Naar aanleiding van nachtvlinder, valt me op hoe weinig mensen weten hoe het is met constante pijn te moeten leven. En dan heb ik het niet over een spierpijntje wat na een dag over is, maar gewoon 24/7 pijn te hebben. En dat ze het dapper vinden dat ze tot de laatste dag "geleefd" had. Juist als je pijn hebt, wil je vanalles doen, omdat je je gewoon nuttig wilt voelen, jezelf niet zielig wilt voelen. Tenslotte wordt je door deze maatschappij niet echt voor vol genomen als je iets mankeert. Ja als je een gebroken been hebt, een ledemaat mist of iets anders zichtbaars hebt, dan hebben ze begrip, maar zodra het "onzichtbaar" is ben je snel een aansteller als ze je de dag ervoor vanalles hebben zien doen. Zelf heb ik ook div ziektes waardoor ik heel de dagdoor pijn heb. En als ik de morfine niet had kwam ik de dag niet door. Maar toch blijf ik werken en vanalles doen. Vaak hoor ik dan "waarom laat je je niet afkeuren?" Waarom zou ik? En wat dan? Zielig thuiszitten en medelijden met mezelf te hebben? Niks is vreselijker dan je eigen lichaam achteruit te voelen gaan, maar toch wil je jezelf een stap voorruit blijven. Ik vond sommige uitspraken van Priscilla zo herkenbaar, en ik snapte haar keuze maar al te goed. Ik zou het net zo doen, op een bepaald moment weet je je grens, weet je wanneer t op is. En dan wil je voorgoed rusten, waarvoor je eerst weinig tijd voor nam. En het ergste van alles is, dat jezelf veel geaccepteerd hebt, jezelf er zo goed en kwaad als het kan er doorheen sleept,maar de buitenwereld je zielig vind. Medelijden met je hebben, steeds maar vragen hoe het met je gaat( terwijl ze weten dat het eigenlijk klote gaat). En dan ook fijn om te zien dat ondanks het verdriet haar vriendinnen het fijn vonden dat de euthanasie was goedgekeurd. En daarom vond ik haar keuze om deze documentaire te maken erg juist. Gewoon om te laten zien dat je geen minder mens bent als je(dodelijk) ziek bent, en ook geen aansteller als je eens een mindere dag hebt na een drukke dag ofzo. Maar dat het gewoon is dat je die dag net geen energie meer hebt, om te doen alsof het wel allemaal ok met je is. Ik hoop dat ze hiermee heeft laten zien, dat je niet altijd aan de buitenkant kan zien hoe kapot je van binnen gaat, en dat toch wel iets uit je leven valt te halen totdat je niet meer kunt, en dan tevreden ze ogen kan sluiten en denkt " i did it my way" .... R.I.P vlinder....
Posted on: Tue, 25 Jun 2013 00:37:21 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015