M. Degas Teaches Art And Science At Durfee Intermediate School--detroit1942 He made a line on the blackboard, one bold stroke from right to left diagonally downward and stood back to ask, looking as always at no one in particular, What have I done? From the back of the room Freddie shouted, Youve broken a piece of chalk. M. Degas did not smile. What have I done? he repeated. The most intellectual students looked down to study their desks except for Gertrude Bimmler, who raised her hand before she spoke. M. Degas, you have created the hypotenuse of an isosceles triangle. Degas mused. Everyone knew that Gertrude could not be incorrect. It is possible, Louis Warshowsky added precisely, that you have begun to represent the roof of a barn. I remember that it was exactly twenty minutes past eleven, and I thought at worst this would go on another forty minutes. It was early April, the snow had all but melted on the playgrounds, the elms and maples bordering the cracked walks shivered in the new winds, and I believed that before I knew it Id be swaggering to the candy store for a Milky Way. M. Degas pursed his lips, and the room stilled until the long hand of the clock moved to twenty one as though in complicity with Gertrude, who added confidently, Youve begun to separate the dark from the dark. I looked back for help, but now the trees bucked and quaked, and I knew this could go on forever. Phillip Levine M. Degas 1942’de, Detroit Durfee Ortaokulu’nda Sanat Dersi Verirken Degas, karatahtaya bir çizgi çizdi. Sağdan sola, kalın, çapraz bir çizgi; bir adım geri çekildi ve doğrudan hiçbir çocuğa bakmadan “Ne yaptım ben?” diye sordu. Arka sıralardan Fredie “Tebeşiri kırdınız” diye bağırdı. Degas gülmedi. “Ne yaptım ben?” diye sorusunu yineledi. En zeki çocuklar bile başlarını eğip sıralarına bakmaya başladılar, sadece Gertrude Bimmler önce parmak kaldırdı ve “M. Degas, bir ikizkenar üçgenin hipotenüsünü çizdiniz” dedi. Degas düşüncelere gömülmüştü. Herkes Gertrude’un hiç yanlış yapmadığını biliyordu. Louis Warshowsky “Bir ahırın çatısını çizmeye başlamış olmanız da kesinlikle mümkün.” diye ekledi. Saatin tam onbiri yirmi geçiyordu, hatırlıyorum, bu durum en kötü ihtimalle kırk dakika daha surer diye düşünüyordum. Nisanın ilk günleriydi, heryer karla kaplıydı ama oyun parkları erimeye başlamıştı, karaağaçlar ve akçaağaçlar, taze rüzgarlarla ürperen çıtırtılı yürüyüşleri çerçeveliyordu, ve bilmesem de inanıyordum bir çikolata almak için şekerciye doğru çalımla yürüyeceğime. M.Degas dudaklarını büzdü ve sessizce bekledi, yelkovan yirmibire atlarken Gertrude’un suç ortaklarından biri kendine güvenle, “Karanlığı karanlıktan ayırmaya başladınız.” diye ekledi. Yardım istercesine arkama baktım ama ağaçlar itiraz eder gibi titriyorlardı ve ben bunun sonsuza dek sürebileceğini düşünüyordum. Çev.: Gökçenur Ç.
Posted on: Fri, 22 Nov 2013 08:11:21 +0000
Recently Viewed Topics
© 2015