Een update voor degene die het leuk vinden: Wauw, alweer een maand in het mooie London. Het gaat zo super snel. Ik zal even bij het begin beginnen. Zaterdag 5 oktober was de grote dag, de verhuizing!!!! al een week daarvoor zat ik aan de kalmeringspillen.. mag je best weten. Ik was zoooooo zenuwachtig niet te geloven. en toen was de dag er eindelijk. Mijn lieve sander was bij me blijven slapen die nacht ervoor, dat hielp:). En toen waren we ineens op weg naar Schiphol waar mijn vliegtuig om 10;25 zou vertrekken. Het leuke aan Engeland is dat ik dan ook om 10;30 aan kwam op Gatwick airport. Maargoed als ik weer naar NL ga raak ik dat uurtje weer kwijt. Ik had alweer van alles meegemaakt wat het allemaal nog spannender maakte. Zo leuk, toen ik namelijk door de douane moest vroeg de vriendelijke meneer of ik er een laptop of iets in had zitten. Ja die heb ik, antwoordde ik vriendelijk terug. Die moest er dus uit en apart in zon bakkie. Nou prima ik haal hem er wel even uit. Tot ver oke maar, toen moest mn laptop weer terug in mn net nieuwe koffertje. Ik kreeg het koffertje gewoon met geen mogelijkheid meer dicht, super gênant want ik hield allemaal mensen op. dus daar kreeg ik het al vrij warm, gelukkig had ik nog even de tijd dus sjouwde ik met mijn koffertje, andere handtas en jas naar de gate. Daar nog een tijde proberen telkens kijken of er niks tussen zat en dat was niet het geval. Op dit moment had ik het zo warm dat het niet meer leuk was. Alle vriendelijke, leuke medereizigers waren ook zo lief om gewoon toe te kijken en mij mn gang laten gaan. Zo fijn want stel je voor dat ze even kwamen helpen en het dan sneller klaar zou zijn... Zo leuk ook want mijn deodorant zat ik mijn grote koffer want je mag nauwelijks vloeistoffen meenemen aan boord, hmmm misschien dat daarom niemand me kwam helpen. Anyway op een gegeven moment begonnen ze zelfs om te roepen dat de reizigers voor Gatwick airport van 10;25 zich moesten melden bij de gate. Toen ik gin bijna huilen en net toen ik dat wilde gaan doen klikte hij EINDELIJK dicht, dan wel zonder mn laptop maar dat kon me even niet schelen dus die heb ik in mn gewone tas gedaan. pffff eind goed al goed. De vliegreis ging verder prima en toen ik aankwam liep ik netjes naar de bagage reclaim. Maaaaaaaar ik wist niet waar ik naartoe moest en op het bord stond achter onze vlucht : Wait. Dus dat deed ik, totdat er ineens een hele groep ging lopen. Daar ging ik dus maar gewoon achteraan. Ik vond het op zich wel een beetje apart dat ze de lift ingingen maar er was een leider bij dus ik dacht die weet vast wel waar hij heen moet. Dus ik achter ze aan, totdat ze naar de uitgang liepen. JAA HOOR, deze mensen hadden alleen handbagage.. huilen huilen huilen want je kon dus niet meer terug naar beneden. dus ik naar de info balie super awkward en die mevrouw vragen : Ehmm Ive bin rather stupid en walked by my lugage and now i lost it. Dus de mevrouw ging even bellen en een paar minuten later kwam er een meneer in een geel vestje met mijn koffer. Met een hoofd als een tomaat bedankt een gauw weggelopen. En ik ben hier nog niet eens aangekomen he, ik moet nog meer dan een uur met de bus. Dus toen ik buiten kwam met al mijn bagage en op zoek wilde gaan naar de bushalte heb ik eerst mijn koffer open gedaan en een hele deo fles leeg gespoten. toen ik de bus had gevonden duurde het nog een uur voordat ik meekon omdat ik van te voren had geboekt. Prima, even bijkomen. Ondertussen ook mega honger en ik moest naar de wc maar dat moest ik maar even ophouden. Dus toen ik in de bus zat was ik best misselijk te hele weg want het was een klein busje (zon personen busje) en in London rijden ze echt alsof ze graag dood willen. Enfin toen kwam ik eindelijk aan bij de bushalte waar ze mij kwamen ophalen. Oke ik wil geen namen gebruiken van de kinderen maar het zijn 3 jongens dus ik gebruik even de namen van mijn broertjes en ook in die volgorde van leeftijd dus dan weten de meesten wel wat ik bedoel denk ik. Jerri ; de oudste 6 Dirk; de middelste 3/5 bart; de jongste 3 mnd Ik moest nog een minuut of 10 wachten en toen kwam daar de BMWx5 aanrijden die ik nog herkende van toen ik bij de was in NL. Mijn gastmoeder kwam me ophalen en ze had Dirk meegenomen! Hij wist gewoon nog wie ik was, erg leuk maar het was wel verwarrend voor hem omdat hij erg gehecht was aan de vorige au pair dus de eerste week was het flink wennen en ook niet altijd even leuk! Ik had geen tijd van uitpakken toen we aankwamen want we gingen meteen naar de speeltuin, groot gelijk want het was prachtig weer en ik was gelukkig voordat we gingen snel naar de wc geweest. Toen we weer terug kwamen hebben ze me rondgeleid door het huis en kon ik even gaan uitpakken terwijl zij gingen koken. s avonds hebben we even besproken wat de bedoeling was en toen kon ik eindelijk gaan slapen want ik was helemaal uitgeput. De eerste week heb ik gewoon meegelopen met alles om de routine van de jongens te leren kennen en de jongens aan mij te laten wennen. En na een vrij moeilijke, vermoeiende week zei Dirk tegen mij : Omi jij bent mijn vriendje en ik ben heel happy met jij. super lief!! Sinds dien gaat het heel erg goed en zijn we echt vriendjes gewodren!! Ook met de andere twee gaat het steeds beter. met de oudste duurt het wat langer omdat hij specialneeds is. Maar het gaat steeds beter hem te begrijpen en elke avond als ze ik ga slapen, ik ben moe zingen wordt ik ook altijd genoemd als ze alle mensen op gaan noemen de ze lief vinden. Ook ben ik op zoek gegaan naar een kerk. Wat niet makkelijk is omdat het grootste gedeelte van London Katholiek is. Maar de dominee van thuis had mij de Holy Trinity Brompton church aangeraden dus daar ben ik maar eens naar gaan zoeken en het blijkt dat deze kerk een half uurtje reizen met de bus is vanaf mijn huis, prima te doen dus. dus de tweede zondag dat ik daar was ben ik naar de dienst van 5 uur gegaan, er zijn gewoon 4 diensten op 1 dag, echt heerlijk! Het zijn ook allemaal dezelfde diensten dus je kan kiezen wat je het beste uitkomt. Ik ben er nu 2 keer geweest en het is echt een eye opener. Wauw wat een verschillende kerken en manieren van God loven zijn er. Ik merkte meteen hoe behouden onze gemeente in Heerde is (niet op de slechte manier). De HTB church is echt een evangelische gemeente en meteen als je er binnen komt voel je je er thuis. iedereen is uiterst aardig tegen je en gaan makkelijk gesprekken met je aan wat erg prettig is als je nieuw in een stad bent. Dus heb ik me ook maar gelijk even opgegeven voor een connect groep waar ik dinsdag voor het eerst heen hoop te gaan. En verder ben ik zeker van plan bij deze kerk te blijven want ik voel me er erg prettig. Neem eens een kijkje op de website als je het interessant lijkt : htb.co.uk . Ook ben ik natuurlijk al een paar keer de stad in geweest, erg leuk en ook best prettig om dit alleen te doen, lekker gaan en staan waar je wilt. De stad kende ik natuurlijk al wel aardig omdat ik er hiervoor ook al 4 keer geweest was. dat scheelt enorm in het underground systeem want die kende ik al aardig dus als ik besloot ergens heen te gaan was ik er ook snel omdat ik wist welke tube ik nemen moest. Heb al lekker geshopt en heb zelfs mijn eerste tattoo laten zetten hier! Al met al was het een geweldige eerste maand! nog 11 te gaan! xxxx Naomi
Posted on: Thu, 07 Nov 2013 13:56:00 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015