O gerçek bir sokak çocuğuydu.kafası kızdığında kendini sokaklara atardı,zaten dağılmış ,örselenmiş,hapsolmuş ruhunu şehrin terk edilmiş ,bilinmeyen sokaklarında toparlamaya çalışırdı.Onu bazen anlamak zordu, sokaklarda aşık olur,sarhoş olur,kavga eder,bir kedinin hayatını kurtarır,cami avlusunda güvercinleri yemlerdi.Herkes yağmurda kaçacak delik ararken,O işte benim havam der ve yağmurluğuyla kendini sokaklara atardı.İstanbulun bilinmeyen,küf kokan,metropollere kafa tutan,bastonla zor ayakta duran yaşlı bir ihtiyar misali sokaklarında gezerdi.O sokakların gerçek sahiplerini arardı,yıllar öncesinde hangi hayatlar tükenmiş,kaş savaş,kaç ihtilal,kaç ölüm ve kaç sevişme görmüş;görmüş ve geçirmiş istanbul kokan sokaklarında yaşardı...Sözcüklerle değil çektiği f.raflarla anlatmaya çalışlırdı çünkü insan duyduğundan ziyade gördüğüne inanmalıydı ona göre,çünkü o hep tanık olmuştu ve yaşamıştı..zamanın hızıyla yarışan bu şehirde,söylemlerin gittikçe değersizleştiği bir ortamda,o tarihe rehber olan bu sokaklarda pilavcılarla,çorbacılarla,meyhanecilerle,katillerle,bizim orospu dediğimiz hayatın yükünü sırtında bir küfe gibi taşıyan insan gerçekleriyle ilgileinirdi.. bugün yııllarca gezdiğin sokaklarda,özgür bir ruhsun artık;bir güvercin,bir martı,yavru bir kedi,gökyüzünden düşen bir yağmur damlası yada bir sonbahar yaprağısın artık.. hoşcakal savaş abi........
Posted on: Wed, 13 Nov 2013 09:02:07 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015