Nejat Usta da gitti. Önce doğduğumuz yerlerden biz gittik, sonra o eski kışlar gitti; sobada demlediğimiz çayı, ısıttığımız ekmeği kalorifere terk ettik. Belki kapımızı kilitlemeden yaşayabildiğimiz mahallelerimizi, o kapıları emanet ettiğimiz komşuları da geride bırakıp kaybettik.Sokakta tombik, misket, saklambaç oynadığımız, mahalle maçı yaptığımız, 3 kornerin hüküm verdiği penaltıları atmak için 2 taşın arasına kaleci yaptığımız ve üst direği onun boyundan ibaret arkadaşlarımızı geride bıraktık. Deli gibi açken yağlı ekmeği paylaşmak kadar saf dostlukları; tam olarak ne olduğunu bile anlayamadığımız çocukluk aşklarını nasıl bırakıp giderdik modern zamanlara? Gittik... Şimdi kurtarabildiğimizi kurtarmaya çalışıyoruz.Ailemize sahip çıkıyoruz.Şanslıysak iyi dostlar ve güzel aşklar buluyoruz. Ama Kemal Sunal gitti, Erol Günaydın gitti, Nejat Uygur gitti... O mahallede, o arkadaşlarla oynayıp yağlı ekmeği yedikten sonra, akşam ezanından önce girdiğimiz, kapısı o kadar da kilitli olmayan evde, akşam ailecek 8 kanallı TVden izleyip izleyip güldüğümüz komik adamlar gitti birer birer. Geriye, misafirlikte yaramazlık yapmadan eğlenebilmek için o komik adamların taklitleriyle gülen eski zaman bebelerinin modern zamanlardaki yalnızlığı kaldı... Bir de sıkı sıkıya tutunduğumuz sevdiklerimiz...
Posted on: Tue, 19 Nov 2013 00:29:17 +0000
Recently Viewed Topics
© 2015