Hayatım boyunca kendi çıkarlarım, menfaatlerim uğruna insan satmadım. Hiç bir zaman “ben”ci olmadım. Bana taş atana ben el verdim. Kırdılar, üzdüler, canımı yaktılar ama yine de onlara gülümsedim. Hep affettim. İçtiğim bir bardak suyun, yediğim bir lokma ekmeğin, aldığım bir gram sevginin hakkını sonuna kadar verdim. Asla nankör olmadım, olana da tahammül etmedim. Ne kimseye başımı eğdim ne de haksızlık ettim. Sadece çok fazla değer verdim. Kendimden çok ödün verdim, kendimi değersiz kıldım. Hatır gönül bildim kimseye saygısızlık etmedim. Bana inanan güvenen herkesi asla yarı yolda bırakmadım, sarsmadım. İnsanların yalanlarını gördüm ama sustum, salağa yattım, görmezden geldim. Korktuğum için mi? HAYIR! Sadece yüzlerine vurup rencide etmek istemedim. Hayatım boyunca hiç mi hata yapmadım? Elbet te yaptım. Belki her insan kadar… Ama hiç bir zaman yüzümü kızartacak, başımı yere eğecek hata yapmadım. Herkesi kendim, yüreğim gibi bildim. Hep inandım, kandım, iyi olabileceklerini düşündüm. Ama yanıldım. Şimdi tüm bunları yaptığım için kaybettim mi? HAYIR! Aksine kazandım. Kaybedenler belli. Bazıları farkına varıp döndü. Bazıları da sonradan farkına varacak belki. Ama asla eski ben olmayacağım. Ve bir daha asla kimsenin canımı yakmasına izin vermeyeceğim.
Posted on: Tue, 13 Aug 2013 22:08:50 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015