ERDAL SARIZEYBEK Söz verin, sabırla okursanız, size Mısır’da ne olduğunu anlatacağım, ama sabırla okuyacaksınız, söz… İsrailoğullarının antik tarihinde önemli mihenk taşları vardır, bunların başında da Mısır yer alır. Bu tarihi bilenler için pek de şaşırtıcı değildir bu, çünkü İsrailoğulları dört yüz yıldan fazla bir süre Mısır egemenliği altında sözde köle gibi yaşamıştır yani esaret altında. Sonra Musa çıkmış ve Tanrı’nın güç ve yardımıyla İsrailoğulları’nı kurtarmıştır. Bilinen budur ancak doğru değildir, çünkü İbrahim Mısır’a fakir olarak gitmiş ama zengin olarak dönmüştür, köle olarak değil: “…Avram Mısır’a varır. Karısı Saray’ı gören firavunun adamları, güzelliğini firavuna överler. Kadın saraya alınır ve onun hatırı için firavun Avram’a iyi davranır. Ona davar, sığır, erkek ve dişi eşek, erkek ve kadın köle, deve verir. Bunu gören Tanrı Avram’ın karısı Saray’a yapılanlar yüzünden firavunla ev halkının başına korkunç felaketler getirir. Firavun durumu anlar ve Avram’ı çağırtarak, sorar ve ‘Nedir bana bu yaptığın? Neden Saray’ın karın olduğunu söylemedin? Niçin ‘Saray kızkardeşimdir’ diyerek onunla evlenmeme izin verdin? Al karını, git!’ der. Böylece Avram’la karısını sahip olduğu her şeyle birlikte gönderir. Avram, Mısır’dan ayrılıp yeniden Negev’e gelir, artık çok zengindir; sürüleri, altınları, gümüşleri vardır Tanah/Tevrat, Tekvin, Bölüm 12)… Öte yandan Yusuf Mısır’a satılmış ancak orada köle değil yönetici olmuştur. Üstelik İsrailoğulları Mısırlıların altın, gümüş gibi yükte hafif pahada ağır neyi var neyi yoksa alıp gitmişlerdir. Sözlerimiz İsrailoğullarına bir iftira değil, kutsal kitap Tevrat’ın ayetleridir: “… Aynı gece firavun Musa’yla Harun’u çağırttı ve ’Kalkın!’ dedi, ‘Siz ve İsrailliler halkımın arasından çıkıp gidin, istediğiniz gibi Tanrı’ya tapın. Dediğiniz gibi davarlarınızı, sığırlarınızı da alın götürün. Beni de kutsayın!’ İsrailliler’in ülkeyi hemen terk etmesi için Mısırlılar diretti. ‘Yoksa hepimiz öleceğiz!’ diyorlardı. Böylece halk mayası henüz katılmamış hamurunu aldı, giysilere sarılı hamur teknelerini omuzlarında taşıdı. İsrailliler Musa’nın dediğini yapmış, Mısırlılar’dan altın, gümüş eşya ve giysi istemişlerdi. Tanrı İsrailliler‘in Mısırlılar‘ın gözünde lütuf bulmasını sağladı. Mısırlılar onlara istediklerini verdiler. Böylece İsrailliler onları soydular. İsrailliler kadın ve çocukların dışında altı yüz bin kadar erkekle yaya olarak Ramses‘ten Sukkot‘a doğru yola çıktılar. Daha pek çok kişi de onlarla birlikte gitti. Yanlarında çok sayıda davar ve sığır vardı. Mısır‘dan getirdikleri hamurla mayasız pide pişirdiler. Çünkü Mısır‘dan kovulmuşlar, kendilerine azık hazırlayacak zaman bulamamışlardı. İsrailliler Mısır‘da dört yüz otuz yıl yaşadı. Dört yüz otuz yılın sonuncu günü Tanrı’nın halkı ordular halinde Mısır’ı terk etti Tanah/Tevrat, Çıkış, Bölüm 12: 31-41)… Burada diyeceğimiz odur ki İsrailoğulları Mısır’da belki de dört yüz yıl yaşamıştır, ama çoğu yönetici olarak yaşamıştır, fakir gelmiş ama zengin olarak çıkmışlardır. Doğal olarak İsrailoğulları’nın Mısır’a şükretmesi gerekir ama durum hiç de öyle değildir. Çünkü Büyük Peygamber Yeşaya’nın Mısır üzerine bir kehaneti vardır ki hiç de hayırlı değildir Mısır için: - “ İşte Tanrı hızla yol alan buluta binmiş Mısır’a geliyor! Mısır putları O’nun önünde titriyor, Mısırlılar’ın yüreği hopluyor. Tanrı diyor ki, Mısırlılar’ı Mısırlılar’a karşı ayaklandıracağım; Kardeş kardeşe, komşu komşuya, kent kente, Ülke ülkeye karşı savaşacak. Mısırlılar’ın cesareti tükenecek, Tasarılarını boşa çıkaracağım. Yardım için putlara, ölülerin ruhlarına, Medyumlarla ruh çağıranlara danışacaklar. Mısırlılar’ı acımasız bir efendiye teslim edeceğim, Katı yürekli bir kral onlara egemen olacak Tanah/Yeşaya, Bölüm 19:1-15)… Yeşaya’nın kehanetinde Mısırlılar’ın kendini içten vurması olayı vardır ki, bugünkü Mısır’ın kendi kendini içten vurduğu ve kardeşin kardeşi öldürdüğü akla geldiğinde, insan ister istemez ‘acaba’ diyor. Hatırlayınız, Kaddafi’yi düşürmek için iç savaş çıkardılar, akraba aşiretleri birbirlerine düşürdüler, savaştırdılar, öldürdüler ve hala huzur bulmuş değiller. Yeşaya’nın Mısır için kehaneti bu kadarla da kalmıyor; bu öngörüsüyle Mısır’ın aslında bir başka İsrail kutsalı olacağını haber veriyor: “… O gün Mısırlılar kadın gibi olacaklar; Tanrı’nın kendilerine karşı kalkan elinin önünde titreyip dehşete kapılacaklar. Yahuda Mısır’ı dehşete düşürecek. Yahuda dendi mi, Tanrı’nın Mısır’a karşı tasarladıklarını anımsayan herkes dehşete kapılacak. O gün Mısır’da Kenan dilini konuşan beş kent olacak. Bu kentler Tanrı’ya bağlılık andı içecekler; içlerinden biri ‘Yıkım Kenti’ diye adlandırılacak. O gün Mısır’ın ortasında Tanrı için bir sunak, sınırında da bir sütun dikilecek. Mısır’da bir belirti ve tanık olacak bu. Halk kendine baskı yapanlardan ötürü yakarınca, Tanrı onları savunacak bir kurtarıcı gönderip özgür kılacak. Tanrı kendini Mısırlılar’a tanıtacak, onlar da o gün Tanrı’yı tanıyacak, kurbanlarla, sunularla O’na tapınacaklar, adak adayacak ve adaklarını yerine getirecekler. O gün Mısır’la Asur arasında bir yol olacak. Asurlu Mısır’a, Mısırlı Asur’a gidip gelecek. Mısırlılar’la Asurlular birlikte tapınacaklar. O gün Mısır ve Asur’un yanı sıra İsrail üçüncü ülke olacak. Dünya bu üçü sayesinde kutsanacak. Tanrı, ‘Halkım Mısır, ellerimin işi Asur ve mirasım İsrail kutsansın’ diyerek dünyayı kutsayacak Tanah/ Yeşaya, Bölüm 19:16-25)… Peygamber Yeşaya bu öngörüsüyle aslında İsrail’in merkezde olduğu, sağında Irak, solunda Mısır’ın yer aldığı büyük bir kutsal devletin tanımı yapılmaktadır. Öyle ya bakınız Nil-Fırat coğrafyasına, İsrail ortada, batısında Mısır, kuzey doğusunda da Irak vardır. Irak ve Mısır bir İsrailoğlu kutsalına dönüştürülecek olursa, doğal olarak İsrail merkezli büyük bir devlet ortaya çıkmış olacaktır. Bu kehanet, Nil’den Fırat’a düşüncesine de bir kutsallık kazandırmaktır, hem de Tanrı’nın sözleriyle. Bu öngörüden yola çıkarak, Mısır’da yeni bir yönetimin iş başına getirileceği ve bunun da İsrail yanlısı bir yönetim olacağını şimdiden söylemiş olmak, sanırım, bizim bir kehanetimiz olmayacaktır. Çünkü gidişat, tıpkı İsrail’in yeni stratejik planlarında olduğu gibi, bu yöndedir, yaşananlar bu istikameti işaret etmektedir. Ama Yeşaya’nın kehanetlerinde en çarpıcı olanı, Tanrı’nın da bu kutsal savaşta yer alacağı öngörüsüdür: “…Avının başında homurdanan aslan, bir araya çağrılan çobanlar topluluğunun bağırıp çağırmasından yılmadığı, gürültüsüne aldırmadığı gibi, Tanrı da Siyon Dağı’nın doruğuna inip savaşacak. Kanat açmış kuşlar gibi koruyacak Yeruşalim’i. Koruyup özgür kılacak, esirgeyip kurtaracak onu. Ey İsrailoğulları, Siyon’da ateşi, Yeruşalim’de ocağı bulunan Tanrı söylüyor bunları( Tanah/ Yeşaya, Bölüm 31: 2-6)… İsrailoğullarının Mısır’a bu öfkesinin altında, kendi ifadelerine göre dört yüz yıllık kölelik ya da esaretin bulunduğu açıktır. Bu kutsal öfke kehanete dönüştürülerek, İsrailoğulları sanki tarihi tersine çevirmeye çalışmaktadır. Peygamber Yeşaya, öngörü de olsa, Mısır’dan vazgeçmemekte ve günün birinde Mısır’ı mutlaka İsrailoğulları’nın yöneteceğini, orayı İkinci bir İsrail yapacaklarını söylemektedir. Ayrıca, ‘O gün Mısır’la Asur arasında bir yol olacak. Asurlu Mısır’a, Mısırlı Asur’a gidip gelecek. Mısırlılar’la Asurlular birlikte tapınacaklar. O gün Mısır ve Asur’un yanı sıra İsrail üçüncü ülke olacak. Dünya bu üçü sayesinde kutsanacak’, kehanetinden de, Büyük İsrail hayalinin ancak Bağdat’tan Nil’e bir köprü kurulduğu ve bu köprünün de başında İsrail yer aldığı zaman gerçekleşeceği anlaşılmaktadır, yani Nil’den Fırat’a kutsal krallık kurulduğu zaman. Bugün için, ABD güçleriyle bu kehanetin belki de yarısı gerçekleşmiş durumdadır, Mısır’da ve Irak’da yönetimler değiştirilmiş, şu an her iki ülke de bu doğrultuda şekillendirilmektedir. Asur olarak geçen Irak’a gelince, Irak yani Babil, kelimenin gerçek anlamıyla günümüzde yok olmuştur. Kehanette geçen İsrail yönetimi aşağı yukarı tamamlanmıştır; Irak kuzeyinde (Yahudi) Barzani yönetimi kurulmuş ve Babil’in enerji kaynaklarının yarısı alınmıştır, kalan yarısı için de savaşlar sürmektedir. İsrailoğullarının Irak/Babil’e öfkesi büyüktür, bu öfke de Yahudi tarihinde yer alan Babil işgali ve sürgününden kaynaklandığı açıktır. O süreçte Kudüs işgal edilmiş, Yahuda Krallığı yıkılmış, Süleyman Mabedi/ Tanrı’nın Konutu yok edilmiş ve en on bin Yahudi asilzadesi ile sekiz bin kişi Babil’e sürgün edilmiştir (Tanah/ 2.Krallar, Bölüm 24: 14-16)… Anlaşılan o ki İsrailoğulları’nın tarihin bu sayfasına duyduğu öfke, Büyük Yahudi Peygamberi Peygamber Yeşaya’nın kehanetlerine de yansımıştır: “…Amots oğlu Yeşaya’nın Babil’le ilgili bildirisi: Çıplak dağın tepesine sancak dikin! Dağlardaki kalabalığın gürültüsünü dinleyin!.. Tanrı bir orduyu savaşa hazırlıyor. Öfkesinin araçlarıyla uzak bir ülkeden, dünyanın öbür ucundan bütün ülkeyi yerle bir etmek üzere geliyor. Feryat edin! Tanrı diyor ki, Kötülüğünden ötürü dünyayı, suçlarından ötürü kötüleri cezalandıracağım. Kibirlilerin küstahlığını sona erdirecek, Zalimlerin gururunu kıracağım. İnsanı saf altından, ofir altınından daha ender kılacağım. Gazaba geldiğim, öfkemin alevlendiği gün gökleri titreteceğim, yer yerinden oynayacak. Herkes kovalanan ceylan gibi, çobansız koyunlar gibi halkına dönecek, ülkesine kaçacak. Yakalananın bedeni delik deşik edilecek, ele geçen kılıçtan geçirilecek. Yavruları gözleri önünde parçalanacak, Evleri yağmalanacak, Kadınlarının ırzına geçilecek… Gümüşe değer vermeyen, altını sevmeyen Medler’i onlara karşı harekete geçireceğim. Oklarıyla gençleri parçalayacak, bebeklere acımayacak, çocukları esirgemeyecekler Tanah/ Yeşaya, Bölüm 13: 1-16)… Kehanette geçen ‘Tanrı bir orduyu savaşa hazırlıyor. Öfkesinin araçlarıyla uzak bir ülkeden, dünyanın öbür ucundan bütün ülkeyi yerle bir etmek üzere geliyor’, ifadesi de adeta okyanus ötesinden gelen ABD’nin nasıl Irak/Babil’i nasıl parça parça etmiş olduğunu düşündürmektedir. Hele ki ‘Yakalananın bedeni delik deşik edilecek, ele geçen kılıçtan geçirilecek. Yavruları gözleri önünde parçalanacak, Evleri yağmalanacak, Kadınlarının ırzına geçilecek’ ifadesiyle ABD’li askerlerin Iraklıları, sanki atari oyunu oynar gibi, üstün harp ve silah araçlarıyla nasıl vurması, çocukların öldürülmesi ve de kadınların ırzına geçilmesi olayları yan yana getirildiğinde, nasıl bir kurgu ile karşı kaldığımız apaçık görülmektedir: “ABD İsrailoğulları’nın kutsallarını oynamaktadır.” İsrailoğullarının Babil’e öfkesinin nedeni anlamak kolaydır, çünkü Babil Süleyman Mabedi’ni ilk yıkan güçtür. Yıkmakla kalmamış Kudüs’ü el geçirmiş ve Yahudileri Babil’e sürgüne göndermiştir. İlk sürgündür bu Yahudiler için. Yakın tarihimizin son elli yılına bakıldığında, ya bu kehanetlerin doğru olduğu ya da küresel bir gücün bu kehanetleri dikkate alarak Orta Doğu’da savaş planları yaptığı ve uyguladığı düşünülebilir. Çünkü kehanette geçen, ‘Gümüşe değer vermeyen, altını sevmeyen Medler’i onlara karşı harekete geçireceğim. Oklarıyla gençleri parçalayacak, bebeklere acımayacak, çocukları esirgemeyecekler’ifadesine baktığımızda, 1980-90 arası süren Irak-İran savaşı bu çerçevede masaya yatırılabilir. Irak; Asur-Babil’in devamı, İran; Med-Pers’in devamıdır. ABD ve İsrail, kimi Irak’ı kimi İran’ı destekleyerek, İran-Irak savaşını başlatmıştır. On yıl süren bu savaş sonuçsuz kalmış ancak her iki ülke de kaynaklarını tüketmiştir, hem insan hem ekonomi açısından. Büyük Peygamber Yeşaya’nın Babil için kehaneti bugün yaşadıklarımızla yan yana getirildiğinde, ‘ya kehanet doğru ya da ABD kutsalı oynuyor’ demek geliyor insanın içinden: - “Ben Tanrı, Sodom ve Gomora’yı nasıl yerle bir ettimse, Kildaniler’in yüce gururu, Krallıkların en güzeli olan Babil’i de yerle bir edeceğim. Orada bir daha kimse yaşamayacak, kuşaklar boyu kimse oturmayacak, Bedeviler çadır kurmayacak, çobanlar sürülerini dinlendirmeyecek. Evler çakallarla dolacak, baykuşlar yuva yapacak, tekeler oynaşacak orada. Kalelerinde sırtlanlar, Görkemli saraylarında çakallar uluyacak. Babil’in sonu yaklaştı, günleri uzatılmayacak. Babil’i baykuş yuvasına, bataklığa çevirecek, yıkım süpürgesiyle süpüreceğim( Tanah/ Büyük Peygamber Yeşaya, Bölüm 13: 19-22)”… Bununla beraber Babil’e duyulan öfke, diğerlerinden çok farklıdır. Babil, bu kehanette bir kıza benzetilerek cinselliği ile alay edilmekte ve aşağılanmaktadır: - “…Ey Babil, erden kız, in aşağı, toprağa otur. Ey Kildani kızı, tahtın yok artık, yere otur. Bundan böyle, ‘Nazik, narin’ demeyecekler sana. Bir çift değirmen taşı al da un öğüt, çıkar peçeni, kaldır eteğini. Baldırını aç, ırmaklardan geç. Çıplaklığın sergilenecek, mahrem yerlerin görünecek. Öç alacağım, kimseyi esirgemeyeceğim. Bizim kurtarıcımız İsrail’in Kutsalı’dır. Tanrı diyor ki, Ey Kildani kızı, Karanlığa çekilip sessizce otur. Çünkü bundan böyle ‘Ülkeler kraliçesi’ demeyecekler sana. Halkıma öfkelenmiş, mirasım olduğu halde onu bayağılaştırıp eline teslim etmiştim. Ama sen onlara acımadın, yaşlılara bile çok ağır bir boyunduruk yükledin… Ne var ki, felakete uğrayacaksın. Onu durduracak büyü yok elinde, başına gelecek belayı önleyemeyeceksin. Üzerine ansızın hiç beklemediğin bir yıkım gelecek… Gençliğinden beri alışveriş ettiğin herkes kendi yoluna gidecek, seni kurtaran olmayacak (Tanah/ Yeşaya, Bölüm 47: 1-15)… Ne yazık ki, tıpkı Peygamber Yeşaya’nın öngördüğü gibi, Babil/ Irak vuruldu, kimse yardımına gitmedi, kimse de kurtarmadı, aksine Türkiye bu savaşta İsrailoğulları yanında yer aldı, tıpkı Libya ve Suriye savaşlarında yer almış olduğu gibi. Bu tavrıyla Türkiye, Yahudi Peygamber Yeşaya’ın kehanetinin doğrulanmasına da bir ölçüde yardım etmiş oldu. İncil’de de Babil’e duyulan öfke dile getirilmektedir. Ancak İncil, İsrailoğulları’nın bir adım daha ötesine geçerek Babil’i ‘fahişe, fuhuş, hatta dünya fahişelerinin kraliçesi’ gibi tanımlamalarla yan yana getirerek Yeşaya’nın çok ötesinde yerden yere vurmaktadır: “…Yedi tası alan yedi melekten biri gelip benimle konuştu: ‘Gel!’ dedi, ‘Sana engin suların kenarında oturan büyük fahişenin çarptırılacağı cezayı göstereyim’. Dünya kralları onunla fuhuş yaptılar. Yeryüzünde yaşayanlar onun fuhşunun şarabıyla sarhoş oldular. Bundan sonra melek beni Ruh’un yönetiminde çöle götürdü. Orada yedi başlı, on boynuzlu, üzeri küfür niteliğinde adlarla kaplı kırmızı bir canavarın üstüne oturmuş bir kadın gördüm. Kadın, mor ve kırmızı giysilere bürünmüş, altınlar, değerli taşlar, incilerle süslenmişti. Elinde iğrenç şeylerle, fuhşunun çirkeflikleriyle dolu altın bir kâse vardı. Alnına şu gizemli ad yazılmıştı: ‘Büyük Babil, Dünya Fahişelerinin Ve İğrençliklerinin Anası’… Bundan sonra melek bana, ‘Şu gördüğün sular -fahişenin kenarında oturduğu sular- halklar, toplumlar, uluslar ve dillerdir’ dedi. Gördüğün canavarla on boynuz fahişeden nefret edecek, onu perişan edip çıplak bırakacaklar. Etini yiyip kendisini ateşte yakacaklar. Çünkü Tanrı, amacını gerçekleştirme isteğini onların yüreğine koymuştur. Öyle ki, Tanrı’nın sözleri yerine gelinceye dek krallıklarını canavara devretmekte sözbirliği edecekler (İncil/ Vahiy Bölüm 17)… İsraioğullarının üçüncü büyük öfkesi Şam üzerinedir yani Suriye. Kehanete göre Şam’ın Babil ve Mısır’dan öte kalır yanı olmayacaktır; yıkılacaktır, onuru kırılacaktır, çok insan öldürülecektir, nerdeyse taş üstünde taş kalmayacaktır. Bunu biz değil, Büyük Yahudi Peygamberi Yeşaya söylemektedir: - “…Şam’la ilgili bildiri: İşte Şam kent olmaktan çıkacak, Enkaz yığınına dönecek. Aroer kentleri terk edilecek, hayvan sürüleri orada yatacak, onları ürküten olmayacak. Efrayim’de surlu kent kalmayacak, Şam’ın egemenliği yok olacak. Sağ kalan Aramlılar’ın onuru İsrail’in onuru gibi kırılacak… Eyvah, çok sayıda ulus kükrüyor, azgın deniz gibi gürlüyorlar. Halklar güçlü sular gibi çağlıyor. Halklar kabaran sular gibi çağlayabilir, Ama Tanrı onları azarlayınca uzaklara kaçacaklar. Rüzgarın önünde dağdaki saman ufağı gibi, Kasırganın önünde diken yumağı gibi savrulacaklar. Akşam dehşet saçıyorlardı, sabah olmadan yok olup gittiler. Bizi yağmalayanların, bizi soyanların sonu budur (Tanah/ Yeşaya, Bölüm 17)… Bugün Suriye’nin Halep kenti yanıyor, ülke iç savaşta, kardeş kardeşi öldürüyor. Bugün 15 Ağustos 2012, Suriye yanıyor, Halep yanıyor, yüzyıllardır birlikte yaşamış olan insanlar birbirlerini öldürüyor. Ne yazık ki Suriye’nin düşürüldüğü bu duruma en fazla katkı sağlayan, muhalif unsurları kışkırtıp doğrudan destek veren tek Müslüman ülke de Türkiye oluyor, tıpkı Libya ve Mısır’da, tıpkı Irak’ta yaptığı gibi. Yine bugün, Türkiye bu yanlışlarından dönmek yerine Suriye’ye bir askeri müdahaleyi gündeme taşıyarak ‘güvenli bölge’ kurmaktan bahsediyor. Bu duyunca aklımıza 1991’de Irak’ta kurulan güvenli bölge geliyor, bu güvenli bölgede kurulan bir Kürt devleti geliyor ve yine bu bölgede silahlı güce dönüştürülen PKK geliyor, elinde olmadan insan soruyor; ülkemize yönetenler kime hizmet ediyor? Ancak unutulmamalıdır ki böylesi bir siyasetinin yanlışlığı Türkiye’ye gelecekte ağır bedellere yol açacaktır ve yine, ne yazık ki, bu bedelleri çocuklarımız ödemek zorunda kalacaktır. Gönül ister ki tarih bizi yanıltsın! Ve nihayet bugün 04 Temmuz 2013, Mısır’da askeri darbe olmuş… Bugün yani 4 Temmuz ABD’nin kuruluş yıldönümü ve Mehmetçiğin başına çuval geçirilmesinin ardından geçen 10 yılın dönümü, unutmayınız! Tüm bu anlatılanların ışığında Mısır’da neler oluyor diye baktığınızda, bir şey olduğu yok, Mısır’da ABD Tevrat’ın kutsallarını oynuyor, Müslüman AKP de buna hizmet ediyor, Mısır ise demokrasiye geçtiğini sanıyor, hepsi bu! Ama biz Türkler ve Türkiye kimseye benzemeyiz, bu Tevrat kutsallarını oynayanlar daha Amerika nedir bilmezken, biz onların dedeleri ile hesap görüyorduk! Gerçek bu, Hasan Mutlucan’ın kahramanlık türküleri değil bu iş! Sanırız bütün mesele de bu; bu gerçeği nasıl anlatmalı, nasıl göstermeli, nasıl hayata geçirmeli, ama yine sanırız, bunun da bir yolunu mutlaka buluruz! Erdal Sarızeybek İLK KURŞUN Kaynak: Nil’den Fırat’a Devlet Oyunları…
Posted on: Thu, 04 Jul 2013 20:26:50 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015