Sterven volgens protocol, Prof. Dr. Bob Smalhout--19-10-2013 In het kleine West-Friese dorpje Tuitjenhorn (3600 inwoners) heeft zich een onvoorstelbaar medisch drama afgespeeld. Daarbij hebben zowel de inspecteur voor de Volksgezondheid, de academische huisartsenopleiding in Amsterdam als justitie en politie zich van hun allerslechtste kant laten zien. Het drama bevat elementen die doen denken aan de ergste dagen van de Duitse SD (Sicherheitsdienst) uit de Tweede Wereldoorlog en van de Russische KGB, de geheime terreurpolitie uit de toenmalige communistische Sovjet-Unie. Het ging om de 65-jarige patiënt Theo Spaansen, die aan slokdarmkanker leed. Het ziekenhuis kon hem niets meer bieden en Theo wilde naar huis om daar te sterven. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want slokdarmkanker is een van de meest ellendige vormen van kwaadaardige tumorgroei. De slokdarm loopt door de borstkas naar de maag en is omringd door levensbelangrijke organen, zoals onder meer de aorta (de grote lichaamsslagader) en de luchtpijp. Bij aantasting van de aorta kunnen grote bloedingen ontstaan die soms via de eveneens aangetaste luchtpijp de longen laten vollopen, zodat de zieke onder heftig hoesten verdrinkt in zijn eigen bloed. Ook kan de luchtpijp geleidelijk worden dichtgedrukt waardoor de beklagenswaardige patiënt langzaam maar zeker gewurgd wordt. Toewijding Vermoedelijk dreigde dit alles ook te gebeuren met Theo Spaansen. Hij werd zó benauwd dat zijn echtgenote Elly op 19 augustus jl. midden in de nacht de huisdokter belde voor hulp. Dit was dokter Nico Tromp (58), die al meer dan 22 jaar met grote toewijding, samen met zijn echtgenote die ook huisarts is, voor patiënten in Tuitjenhorn zorgde. De zieke had een euthanasieverklaring geschreven. Zijn familie ging akkoord. Het lijden was ondraaglijk geworden. Huisarts Nico Tromp liet toen de stervende Theo voorgoed inslapen. Dat was ’s nachts om twee uur. Maar dokter Tromp had een vrouwelijke coassistent bij zich die in opleiding was tot huisarts en die bij Tromp stage liep vanuit het VU medisch centrum te Amsterdam. Die jonge coassistente meldde het gebeuren aan haar officiële opleider, Nettie Blankenstein. Zonder zelf even informatie in te winnen bij huisarts Tromp meldde zij de volgens haar onterecht uitgevoerde euthanasie bij de hoogleraar medische ethiek. Samen besloten zij de Inspectie voor de Gezondheidszorg in te lichten. Ook dit zonder huisarts Nico Tromp daarbij in kennis te stellen. Dokter Tromp zou zich niet aan de richtlijnen en het protocol voor euthanasie hebben gehouden. Zo zou er onder meer een tweede, onafhankelijke arts in consult moeten zijn geroepen om te kijken of euthanasie eigenlijk wel nodig was. Ook zouden er nog andere instanties van de voorgenomen euthanasie op de hoogte moeten zijn gesteld. En het middel waarmee dokter Nico de euthanasie had uitgevoerd (onder meer morfine), zou ook al niet gedeugd hebben. De Inspectie voor de Gezondheidszorg stelde zich ook niet in verbinding met de toen van ’moord’ verdachte huisarts en meldde het gebeuren direct aan justitie, die zonder meer de politie naar Tuitjenhorn stuurde. Midden in de nacht werd toen de nietsvermoedende huisarts Tromp door een aantal rechercheurs van zijn bed gelicht, gearresteerd en als een levensgevaarlijke crimineel afgevoerd voor urenlange verhoren. Op 2 oktober jl. werd Nico Tromp door de Inspectie voor de Gezondheidszorg uit zijn functie en op non-actief gezet. Hij zou ’ onzorgvuldig hebben gehandeld en de richtlijnen en het protocol hebben genegeerd ’. De Inspectie had daardoor ’ geen vertrouwen meer in een verantwoorde zorgverlening ’ door Tromp. Voor een arts die met hart en ziel zijn vak uitoefent en dat beroep ook als een roeping beschouwt, is zo’n schorsing de diepst denkbare vernedering. Door de nachtelijke overval van de politie en de arrestatie was dokter Tromp psychisch al zwaar aangeslagen. De schorsing was de druppel die de emmer van ellende deed overlopen. Op dinsdag 8 oktober jl. pleegde Nico Tromp zelfmoord. Tuitjenhorn rouwt thans om zijn geliefde huisarts die in de officiële stukken van de Inspectie niet vermeld wordt als ’collega’ of ’dokter’, maar als ’de heer T.’ Ook is het schandelijk dat de ongelukkige huisarts overal met zijn volledige naam wordt vermeld. Met een échte crimineel, zoals bijvoorbeeld de moordenaar van Pim Fortuyn, heeft justitie meer compassie. Hoewel alle media, ook de buitenlandse, al jarenlang weten hoe Volkerts echte achternaam luidt, mogen alleen de letters Van der G. gebruikt worden, zogenaamd om Volkerts privacy te beschermen. Maar dit fatsoen geldt kennelijk niet voor een toegewijd arts als Nico Tromp. Als specialist in de anesthesiologie heb ik vele malen euthanasie moeten verrichten. Ik beschikte uiteraard over betere faciliteiten, middelen en technieken dan collega Tromp in de nacht van 19 augustus jl. Maar iedere euthanasie, hoe terecht en perfect ook uitgevoerd, weegt als een loden last op je schouders. Het opzettelijk doden van een medemens is het moeilijkste wat je als arts kan doen. Daarom is het optreden van de vrouwelijke coassistent die in opleiding was tot huisarts en die stage liep bij Nico Tromp, zo verwerpelijk. Ze wordt de hemel in geprezen door het academisch ziekenhuis. Maar hoewel ze vermoedelijk medisch gezien van toeten noch blazen weet, moet ze wél beseffen dat ze levenslang medeverantwoordelijk is voor de tragische dood van haar stagebegeleider, de huisarts Nico Tromp. Onaantastbaar Maar ook over de Inspectie voor de Gezondheidszorg, justitie en politie valt geen goed woord te zeggen. Niemand heeft het fatsoen gehad met dokter Tromp persoonlijk van gedachten te wisselen. Het gebeuren is typerend voor een totalitair systeem. Er zijn namelijk protocollen en richtlijnen opgesteld. Die zijn heilig en onaantastbaar verklaard. Daarna worden er functionarissen aangesteld die deze richtlijnen moeten controleren. En dan gaat het fout. Die functionarissen ontlenen aan die functie een bepaalde macht waar ze kennelijk orgastische gevoelens van krijgen. Vandaar het krankzinnige optreden van de politie die midden in de nacht een huisarts van zijn bed licht. Het totaal ongefundeerde besluit van de medische inspectie om Nico Tromp uit zijn functie te zetten. Het urenlange verhoren van Elly, de weduwe van de kankerpatiënt, en het bejubelen van de aanbrengster, de coassistente die zo indirect de dood van haar leermeester op haar geweten heeft. Dieptepunt Het zijn toestanden die herinneren aan de zwartste tijden van de sovjets en de nazi’s, toen op dezelfde infame wijze ouders en leraren vaak door hun eigen kinderen of leerlingen werden aangegeven aan de toenmalige overheid. Velen hebben het moeten bekopen met gevangenschap in concentratiekampen of zelfs met de dood. Als arts schaam ik mij voor dit dieptepunt in de medische ethiek, veroorzaakt door medici die in hun hoofd geen verstand hebben maar slechts richtlijnen en in hun borst geen hart maar alleen een protocol.
Posted on: Sun, 20 Oct 2013 07:11:34 +0000
Trending Topics
© 2015