OUDE EN VERGETEN GRANEN Spelt, Tarwe, Emmer, Durum, Kamut, - TopicsExpress

OUDE EN VERGETEN GRANEN Spelt, Tarwe, Emmer, Durum, Kamut, Eenkoorn, Gerst, Gierst, Haver, Rogge, Mais, Teff, Boekweit, Quinoa, Amarant Oorsprong Amarant is een zeer oud ras dat zijn oorsprong heeft in Amerika. De Azteken, Inca’s en Maya’s in Amerika gebruikte amarant als voedsel en geneesmiddel. Door de Spaanse kolonisten was Amarant verbannen naar gebergtes in Midden en Zuid-Amerika. Familie Amarant komt niet uit de grassenfamilie als de andere granen. Amarant is een zogenaamde pseudograan het is geen graan maar heeft wel dezelfde mogelijkheden als graan. Amarant komt uit de amarantenfamilie, en is familie van quinoa. De bouw van de korrel Amarant is geen graansoort maar de korrels lijken op graankorrels en worden op die manier ook in de keuken gebruikt. Van sommige soorten amarant zijn de zaden niet eetbaar. De zaadjes/korrels van amarant groeien in lange pluimen, die verschillende kleuren hebben, paars, rood of goudgeel. Wat is er mee mogelijk Amarant is glutenvrij is dus niet geschikt als grondstof voor brood. Amarant is uitermate geschikt voor glutenvrije koekjes, door deze te mengen met noten en honing zijn deze ook nog eens heel gezond omdat amarant zeer veel goede voedingsstoffen bevat. Toch kan in combinatie met bijvoorbeeld glutenvrije-broodmix of zetmelen, een (glutenvrij) brood worden gemaakt van amarant. Tevens zijn de bladeren ook te eten, deze staan op het menu van sommige restaurants als Chinese spinazie. Muffins en cake kunnen ook met amarant worden gemaakt, er zijn diverse recepten op internet te vinden waarbij de combinatie wordt gemaakt met andere glutenvrije bloemsoorten zoals rijstbloem waarmee een goede combinatie wordt gemaakt samen met amarant. Amarant is behalve een mooi bloeiende plant, ook heel voedzaam. Het bevat vele belangrijke voedingsstoffen, en een aantal specifieke gezonde stoffen die in de meeste andere planten veel minder voorkomen, zoals het onschatbare Spinoside, dat verwant is aan Apigenine (ul Haq 2004) - zie De Combipil - en Squaleen. In Afrika en China wordt Amarant ook gebruikt als medicijn tegen een groot aantal kwalen. De voedingsdeskundigen die spruitjes en broccoli op plaats 1 zetten, zijn zich waarschijnlijk nooit van Amarant bewust geweest. Het is - naast algen - het voedsel van de toekomst, omdat het zelfs in zeer droge omstandigheden uitbundig groeit, en zeer geschikt lijkt om de alsmaar groeiende wereldbevolking te blijven voeden. Er bestaan een groot aantal soorten (ongeveer 70), de meeste eetbaar - al zijn ze lang niet allemaal even lekker. Veel landen in Afrika, Midden-Amerika en Azië kennen al millennia lang een culinaire traditie van Amarant. De hele plant kan gegeten worden: bladen, wortels, zaden en bloemen. De bladeren kunnen het best vergeleken worden met smaakvolle spinazie. Ze bevatten wel meer calcium, ijzer en fosfor dan gewone spinazie. In China heet de groente Hinn Choy (Yin Tsoi), in Nederland bekend als Chinese of wilde spinazie. Andere benamingen zijn Telugu, Tampala, Callaloo, Quelite (Zuid-Amerika), Bayam (Maleisië), Kulitis, Thetakura Pappu (India), Lenga (Kongo), Mchicha (Oost-Afrika) en EfoTete (West-Afrika). Amarant produceert heel veel zaden, de zaadkolven kunnen wel een kilo zwaar zijn. Van die zaden kan een voedzame (rijstachtige) maaltijd gemaakt worden, of er kunnen een soort koeken en snacks van gebakken worden. Met name in Zuid Amerika worden Amarant zaden hiervoor gebruikt. In Mexico wordt er een soort popcorn van gemaakt. Amarantzaden zijn veel gezonder dan andere graanachtigen. Ze hebben een hoog gehalte aan het essentiële vetzuur Lysine, dat in granen nauwelijks voorkomt. Er zit 5 maal zo veel ijzer in dan in tarwe, en het bevat 3 maal zo veel vezels. Ook kennen ze niet de nadelen van granen, zoals beschreven bij Brood. Deze zaden zijn zeer olierijk, en uitstekend geschikt om een gezonde olie van te maken, die aangetoond heeft de vetstofwisseling en glucosehuishouding positief te beïnvloeden, en de bloeddruk te verlagen. De wortels kunnen ook goed gegeten worden, al gebeurt dat veel minder (het meeste in Afrika). Ook de wortels groeien uitbundig. Het wortelstel van een Amarantplant kan zich over 2 vierkante meter uitstrekken. Vergeleken met onze wortels bevatten Amarantwortels meer belangrijke voedingsstoffen, en kan de voedingswaarde vergeleken worden met die van melk. De bloemen worden gebruikt om hun rode kleurstof - om kleur te geven aan eten en drinken, vergelijkbaar met Saffraan (en als kleurstof bij lichaamsverzorging, vergelijkbaar met Henna). Ook worden ze medicinaal gebruikt tegen hoofdpijn en koorts. Een chemische variant ervan (E123) wordt gebruikt als kleurstof in voedingsmiddelen, maar die heeft niet de gezonde kwaliteiten van de natuurlijke. Kortom: Amarant krijgt veel te weinig aandacht, en het wordt hoogste tijd om dit te veranderen.