Natawa ako at nag flash back sa akin yung nakaraan ko, pinaalala sa akin ng isang kapamilya din diko na pangalanan. Kahit pa anong pinagdaanan ko sa totoo kona nanay kung di man niya pinakita sa akin kung paano maging ina (alam nyo sa mga nakakakilala sa akin, kung ano trato namin sa isat isa) kahit pa man ganon nanay kopa rin siya kahit pagbaliktarin natin ang mundo, wala din sa bokabularyo ko ang maghiganti at ako yung taong di nagkikimkim ng sama ng loob. Ang importante ngayon ay ok na kami di tulad ng dati nga, at nakatulong na ako sakanila kahit pa paano, hindi ko inisip o nasagi man lang sa isipan ko na kung noon ay di ako nabibigyan tulad ng mga kapatid ko nung nasa position pa si daddy, nung naka abroad na ako nakaktulong na ako ni minsan di ko inisip na pagdamutin sila. Kung babalikan ko nga naman ang nakaraan kung isummarise ko nga ang mga pangyayari at nangyari dumaan sa buhay ko diko masisisi ang iba na magpayo na di sila tulungan, pero ganito ako eh matulungin diko iniisip mga negative sides, thanks sa pagpapaalala ng nakaraan ko pero nakalimutan kona yun wala din mapapala kung di tumulong at maghiganti specially they are my real parents. Im just proud of myself na sa kabila ng maliit tingin nila sa akin (yung ibang tao) eh pa mismo ang nakakatulong ngayon. May kasabihan nga tayo... Ang sinong inaapi ay siyang magtatagumpay. Ganun talaga ang buhay at naniniwala ako na ang buhay ay parang gulong minsan ikaw ay nasa itaas, minsan ikaw ay nasa ibabaw. #justEMO
Posted on: Wed, 04 Sep 2013 10:12:42 +0000