Kerstviering Straks zijn de chocoladen Sinterklazen en Zwarte Pieten uit de etalages verdwenen en duiken overal dikbuikige Kerstmannen, namaakkerstbomen, glitterkleren en pakjes in flonkerend cadeaupapier op. Daarachter zie ik ze al verschijnen: de carnavalmaskers, de vuurrode Valentijnhartjes, de paaseieren… ’t Is allemaal één grote commercie, zei wijlen mijn grootmoeder al. Koopzondag. Ik baan me een weg door de winkelende menigte en sla een zijstraat in, richting kaai. Een felle hagelbui doet me het portiek van de grote kerke induiken. Uit de daar geïnstalleerde luidspreker klinkt een zachte stem. Ik hoor een bekend verhaal. Over een kind dat opspringt van blijdschap in een moederschoot. Over een zwangere vrouw die een zegen uitspreekt over een andere zwangere vrouw. Ik denk aan de gewelddadige manier waarop hun zonen om het leven zullen komen en duw de glazen deur open. Hoge grijze pilaren. Een onaards licht schijnt plots door een glasraam: buiten moet het nu kerremesse in d’helle zijn. Ik zie een dertigtal vooral grijze hoofden verspreid over de vele lege rijen. De priester, ook een grijsaard, legt een enorm boek op een staander en loopt weer naar de microfoon. Zijn nederige manier van doen trekt me over de streep, ik neem plaats op de laatste rij. De priester begint te spreken. Hij heeft het over de geboorte van baby nummer één. Een voorloper wordt hij. Een revolutionair die de weg zal banen voor baby nummer twee. En dat dié pas een revolutie zal teweegbrengen! Ik zie de twee tot mannen opgegroeide baby’s aan het werk. Hij die opsprong in de moederschoot, schopt zijn tijdgenoten met luide stem een geweten. Kort na zijn weerzinwekkende dood jaagt zijn neef een bende handelaren de tempel uit. ’t Is hier één grote commercie geworden, weg ermee, schreeuwt hij woedend, terwijl hij de tafels met koopwaar omver sleurt. Ach, hij moest eens weten… In de stem van de priester zindert een intonatie die me weer in het heden brengt. Hij spreekt vergeten woorden uit. ‘Onbevlekt’. ‘Maagdelijk’. Dat elke revolutie begint met je helemaal openstellen voor een intuïtieve impuls, zegt hij, dat je geest maagdelijk moet zijn. Dat het pas iets wordt als je die impuls laat groeien zonder tussenbeide te komen. Als je overgave eraan totaal is en je er vervolgens compromisloos naar handelt. Ook als je weet dat dat je dood kan betekenen. De priester gaat naar het altaar. De aanwezigen staan op en beginnen iets op te dreunen, ik glip stilletjes de kerk uit. De hagelbui is over. Ik loop richting zee. De integere klank van de stem die me de kerk inlokte. De nederige houding van de priester, die me deed blijven. Hoe hij zo heel terloops een nieuw elan gaf aan wat vooraf gaat aan het overbekende geboorteverhaal… Ik ga aan de dijkreling staan, staar naar de grijze oneindigheid van water en lucht. Ziezo, denk ik, ik heb kerst gevierd. Boven mij schreeuwt een meeuw een kakelende bevestiging. Ik voel hoe een glimlach mijn gezicht in beweging zet terwijl ik weer verder stap. Huiswaarts. Nicole Derycker
Posted on: Tue, 03 Dec 2013 10:27:06 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015