Nueve días en México (En holandés y después en español) Negen dagen Mexico, negen dagen aan de andere zijde van de wereld en alles is even normaal als toen ik Nederland verliet. De mensen hebben allemaal twee benen en twee armen, op de paar karakteristieke bedelende verminkten na. Ze werken hier, net als in Nederland, wat minder efficiënt misschien, maar toch ze werken, zes dagen in de week voor een salaris dat net een vierde is van wat er in Nederland betaald wordt. Alledagelijksheid is hier net zo alledaags als in Utrecht of Sevilla. De plek waar je bent maakt uiteindelijk niet uit, wat je doet en meer nog met wie je bent, is wat je leven de moeite waard maakt. Ik heb het niet op algemeenheden, beul der conversatie, maar in dit geval is het waar. Dus leef ik nu tussen de Mexicanen, mengeling tussen Spaans bloed en de endogene afstammelingen van de Olmeken, Maya’s, Zapoteken, Totonaken en Azteken. Hoe Europeser hoe rijker, uiteraard, daar is 600 jaar na de conquista nog geen verandering in gekomen. Het succes van de Mexicaanse onafhankelijkheidstrijd heeft, net als in de rest van Noord en Zuid Amerika, dan ook niks te maken met een authentiek volk verenigd in hun strijd tegen het sociaal onrecht van eeuwen van onderdrukking, maar is slecht het gevolg van de hebzucht van samenzwerende veroveraars die het zat waren leges en belastingen te betalen aan overheid die duizenden kilometers verderop geen enkele aanwijsbare bijdrage leverden aan verdere verrijking en enkel uit waren op het vullen van de eigen schatkist. Nee, nu het onderdrukken en/of uitroeien, afhankelijk per situatie en het humeur van de plaatselijke landheer (was de overdadige hoeveelheid wijn van de avond tevoren wel of niet goed gevallen, had de dochter van één van zijn lijfeigenen haar benen wel of niet naar welgevallen geopend), van de inheems bevolking lokaal moest worden georganiseerd, had de centrale overheid van het rijk haar laatste beetje bestaansrecht verspeeld en werd het juk van de Spaanse onderdrukker afgeworpen. Tussen 16 en 27 september vieren we gezamenlijk, verenigd als Mexicanen, het heugelijke feit van deze efficiëntieslag van de marginalisatie. Het werd immers stukken eenvoudiger het recht (van de rijke en de machtige) te laten zegevieren zonder voortdurend op goedkeuring van het Spaanse schiereiland te wachten. Ach, eenheid is eenheid, al wordt die slechts kortstondig gevonden in het laten rondgaan van een fles tequila. Zoals gezegd, er is hier niks anders dan in Nederland. De wereld is hier al net zo rottig onrechtvaardig, waarbij ik uiteraard aan de bevoorrechte kant van de streep sta te kafferen, want met mijn blonde haar, blauwe ogen en voor Mexicaanse begrippen ongewone afmetingen hoef ik me geen zorgen te maken. Drager van verlichting, wijsheid en cultuur ben ik boegbeeld van beschaving. Aanbid mij, vrees mij, volg mij en de wereld zal beter zijn. Niks nieuws onder de zon zou je zeggen en toch ben ik tot zoverre gelukkig hier. Waarom? Zoals ik al zei, het gaat er niet om waar je bent, maar met wie. Nueve días en México, nueve días al otro lado del mundo y todo es tan normal como cuando dejé Holanda. La gente aqui también tiene dos piernas y dos brazos, salvo el par de típicos mendigos mutilados. Trabajan aqui tal como en Holanda, un poco menos eficiente quizás, pero no obstante trabajan, seis días a la semana para un sueldo que es casi un cuarto de lo que pagan en Holanda. La vida de cada día es tanto de cada día como en Utrecht o Sevilla. Al final el lugar donde estás no importa, es lo que hagas y más con quien estés que hace la vida valer la pena. No soy mucho de esas generalizaciones, verdugo de la conversación, pero en este caso es verdad. Ahora vivo entre Méxicanos, una mezcla entre sangre española y herederos indigenas de los Olmecas, Mayas, Zapotecos, Totonacas y Aztecas. Más europeo más rico, por supuesto, eso no ha cambiado en los 600 años después la conquista. El éxito de la lucha de la independencia, como en todo America Norte y Sur, no tiene nada que ver con un pueblo auténtico uniendose para combatir la injusticia social de siglos de opresión. Por esta libetrad tenemos que agradecer la codicia de unos conquistadores conspiradores que estaban hartos de pagar tasas y impuestos a un gobierno a miles de kilómetros sólo interesado en llenar su propia tesorería. Cuando la opresión o extinción, dependiente del estado de ánimo del Señor (si hubiera caido bien la excesiva cantidad de vino de la noche anterior; si la hija de unos de sus esclavos hubiera abierto las piernas como a él le gusta) del pueblo indígena tenía que ser organizado localmente, el gobierno central perdió su último cachito de legitimidad y el opresor fue expulsado. Entre 16 y 27 de septiembre celebramos, unidos como Mexicanos, este triunfo de la eficiencia de la marginación. Fue en efecto mucho más fácil mantener la justicia (del rico y el poderoso) sin tener que esperar al permiso desde la Peninsula ibérica. Que más da, unidad es unidad, también cuando solo es encontrado brevemente en el dejar circular de una botella de tequila. Como dijé antes, en este sentido no hay nada de diferente que en Holanda. El mundo aquí es tan jodido injusto, mientras yo estoy quejando al lado bueno de la línea. Con mi pelo rubio, mis ojos azules y mi, para estándard mexicano, tamaño insólito, no tengo por qué preocuparme. Como portador de la Ilustración y Razón, sabiduría y la cultura soy testaferro de la civilización. Adórenme, témanme, síganme y el mundo sera un lugar mejor. Pensaras que no hay nada nuevo bajo el sol, pero no obstante soy feliz aqui. Porque? Como dijé antes, no trata de donde estás, sino con quien.
Posted on: Tue, 23 Jul 2013 04:28:38 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015