Powstały z próżni, człowiek dawno daleki, smutny i odkształcony, i ten rozpraszany chaos, wrażenia, i cząstki subtelnie spojone, własna całość istnienia, ta o którą drży każda powłoka, w tej głębi, ukrywa się każdy nieodległy duch, lecz nie mrok, czasami ja.. to nieodmienione pragnienie zrozumienia, czasami ja.. to nieodwracalny skutek i przyczyna zdarzenia, czasami ja.. to niezauważalny fragment twojej wizji życia, czasami ja.. to rozdroże, bez którego dostrzegam sens współistnienia, gorliwie czerpane wątki, są jak rozerwane na strzępy sukcesy, taka gorycz, to pasja, nieuchwytna wola tworzenia z przeszłości.
Posted on: Tue, 17 Sep 2013 15:00:31 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015