The Best Of Al Green Week N BEST BAND BIO Met zijn weergaloze stem, vol met falset duikvluchten en genuanceerde zinswendingen, steeg Al Green tot grote hoogtes in de jaren ’70. Als een van de meest begaafde soulzangers verkocht Green meer dan 20 miljoen platen. In 1972 en 1973 plaatste hij zes achtereenvolgende singles in de Top 10: “Let’s Stay Together”, “Look What You Done For Me”, “I’m Still In Love With You”, “You Ought To Be With Me”, “Call Me” en “Here I Am (Come & Take Me)”. “Let’s Stay Together” stond een week bovenaan in de pop lijsten en negen weken in de R&B lijsten; het werd ook met groot succes uitgebracht door Tina Turner in 1984. Qua populariteit en artisticiteit was Green de allerbeste soulzanger ter wereld, en bracht zijn regeerperiode vrijwillig ten einde toen hij in 1979 de aardse pop soul inwisselde voor de gospelmuziek. Naast zijn vermogen om hits te maken, wist Green ook een nieuwe standaard in de soul muziek te brengen en zelfs een nieuw soort soul wist te creëren – eentje die het grauwe, plaatselijke gevoel van het in Memphis gevestigde Stax-Volt geluid, combineerde met de gepolijste en zoetere leveringen van Motown. Over een vette, funky bodem zou Green’s subtiele en inventieve stem met gemak uitstijgen tot een gigantisch falset bereik. Zijn beste opnames laten een voorliefde zien voor gevoeligheid voor jazz en een soulvol bezit die alleen geëvenaard kon worden door Marvin Gaye en Aretha Franklin. De muziek is ook een product van samenwerking, Green had een enorme baat bij een lange samenwerking met producer Willie Mitchell en de huisband van Hi Records. Green werd geboren in een boerderij in Arkansas in 1946 en groeide op in Grand Rapids, Michigan. Hij zong gospel met The Greene Brothers, een familie kwartet, en was lid van The Creations en The Soul Mates in de jaren ’60. In 1967 hadden Green en The Soul Mates een Nummer Vijf R&B hit met “Back Up Train”. Green zei dat hij werd beïnvloed door het geluid van Sam Cooke en The Soul Stirrers. Green botste tegen Willie Mitchell aan in Texas, waar ze allebei optraden, dit resulteerde erin dat Green een contract tekende bij Hi Records in Memphis in 1969. Mitchell produceerde Green’s opnames en schreef materiaal met hem voor de komende acht jaar. Het was een vruchtbare samenwerking die kwalitatief goede albums voortbracht (zoals “I’m Still In Love With You” en “Call Me”), en 13 Top 40 hits die het geluid van de soul puur en levend hield tijdens de jaren ’70. Mitchell nam Green’s groove georiënteerde platen op in zijn Royal Recording Studio, een omgebouwde bioscoop in het centrum van Memphis. Essentiële componenten in Green en Mitchell’s mix van zoete ballads en levendige funk waren de Hi Records studioband: gitarist Mabon “Teenie” Hodges, bassist Leroy Hodges, toetsenist Charles Hodges en drummer Howard Grimes. Drummer Al Jackson, Jr. (van Booker T. & The M.G.’s) schreef en speelde ook vaak mee op Green’s grootste hits. Strijkers, blazers en achtergrondzangers werden eveneens toegevoegd aan het complexe muziektapijt. Maar het was Green’s lichte, behendige touch als zanger die het allemaal zo goed liet werken. Green’s doorbraak kwam in 1971 met “Tired Of Being Alone” (Nummer 7 R&B, nummer 11 pop). En een reeks hits die Green tot 1976 in de Top 40 (en vaak de Top 10) hield, volgden. Zijn consequente kwaliteit en vlekkeloze bewoording zorgden ervoor dat muziekcriticus Robert Christgau hem plaatste bij “de half dozijn grote genieën van de soul”. Zijn beste werk als R&B meester werd bevestigd door een reeks met hits gevulde albums, uitgebracht in de vroege jaren’70: “Al Green Gets Next To You” (1971), “I’m Still In Love With You” (1972), “Let’s Stay Together” (1972), “Call Me” (1973) en “Livin’ For You” (1973). Met “The Belle Album” (1977), maakte Green een grote overstap naar religieuze thema’s. Het album werd door hemzelf geproduceerd toen Mitchell opstapte vanwege deze overschakeling naar gospel. Het twaalfde album in zijn carrière was de meest belangrijke van zijn leven, schreef Green in zijn autobiografie “Take Me To The River”. Hij schreef: “God riep mij naar een hoger doel, het keerde me weg van het aardse naar de hemelse liefde, en, hoewel het pijn doet om te zeggen, ik moest het sensuele echt omruilen voor het spirituele.” Tijdens de jaren ’80 nam Green inspirationele muziek op voor het Myrrh label, terwijl hij dienst deed als priester in een kerk die hijzelf gesticht had. In de jaren ’90 keerde hij zo af en toe terug naar zijn soul roots, maar tot op de dag van vandaag blijft hij voornamelijk en zanger en priester van het gospel. Op de meeste zondagen neemt Green de preekstoel over in de Full Gospel Tabernacle Church op Hale Road in Memphis. Het publiek is welkom om Green’s preken bij te wonen, die net zo vol met vuur en gevoel zitten als de stroom singles die de standaard stelden voor de soul in de jaren ’70.
Posted on: Tue, 15 Oct 2013 11:56:29 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015