Er zijn nog vlinders maar niet veel meer. Soms zijn ze moeilijk te onderscheiden van vallende bladeren. We trekken de laatste mispels van de boom, rapen nog enkele noten uit het gras, en verwarmen ons daarna bij het open vuur. Het is gezellig, maar het ademt ook een tea party sfeertje. Komt omdat we de laatste tijd veel Jack Daniëls drinken. Na een paar glaasjes voel je de aandrang om te zeggen: Ik geloof niet dat ik afstam van de aap of van enig andere gemeenschappelijke aapachtige voorvader. Ik denk dat ik rechtstreeks door de Heer ben gemaakt, zonder omweg.. En na enig nadenken tegen je vrouw: En jij ook trouwens. Jij bent ook door de Heer geschapen, maar onrechtstreeks, uit mijn rib.. Het buitenleven verfijnt en verboerst tegelijk. Je krijgt meer oog voor de natuur, voor het hout, de koeien in de weide, een gaai die in een appel pikt, een late vlinder. Maar je wordt ook hovaardig, de heer van je hof, een kleine zelfgenoegzame keizer die aan niemand nog rekenschap hoort te geven, behalve dan aan zijn maker. Zou het dat zijn: het boerenleven en de maïs-whisky die sommige Amerikanen zo maakt: zo infantiel, en oninvoelbaar onder hun stetsons, in zware Texas-laarzen? En zeggen dat ik vroeger graag cowboys zag, aan hun zijde stond toen ze zich verdedigden tegen woeste indianenstammen, die de blanken scalpeerden en hun vrouwen als slavinnen op het land lieten werken. Indianen waren de wreedste mensen op aarde, dacht ik toen ik zes jaar was. Als die je te pakken hadden werd je langdurig gefolterd, langzaam gebraden op een houtvuurtje en uiteraard gescalpeerd. Alles is mettertijd van teken veranderd. Nu zijn de cowboys de slechteriken. Die hebben de indianen uitgemoord, hun land afgepakt, hun vrouwen verkracht, en wat overschoot in een reservaat gestoken. Visit the native Americans in our Parcs....see how fat they are, how much they eat and drink! Die laatste visie klopt, vind ik. Maar hier in Moerbeke, zittend bij de open haard soms dat tea party gevoel. Misschien moet ik i.p.v. een jaguar in occasie een 4x4 kopen en een buks. Een buks, het woord alleen al opent wijde horizonten. Buffels, prairiewolven en zebras (hoewel die er eigenlijk niet bij horen, maar zich steeds weer opdringen) wild door elkaar heen stuivend tussen cactussen en hoog gras. Het wordt tijd dat ik weer verstedelijk, civiliseer. Straks naar de opera: Wagner, om zijn jaar af te sluiten, Tristan en Isolde. En natuurlijk Parijs. In die stad werd ik ooit aangesproken door een student omdat ik een Texaanse hoed droeg die ik ergens op de marché aux puces had gekocht: Vous êtes à Paris, monsieur, cest pas le Far West ici. In Parijs ben ik veilig voor mijn onnoemelijke tendensen. Ik moet de Jack vervangen door cognac of calvados.
Posted on: Mon, 21 Oct 2013 13:21:04 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015