“Një model klientelisto-urban, që nuk duhet të përsëritet me Shkodrën”! Kur e pyeti mbas clirimit Enver Hoxha, Tuk Jakovën, se a ka shkodranë të përgatitur për tu përfaqësuar në dikastere në Tiranë, Tuku iu përgjigj shkurt, se ka shumë pak ose nuk ka fare!? Kjo thënie “e dëgjuar goja-gojës” tregon nivelin shpirtërorë, egon individuale dhe të rrethit të tyre, të “disa shkodranëve” në vite, kryesisht të politikës, mungesën e vizionit dhe largpamësisë, për të mos promovuar “konkurrentë” ose “të ditur”, brenda “llojit” ose krahut politik. Dihet më vonë edhe fundi i Tuk Jakovës, që nuk kam ndërmend ta analizoj në këtë shkrim. Njeriu nuk lind i keq, ai bëhet i keq, kështu pretendonte Frojdi, babai i psikoanalizës. Edhe për mua individët politikë, “projektuesit” e situatës të “keqpërdorimit” të pushtetit mbas vitit 2005 në Shkodër, që do ti përmendi më poshtë, në “fillim” mu dukën të mirë, por më “vonë”, bëmat dhe sjelljet e tyre më detyruan të shkruaj këto rreshta. E përdora shembullin ilustrues “urban”, të Tuk Jakovës me Enver Hoxhën, mbasi kam mendimin se disa shkodranë, kryesisht njerëzit e politikës në periudha të caktuara, shpesh pretendojnë nëpër tavolina ose në rrethe të ngushta kur kanë pushtet, për tu “dukur”, se promovojnë më të mirët nga Shkodra,por sic duket kur flasin për një hipotezë të tillë ato kanë ndërmend njerëzit e tyre të afërt, “farë e fisin”, sjelle tipike e mentalitetit lokal urban-ballkanik, trashëgimisë politike ose nuk ju pëlqen konkurrenca nga komuniteti, kultura prej nga vinë, duan të komandojnë dhe ta “gëzojnë” pushtetin vetë me të afërmit e tyre. Por demokracia dhe zgjedhjet e lira, elektorati dhe mbi të gjitha koha nuk të falin. Nepotizëm, trashëgim pushtetesh dhe klientelizëm ka dhe ka pasur edhe në Europë dhe rajon, por në botën globale ky fenomen po ulet në mënyrë të ndjeshme. Konkurrenca dhe CV., aftësitë menaxheriale, eksperienca janë kriteret bazë në botën e përfaqësimit politik post-modern. Tek neve në Shkodër, sidomos mbas viteve 2005, nuk ishte tamam nepotizëm, por një “klientelizëm-sektarë”, me një ego të keqe dhe projekte të qarta, nënvleftësuese dhe hakmarrëse për individë dhe një nivel intelektual të caktuar, duke diskriminuar një grup individësh me kontribute të caktuara në politikën e P.D.-së dhe qytet, në rang lokal dhe kombëtarë dhe promovuar një grup të afërmish e miqsh të politikanëve nga Shkodra. Qëllimi i projektuesve ishte promovimi dhe prezantimi i njerëzve të tyre, të rrethit të afërt, me qëllim për të mos lënë për të “cuar kry” individë që mund të bënin dicka më të mirë se njerëzit të cilët ato prezantuan dhe për të larguar individë që sipas tyre “nuk i donin nëpër këmbë”. Këto shembuj,i takojnë politikës në vite dhe mbas vitit 2005. Ky lloj “trendi politik” sektarë, përjashtues nuk ja ul fare shpirtin dhe mendjen e mrekullueshme që ka shkodrani në përgjithësi dhe nivelin që ka ky qytet me traditë në tregun politik dhe intelektual lokal dhe kombëtarë. E them këtë me kompetencën e studiuesit të antropologjisë vizuale dhe kulturore dhe psikologjisë aplikative. Shkodra ka shumë dritë, humanizëm, intelektualizëm, optimizëm biles edhe racionalizëm, që ndikojnë shumë në krijimin e një mëndje të mrekullueshme pozitive, që askush nuk ja ul vlerat, qoftë ky individ, Parti, apo Klan, pavarësisht disa rasteve të shkëputura që prodhon politika dhe koha dhe nevojat dhe egot e individëve të caktuar. Shkodra ka një brez të ri me potenciale intelektuale që kërkon zhvillimin dhe integrimin. Mbas vitit 2005, një “dyshe” me nivel të ulët shpirtërorë, intelektual dhe mbi të gjitha “dredharak”, Jozefina Topalli dhe Astrit Bushati dhe “Soj e sorollopi i tyre”, së bashku me “servilen” pa ideologji, ide dhe vlera Arenca Trashani, ja ulën vlerat e përfaqësimit intelektual të Shkodrës në të gjitha nivelet. Shkodra ka shumë burime njerëzore me vlera intelektuale konkurruese. Mbas viteve ‘90-të pati tentativa për të përmirësuar nivelin e përfaqësimit, por Shkodra e pati të vështirë të krijojë një klasë politike të qëndrueshme dhe bindëse me vazhdimësi, flas kryesisht për P.D.-në me aleatë, të djathtën. Në superstrukturën e një shteti të një qyteti burimet njerëzore dhe grupet politike përfaqësuese, lozin rolin kyc në zhvillimin ekonomik dhe kulturorë. Promovimi, prezantimi dhe përfaqësimi i mirë i këtyre burimeve, ndikon në të gjitha planet e zhvillimit. Shkodra ka sot jo vetëm një brez me moshë mbi 30-50 vjec të shkolluar dhe me nivel intelektual, por Shkodra ka edhe shumë të rinj të shkolluar në shkollat më të mira europine dhe tek neve, të cilëve ju është kushtuar dhe po ju kushtohet pak vëmendje. P.sh., asnjëherë Kryetari aktual i Bashkisë së Shkodrës, nuk organizoi një takim me këto të rinj, për t’iu dhënë mundësinë që të njihen me burimet natyrore dhe shpirtërore që ka Shkodra dhe për të promovuar dhe vlerësuar arritjet e tyre në një panel të caktuar. Edhe në këtë kontekst këto Zotërinj dhe Zonja, përdorin format e tyre vlerësuese dhe promovuese, të “sektit” të tyre me arsyetimin të tyre amatoresk dhe selektiv, që shpesh nuk është as në nivelin e krahëve politik, por në atë sektarë, preferencial dhe familjarë. Do të ishte me vend evidentimi dhe promovimi i niveleve të caktuara të këtyre të rinjve, që shpesh kanë bërë edhe Mastera e Doktoratura në perëndim dhe nuk merret kush me to. Këto Zotërinj dhe Zonja, drejtues lokal dhe ish-deputet, një pjesë vetë me shkolla të mesme e studime post-universitare të “dyshimta”, merren me disa arritje mesatare të njerëzve të “rrethit” të tyre, duke i promovuar si arritje në nivelin lokal dhe kombëtarë dhe pastaj si rezultat i nivelit të tyre mesatarë koston e merr Shkodra, duke u zhvilluar dhe përfaqësuar në një nivel jo dinjitoz intelektual dhe bashkëkohorë. Kjo strategji nuk është e rastit. Ajo është e menduar shumë mirë nga qendra të “dukshme” dhe të “padukshme”, me qëllim diskriminimin e vlerave të vërteta, trashëgimin e pushteteve dhe prezantimin e niveleve mesatare me qëllime shpesh përjashtuese që janë të futur thellë në mendjet e këtyre projektuesve dhe zbatuesve. Por Shkodranët, falë talentit dhe formimit të tyre ja dalin të fitojnë, përparojnë dhe jetojnë pavarësisht pengesave dhe presionit psikologjik të disa individëve të politikës, që janë të përkohshme. Përfaqësimi i shkodranëve në nivele mediokre intelektuale mbas 2005, filloi me parlamentin, që u kthye në një “klub miqsh e shokësh” të kryetares së Parlamentit, biles përmendej shpesh edhe numri i të “punësuarve”, e që kishte pretendime se përfaqësohej Shkodra. Ky ishte vetëm “Imazhi” i rremë, mbasi në parlament ishin shoqet dhe të përzgjedhurit me “shumë takt” e Kryetares së parlamentit, gjoja me pretendimin se po përfaqësohej Shkodra dhe po ruheshin raportet politike e kulturore. Parlamenti u kthye në një “vatër kulture”, “ministri kulture”, “ministri të jashtme”, falë edhe “paburrërisë” dhe “frigës patologjike” për karrigen, të disa ish-ministrave. Në fakt pretendohej se në parlament po bëheshin shumë ligje dhe shumë aktivitete, por qëllimet e organizatorëve ishin shpesh selektive për disa individë dhe grupe individësh në planin ligjorë e kulturorë. Asnjë individ nga media lokale e kombëtare, partia ose shoqëria civile nuk e vuri në dukje këtë fenomen i cili ja prishi pak “Imazhin” Shkodrës dhe shkodranëve.Vetëm një gazetarë “trim” tek gazeta Standard, ja pat vu në dukje, ndërmjet rreshtash të një artikulli zonjës Topalli këtë situatë. Në fakt mbas vitit 2005, dyshja Topalli-Bushati patën një “copë të madhe” të cilën e shfrytëzuan “deri në palcë”, qeverisjen dhe fondet lokale. Në disa ministri nuk patën shumë hapësirë falë edhe qëndrimit dinjitoz të ndonjë ministri që nuk ja “varte” shumë. Ato sulmuan institucionet kyce vendimarrëse të cilat i “mbytën” me njerëzit besnikë të tyre. Natyrisht nuk lanë pa shfrytëzuar doganat dhe tatimet, diplomacinë, mediat dhe kryesisht parlamentin. Gjithmonë prezantimi dhe përfaqësimi i shkodranëve ishte tej maset klanor, “sektarë” dhe me një nivel të ulët intelektual, që ja “merrte fytyrën” Shkodrës me traditë, për të realizuar “dëshirat lokale, materiale dhe shpirtërore” dhe inatet e tyre personale historike që i kanë thellë në mendje deri në arketip. Topalli me shumë kujdes “zaptoi” me shumë takt disa institucione, gjoja në emër të PD-së, me disa “Shkodranë të saj”, gjithmonë mediokër, planet të cilat ju shkatërruan së fundi. Individi, pushtetari nuk duhet të realizojë të gjitha gjërat që “ka në dorë”, kjo është e shkruar edhe në librat e shenjtë dhe është edhe mësim i kohës. Kulmi i mediokritetit dhe nepotizmit pat arritur kur Topalli pat propozuar për ambasadore në Romë në vitin 2005, një shoqe të saj, me nivel mesatarë, mësuese e një shkolle të mesme pa eksperiencë në dipllomaci. Projektuesit e këtyre politikave që i përmenda në këtë artikull, mendojnë se nuk kanë bërë ndonjë “mëkat” të madh, mbasi edhe individët që ato kanë promovuar nga Shkodra mbas vitit 2005 në disa institucione dhe dikastere në Shkodër e Tiranë, janë njerëz dhe kanë një kontribut të caktuar politik dhe intelektual. Nëse do të vazhdojmë me këtë “hipotezë” dhe këtë mënyrë të menduari, gjithmonë ajo që do të dëmtohet është Shkodra e cila din edhe të fali por edhe të gjykojë jo vetëm me votë, por edhe me gjykim dhe heshtje të ftohë!!! Shkodra të sifidon, me forcën dhe Arketipin e saj. Ajo është Kryemodel, kurse individët që sillen në këtë mënyrë e që mendojnë vetëm për “tarafin e tyre”, nuk arrijnë të lënë as gjurmë, janë kalues, pa vlerë, sic e ka vërtetuar historia e jonë në vite dhe sisteme të caktuara. Në fund po sjelli një shembull shumë interesant, tipik klientelist por të vërtetë. Kryetari aktual i PD-së ishte bërë shumë “merak” së fundi, për një emërim që i kishte “ikur” jashtë kontrollit, në momentin e largimit të L.S.I-së nga koalicioni me PD.-në, për “emërimin” e një drejtoreshe, që ishte emëruar direkt nga Tirana dhe nuk ishte pyetur ai!! Si ka mundësi ky lloj mentaliteti dhe kjo mënyrë e të funksionarit të punëve të një Partie i futur thellë në vetëdijen dhe të vepruarit e këtyre drejtuesve, të sillte një model tjetër përfaqësimi për Shkodrën, përvec shembujve mediokër me mungesë të nivelit intelektual, mbas vitit 2005?! Përgjigjen më të mirë këtyre individëve ju dha Shkodra, në Qershor të këtij viti 2013. Kaq mund të bëjë qyteti hëpërhë dhe elektorati shkodran. Këto individë nuk shqetësohen shumë-shumë për humbjen në zgjedhjet e fundit, pasi kanë siguruar një nivel ekonomik dhe nivel pushtetesh dhe “dinë” ta dredhin edhe në opozitë. Tashti, në këtë periudhë ndryshimi pushtetesh po përpiqen që të gjejnë “senkserë” për të negociuar me individë dhe qarqe të qeverisë së re të zgjedhur në Qershor, për të siguruar aksionet e tyre materiale, shpirtërore dhe njerëzore. Këtë eksperiencë e kam përjetuar dhe provuar personalisht, në vitet 1998-2005, ku komunikonin shumë mirë me “miqtë e tyre” në ish-qeverinë Nano 1, 2. Hëpërhë ju ka mbetë Bashkia e Shkodrës, për ta komanduar, duke harruar misionin e cmuar që ka Opozita moderne liberale, sic u shpreh Etore Sekui para disa ditësh. Nëse do të vazhdojnë me të njëjtin mentalitet si deri tani dhe nuk do të zëvendësojnë individët dhe “Modelet” të cilët i përmenda në këtë artikull, me një “Elitë tjetër politike” me ide dhe projekte të qarta politike moderne për zhvillimin e për Shkodrën që është disa herë para tyre dhe familjeve të tyre dhe nuk do të jetë kurrë “pronë” e tyre, mendoj se do të jetë elektorati dhe sidomos vetë Shkodra e traditave të mëdha, që do ti “rigjykojë” me votë në zgjedhjet lokale, në pranverën e vitit 2015. “Një model klientelisto-urban, që nuk duhet të përsëritet me Shkodrën”! Kur e pyeti mbas clirimit Enver Hoxha, Tuk Jakovën, se a ka shkodranë të përgatitur për tu përfaqësuar në dikastere në Tiranë, Tuku iu përgjigj shkurt, se ka shumë pak ose nuk ka fare!? Kjo thënie “e dëgjuar goja-gojës” tregon nivelin shpirtërorë, egon individuale dhe të rrethit të tyre, të “disa shkodranëve” në vite, kryesisht të politikës, mungesën e vizionit dhe largpamësisë, për të mos promovuar “konkurrentë” ose “të ditur”, brenda “llojit” ose krahut politik. Dihet më vonë edhe fundi i Tuk Jakovës, që nuk kam ndërmend ta analizoj në këtë shkrim. Njeriu nuk lind i keq, ai bëhet i keq, kështu pretendonte Frojdi, babai i psikoanalizës. Edhe për mua individët politikë, “projektuesit” e situatës të “keqpërdorimit” të pushtetit mbas vitit 2005 në Shkodër, që do ti përmendi më poshtë, në “fillim” mu dukën të mirë, por më “vonë”, bëmat dhe sjelljet e tyre më detyruan të shkruaj këto rreshta. E përdora shembullin ilustrues “urban”, të Tuk Jakovës me Enver Hoxhën, mbasi kam mendimin se disa shkodranë, kryesisht njerëzit e politikës në periudha të caktuara, shpesh pretendojnë nëpër tavolina ose në rrethe të ngushta kur kanë pushtet, për tu “dukur”, se promovojnë më të mirët nga Shkodra,por sic duket kur flasin për një hipotezë të tillë ato kanë ndërmend njerëzit e tyre të afërt, “farë e fisin”, sjelle tipike e mentalitetit lokal urban-ballkanik, trashëgimisë politike ose nuk ju pëlqen konkurrenca nga komuniteti, kultura prej nga vinë, duan të komandojnë dhe ta “gëzojnë” pushtetin vetë me të afërmit e tyre. Por demokracia dhe zgjedhjet e lira, elektorati dhe mbi të gjitha koha nuk të falin. Nepotizëm, trashëgim pushtetesh dhe klientelizëm ka dhe ka pasur edhe në Europë dhe rajon, por në botën globale ky fenomen po ulet në mënyrë të ndjeshme. Konkurrenca dhe CV., aftësitë menaxheriale, eksperienca janë kriteret bazë në botën e përfaqësimit politik post-modern. Tek neve në Shkodër, sidomos mbas viteve 2005, nuk ishte tamam nepotizëm, por një “klientelizëm-sektarë”, me një ego të keqe dhe projekte të qarta, nënvleftësuese dhe hakmarrëse për individë dhe një nivel intelektual të caktuar, duke diskriminuar një grup individësh me kontribute të caktuara në politikën e P.D.-së dhe qytet, në rang lokal dhe kombëtarë dhe promovuar një grup të afërmish e miqsh të politikanëve nga Shkodra. Qëllimi i projektuesve ishte promovimi dhe prezantimi i njerëzve të tyre, të rrethit të afërt, me qëllim për të mos lënë për të “cuar kry” individë që mund të bënin dicka më të mirë se njerëzit të cilët ato prezantuan dhe për të larguar individë që sipas tyre “nuk i donin nëpër këmbë”. Këto shembuj,i takojnë politikës në vite dhe mbas vitit 2005. Ky lloj “trendi politik” sektarë, përjashtues nuk ja ul fare shpirtin dhe mendjen e mrekullueshme që ka shkodrani në përgjithësi dhe nivelin që ka ky qytet me traditë në tregun politik dhe intelektual lokal dhe kombëtarë. E them këtë me kompetencën e studiuesit të antropologjisë vizuale dhe kulturore dhe psikologjisë aplikative. Shkodra ka shumë dritë, humanizëm, intelektualizëm, optimizëm biles edhe racionalizëm, që ndikojnë shumë në krijimin e një mëndje të mrekullueshme pozitive, që askush nuk ja ul vlerat, qoftë ky individ, Parti, apo Klan, pavarësisht disa rasteve të shkëputura që prodhon politika dhe koha dhe nevojat dhe egot e individëve të caktuar. Shkodra ka një brez të ri me potenciale intelektuale që kërkon zhvillimin dhe integrimin. Mbas vitit 2005, një “dyshe” me nivel të ulët shpirtërorë, intelektual dhe mbi të gjitha “dredharak”, Jozefina Topalli dhe Astrit Bushati dhe “Soj e sorollopi i tyre”, së bashku me “servilen” pa ideologji, ide dhe vlera Arenca Trashani, ja ulën vlerat e përfaqësimit intelektual të Shkodrës në të gjitha nivelet. Shkodra ka shumë burime njerëzore me vlera intelektuale konkurruese. Mbas viteve ‘90-të pati tentativa për të përmirësuar nivelin e përfaqësimit, por Shkodra e pati të vështirë të krijojë një klasë politike të qëndrueshme dhe bindëse me vazhdimësi, flas kryesisht për P.D.-në me aleatë, të djathtën. Në superstrukturën e një shteti të një qyteti burimet njerëzore dhe grupet politike përfaqësuese, lozin rolin kyc në zhvillimin ekonomik dhe kulturorë. Promovimi, prezantimi dhe përfaqësimi i mirë i këtyre burimeve, ndikon në të gjitha planet e zhvillimit. Shkodra ka sot jo vetëm një brez me moshë mbi 30-50 vjec të shkolluar dhe me nivel intelektual, por Shkodra ka edhe shumë të rinj të shkolluar në shkollat më të mira europine dhe tek neve, të cilëve ju është kushtuar dhe po ju kushtohet pak vëmendje. P.sh., asnjëherë Kryetari aktual i Bashkisë së Shkodrës, nuk organizoi një takim me këto të rinj, për t’iu dhënë mundësinë që të njihen me burimet natyrore dhe shpirtërore që ka Shkodra dhe për të promovuar dhe vlerësuar arritjet e tyre në një panel të caktuar. Edhe në këtë kontekst këto Zotërinj dhe Zonja, përdorin format e tyre vlerësuese dhe promovuese, të “sektit” të tyre me arsyetimin të tyre amatoresk dhe selektiv, që shpesh nuk është as në nivelin e krahëve politik, por në atë sektarë, preferencial dhe familjarë. Do të ishte me vend evidentimi dhe promovimi i niveleve të caktuara të këtyre të rinjve, që shpesh kanë bërë edhe Mastera e Doktoratura në perëndim dhe nuk merret kush me to. Këto Zotërinj dhe Zonja, drejtues lokal dhe ish-deputet, një pjesë vetë me shkolla të mesme e studime post-universitare të “dyshimta”, merren me disa arritje mesatare të njerëzve të “rrethit” të tyre, duke i promovuar si arritje në nivelin lokal dhe kombëtarë dhe pastaj si rezultat i nivelit të tyre mesatarë koston e merr Shkodra, duke u zhvilluar dhe përfaqësuar në një nivel jo dinjitoz intelektual dhe bashkëkohorë. Kjo strategji nuk është e rastit. Ajo është e menduar shumë mirë nga qendra të “dukshme” dhe të “padukshme”, me qëllim diskriminimin e vlerave të vërteta, trashëgimin e pushteteve dhe prezantimin e niveleve mesatare me qëllime shpesh përjashtuese që janë të futur thellë në mendjet e këtyre projektuesve dhe zbatuesve. Por Shkodranët, falë talentit dhe formimit të tyre ja dalin të fitojnë, përparojnë dhe jetojnë pavarësisht pengesave dhe presionit psikologjik të disa individëve të politikës, që janë të përkohshme. Përfaqësimi i shkodranëve në nivele mediokre intelektuale mbas 2005, filloi me parlamentin, që u kthye në një “klub miqsh e shokësh” të kryetares së Parlamentit, biles përmendej shpesh edhe numri i të “punësuarve”, e që kishte pretendime se përfaqësohej Shkodra. Ky ishte vetëm “Imazhi” i rremë, mbasi në parlament ishin shoqet dhe të përzgjedhurit me “shumë takt” e Kryetares së parlamentit, gjoja me pretendimin se po përfaqësohej Shkodra dhe po ruheshin raportet politike e kulturore. Parlamenti u kthye në një “vatër kulture”, “ministri kulture”, “ministri të jashtme”, falë edhe “paburrërisë” dhe “frigës patologjike” për karrigen, të disa ish-ministrave. Në fakt pretendohej se në parlament po bëheshin shumë ligje dhe shumë aktivitete, por qëllimet e organizatorëve ishin shpesh selektive për disa individë dhe grupe individësh në planin ligjorë e kulturorë. Asnjë individ nga media lokale e kombëtare, partia ose shoqëria civile nuk e vuri në dukje këtë fenomen i cili ja prishi pak “Imazhin” Shkodrës dhe shkodranëve.Vetëm një gazetarë “trim” tek gazeta Standard, ja pat vu në dukje, ndërmjet rreshtash të një artikulli zonjës Topalli këtë situatë. Në fakt mbas vitit 2005, dyshja Topalli-Bushati patën një “copë të madhe” të cilën e shfrytëzuan “deri në palcë”, qeverisjen dhe fondet lokale. Në disa ministri nuk patën shumë hapësirë falë edhe qëndrimit dinjitoz të ndonjë ministri që nuk ja “varte” shumë. Ato sulmuan institucionet kyce vendimarrëse të cilat i “mbytën” me njerëzit besnikë të tyre. Natyrisht nuk lanë pa shfrytëzuar doganat dhe tatimet, diplomacinë, mediat dhe kryesisht parlamentin. Gjithmonë prezantimi dhe përfaqësimi i shkodranëve ishte tej maset klanor, “sektarë” dhe me një nivel të ulët intelektual, që ja “merrte fytyrën” Shkodrës me traditë, për të realizuar “dëshirat lokale, materiale dhe shpirtërore” dhe inatet e tyre personale historike që i kanë thellë në mendje deri në arketip. Topalli me shumë kujdes “zaptoi” me shumë takt disa institucione, gjoja në emër të PD-së, me disa “Shkodranë të saj”, gjithmonë mediokër, planet të cilat ju shkatërruan së fundi. Individi, pushtetari nuk duhet të realizojë të gjitha gjërat që “ka në dorë”, kjo është e shkruar edhe në librat e shenjtë dhe është edhe mësim i kohës. Kulmi i mediokritetit dhe nepotizmit pat arritur kur Topalli pat propozuar për ambasadore në Romë në vitin 2005, një shoqe të saj, me nivel mesatarë, mësuese e një shkolle të mesme pa eksperiencë në dipllomaci. Projektuesit e këtyre politikave që i përmenda në këtë artikull, mendojnë se nuk kanë bërë ndonjë “mëkat” të madh, mbasi edhe individët që ato kanë promovuar nga Shkodra mbas vitit 2005 në disa institucione dhe dikastere në Shkodër e Tiranë, janë njerëz dhe kanë një kontribut të caktuar politik dhe intelektual. Nëse do të vazhdojmë me këtë “hipotezë” dhe këtë mënyrë të menduari, gjithmonë ajo që do të dëmtohet është Shkodra e cila din edhe të fali por edhe të gjykojë jo vetëm me votë, por edhe me gjykim dhe heshtje të ftohë!!! Shkodra të sifidon, me forcën dhe Arketipin e saj. Ajo është Kryemodel, kurse individët që sillen në këtë mënyrë e që mendojnë vetëm për “tarafin e tyre”, nuk arrijnë të lënë as gjurmë, janë kalues, pa vlerë, sic e ka vërtetuar historia e jonë në vite dhe sisteme të caktuara. Në fund po sjelli një shembull shumë interesant, tipik klientelist por të vërtetë. Kryetari aktual i PD-së ishte bërë shumë “merak” së fundi, për një emërim që i kishte “ikur” jashtë kontrollit, në momentin e largimit të L.S.I-së nga koalicioni me PD.-në, për “emërimin” e një drejtoreshe, që ishte emëruar direkt nga Tirana dhe nuk ishte pyetur ai!! Si ka mundësi ky lloj mentaliteti dhe kjo mënyrë e të funksionarit të punëve të një Partie i futur thellë në vetëdijen dhe të vepruarit e këtyre drejtuesve, të sillte një model tjetër përfaqësimi për Shkodrën, përvec shembujve mediokër me mungesë të nivelit intelektual, mbas vitit 2005?! Përgjigjen më të mirë këtyre individëve ju dha Shkodra, në Qershor të këtij viti 2013. Kaq mund të bëjë qyteti hëpërhë dhe elektorati shkodran. Këto individë nuk shqetësohen shumë-shumë për humbjen në zgjedhjet e fundit, pasi kanë siguruar një nivel ekonomik dhe nivel pushtetesh dhe “dinë” ta dredhin edhe në opozitë. Tashti, në këtë periudhë ndryshimi pushtetesh po përpiqen që të gjejnë “senkserë” për të negociuar me individë dhe qarqe të qeverisë së re të zgjedhur në Qershor, për të siguruar aksionet e tyre materiale, shpirtërore dhe njerëzore. Këtë eksperiencë e kam përjetuar dhe provuar personalisht, në vitet 1998-2005, ku komunikonin shumë mirë me “miqtë e tyre” në ish-qeverinë Nano 1, 2. Hëpërhë ju ka mbetë Bashkia e Shkodrës, për ta komanduar, duke harruar misionin e cmuar që ka Opozita moderne liberale, sic u shpreh Etore Sekui para disa ditësh. Nëse do të vazhdojnë me të njëjtin mentalitet si deri tani dhe nuk do të zëvendësojnë individët dhe “Modelet” të cilët i përmenda në këtë artikull, me një “Elitë tjetër politike” me ide dhe projekte të qarta politike moderne për zhvillimin e për Shkodrën që është disa herë para tyre dhe familjeve të tyre dhe nuk do të jetë kurrë “pronë” e tyre, mendoj se do të jetë elektorati dhe sidomos vetë Shkodra e traditave të mëdha, që do ti “rigjykojë” me votë në zgjedhjet lokale, në pranverën e vitit 2015. “Një model klientelisto-urban, që nuk duhet të përsëritet me Shkodrën”! Kur e pyeti mbas clirimit Enver Hoxha, Tuk Jakovën, se a ka shkodranë të përgatitur për tu përfaqësuar në dikastere në Tiranë, Tuku iu përgjigj shkurt, se ka shumë pak ose nuk ka fare!? Kjo thënie “e dëgjuar goja-gojës” tregon nivelin shpirtërorë, egon individuale dhe të rrethit të tyre, të “disa shkodranëve” në vite, kryesisht të politikës, mungesën e vizionit dhe largpamësisë, për të mos promovuar “konkurrentë” ose “të ditur”, brenda “llojit” ose krahut politik. Dihet më vonë edhe fundi i Tuk Jakovës, që nuk kam ndërmend ta analizoj në këtë shkrim. Njeriu nuk lind i keq, ai bëhet i keq, kështu pretendonte Frojdi, babai i psikoanalizës. Edhe për mua individët politikë, “projektuesit” e situatës të “keqpërdorimit” të pushtetit mbas vitit 2005 në Shkodër, që do ti përmendi më poshtë, në “fillim” mu dukën të mirë, por më “vonë”, bëmat dhe sjelljet e tyre më detyruan të shkruaj këto rreshta. E përdora shembullin ilustrues “urban”, të Tuk Jakovës me Enver Hoxhën, mbasi kam mendimin se disa shkodranë, kryesisht njerëzit e politikës në periudha të caktuara, shpesh pretendojnë nëpër tavolina ose në rrethe të ngushta kur kanë pushtet, për tu “dukur”, se promovojnë më të mirët nga Shkodra,por sic duket kur flasin për një hipotezë të tillë ato kanë ndërmend njerëzit e tyre të afërt, “farë e fisin”, sjelle tipike e mentalitetit lokal urban-ballkanik, trashëgimisë politike ose nuk ju pëlqen konkurrenca nga komuniteti, kultura prej nga vinë, duan të komandojnë dhe ta “gëzojnë” pushtetin vetë me të afërmit e tyre. Por demokracia dhe zgjedhjet e lira, elektorati dhe mbi të gjitha koha nuk të falin. Nepotizëm, trashëgim pushtetesh dhe klientelizëm ka dhe ka pasur edhe në Europë dhe rajon, por në botën globale ky fenomen po ulet në mënyrë të ndjeshme. Konkurrenca dhe CV., aftësitë menaxheriale, eksperienca janë kriteret bazë në botën e përfaqësimit politik post-modern. Tek neve në Shkodër, sidomos mbas viteve 2005, nuk ishte tamam nepotizëm, por një “klientelizëm-sektarë”, me një ego të keqe dhe projekte të qarta, nënvleftësuese dhe hakmarrëse për individë dhe një nivel intelektual të caktuar, duke diskriminuar një grup individësh me kontribute të caktuara në politikën e P.D.-së dhe qytet, në rang lokal dhe kombëtarë dhe promovuar një grup të afërmish e miqsh të politikanëve nga Shkodra. Qëllimi i projektuesve ishte promovimi dhe prezantimi i njerëzve të tyre, të rrethit të afërt, me qëllim për të mos lënë për të “cuar kry” individë që mund të bënin dicka më të mirë se njerëzit të cilët ato prezantuan dhe për të larguar individë që sipas tyre “nuk i donin nëpër këmbë”. Këto shembuj,i takojnë politikës në vite dhe mbas vitit 2005. Ky lloj “trendi politik” sektarë, përjashtues nuk ja ul fare shpirtin dhe mendjen e mrekullueshme që ka shkodrani në përgjithësi dhe nivelin që ka ky qytet me traditë në tregun politik dhe intelektual lokal dhe kombëtarë. E them këtë me kompetencën e studiuesit të antropologjisë vizuale dhe kulturore dhe psikologjisë aplikative. Shkodra ka shumë dritë, humanizëm, intelektualizëm, optimizëm biles edhe racionalizëm, që ndikojnë shumë në krijimin e një mëndje të mrekullueshme pozitive, që askush nuk ja ul vlerat, qoftë ky individ, Parti, apo Klan, pavarësisht disa rasteve të shkëputura që prodhon politika dhe koha dhe nevojat dhe egot e individëve të caktuar. Shkodra ka një brez të ri me potenciale intelektuale që kërkon zhvillimin dhe integrimin. Mbas vitit 2005, një “dyshe” me nivel të ulët shpirtërorë, intelektual dhe mbi të gjitha “dredharak”, Jozefina Topalli dhe Astrit Bushati dhe “Soj e sorollopi i tyre”, së bashku me “servilen” pa ideologji, ide dhe vlera Arenca Trashani, ja ulën vlerat e përfaqësimit intelektual të Shkodrës në të gjitha nivelet. Shkodra ka shumë burime njerëzore me vlera intelektuale konkurruese. Mbas viteve ‘90-të pati tentativa për të përmirësuar nivelin e përfaqësimit, por Shkodra e pati të vështirë të krijojë një klasë politike të qëndrueshme dhe bindëse me vazhdimësi, flas kryesisht për P.D.-në me aleatë, të djathtën. Në superstrukturën e një shteti të një qyteti burimet njerëzore dhe grupet politike përfaqësuese, lozin rolin kyc në zhvillimin ekonomik dhe kulturorë. Promovimi, prezantimi dhe përfaqësimi i mirë i këtyre burimeve, ndikon në të gjitha planet e zhvillimit. Shkodra ka sot jo vetëm një brez me moshë mbi 30-50 vjec të shkolluar dhe me nivel intelektual, por Shkodra ka edhe shumë të rinj të shkolluar në shkollat më të mira europine dhe tek neve, të cilëve ju është kushtuar dhe po ju kushtohet pak vëmendje. P.sh., asnjëherë Kryetari aktual i Bashkisë së Shkodrës, nuk organizoi një takim me këto të rinj, për t’iu dhënë mundësinë që të njihen me burimet natyrore dhe shpirtërore që ka Shkodra dhe për të promovuar dhe vlerësuar arritjet e tyre në një panel të caktuar. Edhe në këtë kontekst këto Zotërinj dhe Zonja, përdorin format e tyre vlerësuese dhe promovuese, të “sektit” të tyre me arsyetimin të tyre amatoresk dhe selektiv, që shpesh nuk është as në nivelin e krahëve politik, por në atë sektarë, preferencial dhe familjarë. Do të ishte me vend evidentimi dhe promovimi i niveleve të caktuara të këtyre të rinjve, që shpesh kanë bërë edhe Mastera e Doktoratura në perëndim dhe nuk merret kush me to. Këto Zotërinj dhe Zonja, drejtues lokal dhe ish-deputet, një pjesë vetë me shkolla të mesme e studime post-universitare të “dyshimta”, merren me disa arritje mesatare të njerëzve të “rrethit” të tyre, duke i promovuar si arritje në nivelin lokal dhe kombëtarë dhe pastaj si rezultat i nivelit të tyre mesatarë koston e merr Shkodra, duke u zhvilluar dhe përfaqësuar në një nivel jo dinjitoz intelektual dhe bashkëkohorë. Kjo strategji nuk është e rastit. Ajo është e menduar shumë mirë nga qendra të “dukshme” dhe të “padukshme”, me qëllim diskriminimin e vlerave të vërteta, trashëgimin e pushteteve dhe prezantimin e niveleve mesatare me qëllime shpesh përjashtuese që janë të futur thellë në mendjet e këtyre projektuesve dhe zbatuesve. Por Shkodranët, falë talentit dhe formimit të tyre ja dalin të fitojnë, përparojnë dhe jetojnë pavarësisht pengesave dhe presionit psikologjik të disa individëve të politikës, që janë të përkohshme. Përfaqësimi i shkodranëve në nivele mediokre intelektuale mbas 2005, filloi me parlamentin, që u kthye në një “klub miqsh e shokësh” të kryetares së Parlamentit, biles përmendej shpesh edhe numri i të “punësuarve”, e që kishte pretendime se përfaqësohej Shkodra. Ky ishte vetëm “Imazhi” i rremë, mbasi në parlament ishin shoqet dhe të përzgjedhurit me “shumë takt” e Kryetares së parlamentit, gjoja me pretendimin se po përfaqësohej Shkodra dhe po ruheshin raportet politike e kulturore. Parlamenti u kthye në një “vatër kulture”, “ministri kulture”, “ministri të jashtme”, falë edhe “paburrërisë” dhe “frigës patologjike” për karrigen, të disa ish-ministrave. Në fakt pretendohej se në parlament po bëheshin shumë ligje dhe shumë aktivitete, por qëllimet e organizatorëve ishin shpesh selektive për disa individë dhe grupe individësh në planin ligjorë e kulturorë. Asnjë individ nga media lokale e kombëtare, partia ose shoqëria civile nuk e vuri në dukje këtë fenomen i cili ja prishi pak “Imazhin” Shkodrës dhe shkodranëve.Vetëm një gazetarë “trim” tek gazeta Standard, ja pat vu në dukje, ndërmjet rreshtash të një artikulli zonjës Topalli këtë situatë. Në fakt mbas vitit 2005, dyshja Topalli-Bushati patën një “copë të madhe” të cilën e shfrytëzuan “deri në palcë”, qeverisjen dhe fondet lokale. Në disa ministri nuk patën shumë hapësirë falë edhe qëndrimit dinjitoz të ndonjë ministri që nuk ja “varte” shumë. Ato sulmuan institucionet kyce vendimarrëse të cilat i “mbytën” me njerëzit besnikë të tyre. Natyrisht nuk lanë pa shfrytëzuar doganat dhe tatimet, diplomacinë, mediat dhe kryesisht parlamentin. Gjithmonë prezantimi dhe përfaqësimi i shkodranëve ishte tej maset klanor, “sektarë” dhe me një nivel të ulët intelektual, që ja “merrte fytyrën” Shkodrës me traditë, për të realizuar “dëshirat lokale, materiale dhe shpirtërore” dhe inatet e tyre personale historike që i kanë thellë në mendje deri në arketip. Topalli me shumë kujdes “zaptoi” me shumë takt disa institucione, gjoja në emër të PD-së, me disa “Shkodranë të saj”, gjithmonë mediokër, planet të cilat ju shkatërruan së fundi. Individi, pushtetari nuk duhet të realizojë të gjitha gjërat që “ka në dorë”, kjo është e shkruar edhe në librat e shenjtë dhe është edhe mësim i kohës. Kulmi i mediokritetit dhe nepotizmit pat arritur kur Topalli pat propozuar për ambasadore në Romë në vitin 2005, një shoqe të saj, me nivel mesatarë, mësuese e një shkolle të mesme pa eksperiencë në dipllomaci. Projektuesit e këtyre politikave që i përmenda në këtë artikull, mendojnë se nuk kanë bërë ndonjë “mëkat” të madh, mbasi edhe individët që ato kanë promovuar nga Shkodra mbas vitit 2005 në disa institucione dhe dikastere në Shkodër e Tiranë, janë njerëz dhe kanë një kontribut të caktuar politik dhe intelektual. Nëse do të vazhdojmë me këtë “hipotezë” dhe këtë mënyrë të menduari, gjithmonë ajo që do të dëmtohet është Shkodra e cila din edhe të fali por edhe të gjykojë jo vetëm me votë, por edhe me gjykim dhe heshtje të ftohë!!! Shkodra të sifidon, me forcën dhe Arketipin e saj. Ajo është Kryemodel, kurse individët që sillen në këtë mënyrë e që mendojnë vetëm për “tarafin e tyre”, nuk arrijnë të lënë as gjurmë, janë kalues, pa vlerë, sic e ka vërtetuar historia e jonë në vite dhe sisteme të caktuara. Në fund po sjelli një shembull shumë interesant, tipik klientelist por të vërtetë. Kryetari aktual i PD-së ishte bërë shumë “merak” së fundi, për një emërim që i kishte “ikur” jashtë kontrollit, në momentin e largimit të L.S.I-së nga koalicioni me PD.-në, për “emërimin” e një drejtoreshe, që ishte emëruar direkt nga Tirana dhe nuk ishte pyetur ai!! Si ka mundësi ky lloj mentaliteti dhe kjo mënyrë e të funksionarit të punëve të një Partie i futur thellë në vetëdijen dhe të vepruarit e këtyre drejtuesve, të sillte një model tjetër përfaqësimi për Shkodrën, përvec shembujve mediokër me mungesë të nivelit intelektual, mbas vitit 2005?! Përgjigjen më të mirë këtyre individëve ju dha Shkodra, në Qershor të këtij viti 2013. Kaq mund të bëjë qyteti hëpërhë dhe elektorati shkodran. Këto individë nuk shqetësohen shumë-shumë për humbjen në zgjedhjet e fundit, pasi kanë siguruar një nivel ekonomik dhe nivel pushtetesh dhe “dinë” ta dredhin edhe në opozitë. Tashti, në këtë periudhë ndryshimi pushtetesh po përpiqen që të gjejnë “senkserë” për të negociuar me individë dhe qarqe të qeverisë së re të zgjedhur në Qershor, për të siguruar aksionet e tyre materiale, shpirtërore dhe njerëzore. Këtë eksperiencë e kam përjetuar dhe provuar personalisht, në vitet 1998-2005, ku komunikonin shumë mirë me “miqtë e tyre” në ish-qeverinë Nano 1, 2. Hëpërhë ju ka mbetë Bashkia e Shkodrës, për ta komanduar, duke harruar misionin e cmuar që ka Opozita moderne liberale, sic u shpreh Etore Sekui para disa ditësh. Nëse do të vazhdojnë me të njëjtin mentalitet si deri tani dhe nuk do të zëvendësojnë individët dhe “Modelet” të cilët i përmenda në këtë artikull, me një “Elitë tjetër politike” me ide dhe projekte të qarta politike moderne për zhvillimin e për Shkodrën që është disa herë para tyre dhe familjeve të tyre dhe nuk do të jetë kurrë “pronë” e tyre, mendoj se do të jetë elektorati dhe sidomos vetë Shkodra e traditave të mëdha, që do ti “rigjykojë” me votë në zgjedhjet lokale, në pranverën e vitit 2015.
Posted on: Sun, 18 Aug 2013 07:30:53 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015