodu hükümet yöneticilerini ve hainleri terörize etmek,11. metodu ise hükümet kuruluşlarını tahrip etmek ve yağmalamaktı. İlk isyan 1890daki Erzurum isyanıdır.Bunu yine aynı yıl meydana gelen Kumkapı gösterisi,1892-93de Kayseri,Yozgat,Çorum ve Merzifon olayları,1894de Sasun isyanı,1895de Babıali gösterisi ve Zeytun isyanı,1896da Van isyanı ve Osmanlı bankasının işgali,1903de 2.Sasun isyanı,1905de Padişah Abdülhamide suikast teşebbüsü,1909da Adana isyanı takip etmiştir.Bu isyanlar batılılar tarafından desteklenmiştir. İstanbuldaki İngiliz Büyükelçisi Currie 28 Mart 1894de İngiliz dışişlerine şu raporu göndermiştir : Ermeni ihtilalcilerin hedefi karışıklıklar çıkararak Osmanlıların karşılık vermesini temin etmek ve böylece yabancı ülkelerin duruma müdahale etmesini sağlamaktır. Graves New York Herald Muhabiri Sydney Whitmanın Eğer bu memlekete hiç bir Ermeni komitecisi gelmemiş olasydı ve Ermenileri isyana kışkırtmasaydılar,bu çarpışmalar olur muydu? Şeklindeki sorusuna şu yanıtı vermiştir : Tabii ki hayır,sanmam ki bir tek Ermeni öldürülmüş olsun. Mayewski,Aralık 1912 tarihli raporunda, Taşnak komitesinin Ermenilerle müslamanları birbirine düşürerek durumu karıştırmaya ve Rus müdahelesine zemin hazırlamaya çalıştığını vurgulamıştır. Nihayet,Taşnak ideologu Varandian Avrupanın müdahelesini sağlamak istediklerini itiraf etmiş,Papazian da İsyanların amacının Avrupa devletlerinin Osmanlı devletinin içişlerine karışmalarını sağlamak olduğunu yazmıştır. Ermeni tarihçi Vartanyan Ermeni harekatının Tarihi adlı kitabında şunları yazmaktadır: Osmanlı Ermenisi Çarlık Rusyası Ermenisine göre gelenek,din,edebiyat ve dil itibari ile tamamen serbestti.
Posted on: Thu, 15 Jan 2015 11:30:00 +0000
Trending Topics
© 2015