Gözlerimi açtım; karşımdasın. Gözlerinden anlam çıkarabilmem için ışığa ihtiyacım yok. Anlamsız bakıyorsun, çok şey anlıyorum. Dağınık yaşantıma çekidüzen vermeye gelmiş gibisin. Saçlarını dağıtarak başla.. Bana bakıyorsun, gözlerimiz arasında uzayan o uzun bakışmalar köprü oluşturuyor. Kanadı koparılmış gözbebeğim koşuyor o ince köprüden. Gülümsemeyi yeni öğrenmiş gibisin. Suratında o 4 aylık çocuk masumiyeti. Seni emzirmek istiyorum göğsümden fışkıran aşkla. Gözlerimi kapattım; dünyanın aydınlığından yüzünü göremiyorum. Güneş tarafından fransız öpücüğü armağan edilmiş sanki yanaklarına. Elmacık kemiğimde, aşkın bıraktığı pembe ruj izi, gözlerimi açıp kapadıkça daha da belirginleşiyor. Gündüzleri çıplak uyuyorum, geceleyin seni sevmekten başka işim yok. Sabah uykusunun tatlılığından söz edenler, gecenin rengine uyumlu aşk seçemeyenlerdir. Ne yazık ki kalbimde hala çok modasın.. Ve şimdi, içinde yaşama ümidi olan insanlar gibi, seri şekilde açıp kapatıyorum gözlerimi. Öyle çeşitli davranıyorsun ki bebeğim, seni anlayamıyorum. Çocukluğumdan beri anlatılan masal sendin sanki.. Gözlerimi açıp kapadıkça; bir varsın, bir yok.. İlker Gelik
Posted on: Mon, 11 Nov 2013 23:32:57 +0000
Recently Viewed Topics
© 2015