Klaar! Het zit er op! Of beter, het zit er in, de nieuwe badkamer en toilet, en eindelijk naar tevredenheid. Maar tjonge, jonge wat ging het de laatste dagen moeilijk. Na de eerste oplevering maandag waar nogal wat gebreken tevoorschijn kwamen was het wachten op herstel. Die kleine klusjes, of gebreken eigenlijk waren makkelijk te herstellen, maar makkelijk ging het helemaal niet! Zo was de wastafel een heel twistpunt waarbij we zelfs de opzichter van Mozaiek wonen woensdag nog om raad hebben gevraagd. Het resultaat is dat we een gerepareerde wastafel hebben hangen, (het is niet te zien overigens) met de garantie dat mocht er binnen twee jaar wat mee gebeuren hij alsnog vervangen wordt. Verder is er deze week nog wat voegwerk gedaan, is er een kapot tegeltje vervangen, is er een slot gerepareerd en zijn de rozetten geplaatst Vandaag stonden dan de twee drempels en als laatste een randje kitwerk in de planning. Dat randje was zo klaar, de drempels niet…. De timmerman stond om half acht voor de deur, in zijn ene hand een emmer met gereedschap en in de andere hand twee latjes van hardhout. „Ik kom deze latjes tegen de drempels aan lijmen, om ze breder te maken.” Vol verbazing pak ik de latjes aan en laat ze aan Pien zien terwijl de timmerman al op zijn knieën bij het toilet zit om op te gaan meten. Pien is resoluut, spuugzat als ze het is om elke dag een andere deskundige over de drempels te horen, elke dag een andere oplossing te horen, maar niet de juiste. „Je moet aan hem vragen of hij dit bij hem thuis ook zo doet!” Dit helpt, want de man schudt resoluut van nee. „Dit ik zou ik thuis nooit zo laten doen!” antwoord hij voorzichtig. „Mooi!’ zeggen wij in koor, „dan doe je het hier ook maar niet!” Deze duidelijke aanpak lijkt te werken want al komt de man met een gezicht als een oorwurm na een half uur terug, hij heeft wel de juiste stenen drempels bij zich in de juiste breedte, drempels waar we al een week om vragen, drempels die er al die tijd niet waren, die niet geleverd konden worden maar nu opeens, vreemd genoeg, wel. En mooi dat ze zijn nu ze er netjes in zitten! Eindelijk… Om 15.00 uur komt de man terug met het papier waar ik mijn handtekening op mag zetten. ter goedkeuring. Dat doe ik graag, nadat ik enkele dingen zwart op wit heb laten zetten, voor de zekerheid. Als de man weg is staar ik even wezenloos voor me uit en laat tot me doordringen dat we er drie weken verbouwing op hebben zitten. Met de wetenschap dat we weer lekker kunnen douchen en poepen, maar ook met de wetenschap dat efficiëntie niet hand in hand gaat met verbouwen. Eén zin hebben we wel goed onthouden van een van vier de hoge heren die in de badkamer gingen vergaderen: „Het moet er hier net zo uit komen te zien zoals ik het bij mij thuis zou willen hebben!” Dat we dankbaar gebruik hebben gemaakt van deze mededeling moge duidelijk zijn. We zitten er nu nog mooier bij… Ruud
Posted on: Fri, 22 Nov 2013 18:44:18 +0000