Epic of Gilgamesh Mosiężny księżyc w pełni wyję, instynkt wyższy znów przyszło mi dzierżyć łańcuch zerwany, łapą masuję szyję. Dzwonią dzwoneczki, uwielbiam ich melodię jakbym całą zawartość apteczki połknął naraz spokojnie, spokojnie, jako wampir Cię zauroczę i dotknę jęzorem jak kolcem, tam gdzie wilgotnie ulecisz i pomkniesz, ulotnie- jak głowa bujająca w krainie wspomnień. Wróć do mnie, wilk Cię nie kopnie obwącham, oślinię i śliniakiem zwiążę, zabierając Ci wszystkie prawa tysiącami nakazów i połączeń byś nie chciała ciążyć wzorkiem jak po pięciu kawach bębni na Tobie aborygeński książę -„jak dobrze!” Mści się dżungla za wszystkie spalone kojce i w kilka sekund powtarzam cud który Mojżesz otwierając zbiornik wód czekał aż wzeszło słońce marzenia psotne przerywa anielski, wycieńczony głos pytając „kiedy dojdziesz?” więc wołam swych ludzi krzyczących jak barbarzyńcy „za Tobą podążę!” przebijając nawet sterty książek by odcień Twojej pomadki pomalował mój posążek niszcząc całą zapisaną w nich historię aby wspólnie z Tobą, zaprojektować Victorię!
Posted on: Tue, 30 Jul 2013 21:45:37 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015