“KÜLTÜR SENDİKACILIĞI” Batı toplumlarında iktisadi imkânların genişlemesiyle ortaya çıkan refah artışının bölüşümünde meydana gelen adaletsizlikleri dengeleme mücadelesinin bir aracı olarak doğan sendikalar, temelde çıkar çatışmasının bir ürünüdür. Milletimizin sosyolojik, kültürel ve metafiziksel değerleri dikkate alındığında, çalışma hayatımızın da bahsi geçen batı tarzı bir sendikal örgütlenmeye gidilmesi normal şartlarda toplumsal genlerimize aykırı durum teşkil etmektedir. Zira toplumsal değerlerimize göre bireylerden oluşmuş toplumsal yapılar, sosyal ve ekonomik hayatta birbirinin “rakibi” değil “refiki”dir. Diğer bir ifadeyle “insan insanın kurdudur” anlayışından öte “insan insanın yurdudur” anlayışı kültürel kodlarımıza hâkimdir. Bu değerlerden beslenen yapıların, sendikal anlayışının en önemli hizmet boyutunu da “kültür sendikacılığı” oluşturmalıdır. Ülkemizde ana damar olarak “üç tarzı siyaset” bağlamında sendikal anlayışlarını temellendiren nicelik bakımından büyük sendikalar incelendiğinde, “kültür sendikacılığının” pek fazla gündemlerinde olmadığı gözlenmektedir. Baskın sendikal görüntü, siyasi iktidar ya da karşısındaki muhalefetin siyasi söylemlerinin peşine takılarak adeta “gölge varlık” konumuna düşmüş, sözde bir sivil toplum örgütünden öteye gitmeyen manzara arz etmektedir. Neticede bu süreçten de “kültür sendikacılığı”ndan ziyade “siyaseten çatışma sendikacılığı” doğmuştur. Ülkemizde kültür sendikacılığının yeterince gelişememesinin arka planındaki asıl sebebse, sendikaların özelde üyelerini genelde toplumu tanımlamasındaki sosyolojik ve felsefi yaklaşımın çarpıklığıdır. Diğer bir ifadeyle sendikaların mensuplarını, sadece sayısal ve maddi güç elde etmek için bir “araç” olarak görmesi ve onları azami karın elde edildeği bireyler olarak algılamasıdır. Bir örgütün insan anlayışının, örgütün var oluş gerekçesini oluşturduğu dikkate alınırsa bu manzarada durumun ne kadar vahim olduğu daha iyi anlaşılacaktır. Bu kapsamda insanın “amaç” olmayıp da “araç” konumuna düşürüldüğü bir sendikal tasavvurdan “kültür sendikacılığı” beklemekte abesten iştigal başka bir şey değildir. Meseleye EKSEN Eğitimci Kamu Çalışanları Sendikası açısından yaklaştığımızda, sendikacılığın “kültür sendikacılığı” boyutunu ön plana çıkararak hareket edeceğizimizi ifade etmeliyiz. Bu çerçevede içe dönük boyutuyla örgüt faaliyetlerimize belirlerken, üyelerimizin özgürlüğünü ve özgünlüğünü esas alan bir zihniyetle hareket edeceğiz; dışa dönük boyutuyla da “siyasi sendikacılık” ve “çıkar çatışması”nı esas alan sendikacılıktan uzak dururken, sadece “ücret sendikacılığı”yda yetinmeyip “erdemli değerlerin” çalışma hayatına yansıtılmasına yönelik faaliyetler yaparak “kültür sendikacılığı”nın nasıl yapılacağını ortaya koyacağız. MUSTAFA GÜÇLÜ EKSEN EĞİTİM-SEN GENEL BAŞKANI eksen.org.tr/sdetay.asp?did=289&title=genel-baskan-guclu%3A-%94kultur-sendikaciliginin-nasil-yapilacagini-ortaya-koyacagiz%94#.UnLBcmJVIAo.facebook
Posted on: Thu, 31 Oct 2013 21:51:49 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015