Geef het wel aan bij het maken van een afspraak, dat je belt naar het Antonius Ziekenhuis voor een persoon met een verstandelijke beperking. Dat je aangeeft de wensen, mogelijkheden en onmogelijkheden die er zijn. In het gesprek op de eerste koffieochtend van KansPlusSien van 12 september kwam dit heel duidelijk naar voren van de kant van de ziekenhuismedewerkers: “In ons ziekenhuis zien we de patiënt steeds meer als onderdeel van het behandelteam”. Drie personeelsleden en een stagiaire van het Antonius Ziekenhuis kwamen ons vertellen over de opvang en omgang in hun ziekenhuis van mensen met een verstandelijke beperking. Eigenlijk kwamen ze (Paméla Bijl locatiehoofd Antonius Emmeloord, Grietje Wiersma unitleider van de kinderafdeling en Nynke van der Werf pedagogisch medewerker op de kinderafdeling) vooral om te luisteren naar onze ervaringen met het ziekenhuis. De leefwereld en de leefomstandigheden van de cliënt of patiënt willen zij meer betrekken bij het medisch handelen en alles wat er voor en na plaats vindt. “We willen dat hij/zij (of de begeleiders) samen met de artsen/verplegend personeel keuzes maken, zodat de zorgkwaliteit beter wordt”. Met elkaar zijn we tot de conclusie gekomen, dat het zeer zinvol zou zijn als alle ziekenhuizen een protocol hebben liggen – en hier ook gebruik van maken – voor als er cliënten met een verstandelijke beperking behandeld of opgenomen worden. De aanwezige stagiaire (met een verstandelijk gehandicapte broer) gaat als afstudeeropdracht aan een dergelijk protocol werken. Daarnaast komt er in het Antonius Ziekenhuis een werkgroep om deze materie ter verbetering van de opvang en omgang in het ziekenhuis met mensen met een verstandelijke beperking te onderzoeken, én handen en voeten te geven. Enkele voorbeelden die op de inloopmorgen genoemd zijn: en open communicatie tussen het ziekenhuispersoneel en de deskundige ouders/belangenbehartigers; één contactpersoon in het ziekenhuis binden aan de cliënt, die goed op de hoogte is het proces van behandelen en van de in en de outs van de cliënt kennis heeft genomen; meer tijd en persoonlijke aandacht voor de cliënt en de begeleiders; ook bij oudere verstandelijk beperkten de mogelijkheid bespreken mee te gaan tot de persoon onder narcose is gebracht; aandacht geven aan traumatische ervaringen, want bij mensen met een verstandelijke beperking blijven trauma’s vaak langer hangen dan bij andere mensen; laag niveau verstandelijk gehandicapten houdt niet altijd in dat ze traumatische ervaringen snel vergeten; alles kan gezegd en besproken worden om daar rekening mee gehouden kan worden bij onderzoek, bejegening en behandeling; enz. enz. Kortom: het was een heel goede ochtend voor wie er waren. Arie Spier
Posted on: Tue, 24 Sep 2013 15:03:56 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015