Polislerimizin üzerine molotoflar atılırken göremediğimiz Yaşar Kemal’imiz.. Cami işgal edildiğinde kendisini bulamadığımız Tarık Akan’ımız.. CHP’lilerden dayak yediği Mersin konserinde, Taksim’e selam çakan Zülfü Livaneli’miz. Tivit atıp, “Burada savaşlarda bile görülmeyen bir vahşet yaşanıyor” diyerek, halkı Taksim’de polise karşı saldırıya çağıran Can Dündar.. Başbakan ile 5 saat görüşüp, “Çocuklar evlerine dönsünler” denildiğinde, bir anda ortalıktan toz olan Halit Ergenç’ler.. Olayların kıvılcımını çakan, polise karşı ilk direnç gösteren ve böylece bu olaylardaki 4 insanımızın birinci katili konumundaki Sırrı Süreyya Önder.. “Tayyip’e bu gece uyku yok” diyerek sabahleyin Tayyip Erdoğan’ın darağacında sallandırılacağını ima eden Emrah Serbes.. Ve daha niceleri.. Şimdi gazetelere verdikleri ilanla diyorlar ki, “Kaygılıyız.” Devam ediyorlar: “Yeni mağduriyetler yaşanmaması için nefret dilinin sona ermesini, sanatçıların ve sanat eserlerinin hedef gösterilmemesini ve toplum üzerindeki baskıların kaldırılmasını istiyoruz.” Ne diyelim?.. Günaydın aydınlarımız/sanatçılarımız(!).. Bu ilanı siz, bir ay önce, “Başbakan’ın işi bitti. Ona uyku yok. Faşist hükümet.. Diktatör Tayyip... Zalim.. Hain.. Uşak..” vs. şeklindeki nefret söylemi ve tahrikler dillendirilirken verecektiniz.. Artık bu ilanın bir anlamı kalmadı.. Ali İhsan Karahasanoğlu / Yeni AKİT
Posted on: Sun, 30 Jun 2013 11:34:20 +0000
Trending Topics
© 2015