Het Grote Avontuur van Kleine Marley of hoe een Uitlaatjuf er grijze haren bij krijgt Soms gebeuren er dingen waarvan je hoopt dat ze nooit gebeuren, maar ineens is het dan zover. We liepen heel gezellig, heel gemoedelijk te wandelen met de donderdagochtendgroep. Zo ook kleine Marley die bij mij logeert. Hij heeft al heel vaak gelogeerd en ook met de groep meegelopen. Helemaal stoer vindt hij dat en heeft het enorm naar zijn zin. Dit keer begon het zelfs op een Ibiza-vakantie te lijken want meneer was lekker op vrijersvoeten. Op de terugweg lopen we op een smal paadje en komen een aardige oude meneer tegen met een paar honden. Even wat gesnuffel over en weer, we lopen door en ik kijk of iedereen er is. Iedereen, behalve Marley. Marley! Geroepen, teruggelopen, paar honden aangelijnd, verder gelopen, geroepen, gewacht, teruggelopen in de richting gelopen waar ik heen wilde, richting parkeerplaats, niets, weer terug, roepen, wachten, lopen in de hoop dat hij zich zou aansluiten. En na een half uur geen Marley. Dierenambulance en politie ingeschakeld. Niet op de parkeerplaats, niet toen ik na alvast wat honden had teruggebracht weer ging zoeken. Speurhond Belinda en haar baas ingeschakeld die op locatie bleven en waar Belinda, achteraf gezien, toch echt zijn spoor te pakken had...Andere honden thuisgebracht. Met kloppend hart de bazen gebeld die zo ontzettend lief reageerden. Rest van de honden thuisgebracht. En toen belde de politie. Een Chihuahua gevonden in Nootdorp. Wel ver weg maar je weet maar nooit. Gebeld, foto ontvangen...ja, het was een Chihuahua maar daar hield iedere vergelijking dan ook mee op. De hele middagronde ondertussen afgebeld en gelukkig konden de meeste bazen de hond zelf uitlaten en dan snel weer terug om te zoeken. Telefoontje van de Dierenambulance. Klein zwart-wit hondje bij het Malieveld. Rent richting snelweg. Nu woont hij daar in de buurt, je weet maar nooit, mijn hartslag was al een hele poos van slag maar nu helemaal. Met wat capriolen wist ik bij het Malieveld te parkeren op het gras waar ook de Dierenambulance en politie stonden, politiemotor was al in het bos aan het zoeken. Maar toen zeiden ze dat ze een middelgrote hond zochten en wezen het formaat aan...daar zou Marley wel 10 keer inpassen Nee dus. Marley is klein, piepklein. En ik rij de parkeerplaats op bij de locatie waar ik hem ben kwijtgeraakt en daar zie ik hem. Een stuk verderop, achter een hek van Defensie, op het schietterrein. Dat laatste om het even spannend te maken want er was niemand, het hek zat dan ook goed op slot. Onbeschrijfelijk hoe blij je bent als je hem dan weer ziet! Maar hij rende natuurlijk heel hard de andere kant weer op. En toen ging het snel. Zijn baas, weliswaar fijn op vakantie, maar zijn baas dus werkt daar vlakbij, kende de wacht, die wisten weer wie de sleutels had. Gebeld met de kazerne en die schatten kwamen ook nog eens heel snel om het hek voor me open te maken en vijf minuten daarna en vier uur nadat hij weggerend was had ik Marley in mijn nek hangen!!! Een van de mensen van Defensie grapte nog dat ze wel een gebakje verdiend hadden, nou die hebben ze gekregen :-) Iedereen reusachtig bedankt voor het begrip en de hulp!!! En Marley, hij is bij thuiskomst in zijn bench geploft met een bergje Frolics en een blokje kaas en die heb ik een hele poos niet meer gehoord!
Posted on: Fri, 26 Jul 2013 20:21:23 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015