"Sarmaşığın ağaca dolanıp da onu tepeden tırnağa sarması gibi aşk da aşığın kalbine bir cemre gibi düşünce, bütün vücudunu sarıp, benliğini yakar... Aşk. sevgiliden başka ne varsa hepsini yakar, yandırır. Böyle bir aşığın aklı, fikri yalnızca maşukunda olur. Sarmaşık ağaca dolanır ve onu tepeden tırnağa sarmalar, adeta ağacın gölgesi üzerinde kök salar. Ağacın öz suyu sarmaşığa gıda olur. Sarmaşık büyüdükçe ağaç kurumaya başlar. Ağaç misali aşık da maşukunun hasret ve özleminden sararıp solar. Bedenin madde aleminin varlıklarıyla bağı birer birer çözülürken, ruh manevi güzelliklerle bezenir. İlâhi Aşk öyle bir alevdir ki, bir tutuştu mu Maşuktan başka her şeyi yakar..." Hz. Mevlâna...
Posted on: Sun, 15 Sep 2013 21:51:20 +0000