The Story behind the Song, “Let’s Go to Mazar!” (بیاکه بریم به مزار!): (The Story behind this Song): Dari Version: History of Afghanistan English Version: Nabi Mubtakir I would like to stress that Shrine Worshipping and Vow (Oblation) are regarded as Atheism in Islam and are not allowed. Therefore, I would like to paste, at the end of this Story, the Writing from our Facebook Friend, A.Q. Hotak, and also from some other outstanding Writers in this connection to clarify our Stand regarding those Parts of the Story that are in Opposition to Islamic Principles, Teachings, and the Islamic Guidance. In Poetry, I have never been good. However, I would try my best to convey the Message of the Dari Version as much as I can. The Readers are requested to translate the Message with the Power of their own Faculty to enjoy it in its real Message that is being conveyed for a True Love, a Good Governance, and a kind and sympathetic Ruler. The only reason why I try to translate it is because I know others do not want to do it. I feel guilty if I don’t attend to it because of its Cultural and Historical importance for our Facebook Readers who cannot read or write Dari and also because of its Cultural Significance for the future Generations and also for the Research Workers in this Field at Timurid Era. The Story behind the Song, “Let’s Go to Mazar!” (بیاکه بریم به مزار!): During the Timurid Era in Herat, especially during the Ruling of Sultan Hussain Baiqra, People from all the Parts visited the Shrine in Mazar-i-Sharif at New Year. The Government undertook to pay the expenses for Wedding of those who were wedding at this time in Mazar-i-Sharif. It was an Era of Splendour for Art during the Timurid in Herat. Numerous Schools were established in this City where Students attended to learn various Subjects in Art and Technology. One of these Schools was located at the Sarhadira District, north of the City, in the vicinity of the Tomb belonging to Mulla Hussain Waiz Kashifi. Amongst the Students, there was a young person by the name of ‘Mulla Mohammad Jan’ who everyday used to walk the distance from the Area of Sarhadira while trying to memorize his Grammar Lessons going towards the Spring of Qalamfoor located in the neighbourhood of the Tomb of Mullana Abdul Rahman Jami. Along his short journey, he used to take a rest and at the Spring feeling thankful for being so lucky. On one of the Fridays, the Girls of Sarhadira went to the Spring to bring water. The Girls were also accompanied by their Friend called, Aaisha, the daughter of an Officer who was assigned to the Court of the Timurid. Mullah Mohammad Jan was also, at this time, on his usual journey to the School. Suddenly, there was a swift wind that blew the Headscarf from the head of Aaisha and brought it to the feet of Mulla Mohammad Jan while he was on his way back to the School. Aaisha tried to grab her Headscarf and cover her Face. At this moment, their eyes met and both of them fell in love. From this time on, Mullah Mohammad Jan and Aaisha are in love. Mullah Mohammad Jan quits the Grammar School and always thinks how to get engaged to Aaisha. The poor Mullah Mohammad Jan sends Relatives to the Family of Aaisha asking for the hand of her in marriage. Mullah Mohammad Jan being a poor Student, the Father of Aaisha does not agree with their Engagement and Marriage. Both of these Lovers make Vow that if their Marriage will take place; they will go to Mazar-i-Sharif at the time of the Tulip Blossom Festival in New Year and would attend to the sweeping and the cleaning duties for some time to give satisfaction to the Shrine for their Vow and Success. Aaisha consistently went with the Girls of Sarhadira to the Spring of Qalamfoor to bring water every late afternoon and was singing with anguish and pain the following songs: Let’s go to Mazar, Mulla Mohammad Jan! To see the Tulips, how excellent would it be, Dear Sweetheart! I will have complain at the Court of the Dear Sakhi Jan Will tear my shirt to him in complaint of you, Sweetheart If you come to my grave after my death; You will always find me praying for you Let’s go to Mazaar, Mulla Mohammad Jan! Seeing Tulips, how excellent would it be, Dear Sweetheart!? You are wearing black clothing Would define the Unfaithfulness of the Partner If I don’t have someone sympathetic to me; Would hold fast from the Lap of the Lion of God Let’s go to Mazaar, Mulla Mohammad Jan! To see the Tulips, how excellent would it be, Dear Sweetheart! Let’s pilgrimage to the Lion of God! Rub to our Eyes that Golden Lock I would pray, you say ‘Ameen!’ God make us both successful! Let’s go to Mazar, Mulla Mohammad Jan! To see the Tulips, how excellent would it be, Dear Sweetheart! By coincidence and in the meantime, Amir Ali Shair Nawaee, the scholarly Wazir of the Timurid Era, was passing from there with a group of his Companions and heard the songs of Aaisha. He stopped and heard the whole of the singing from a distance. With insight and quick understanding, he learnt that there is a hidden philosophy (story) behind those songs. After Aaisha completed her Song, he came to Aaisha and with kindness asked her gently, “My daughter! Tell me the truth! Who is Mullah Mohammad Jan? And, why there is such a pain in your Song? Aaisha didn’t answer in the beginning because of modesty and being ashamed. But, Amir Ali Shair, with his fatherly kind and sympathetic style of talking, promised her if she would tell him the true story; he would try to help her. Aaisha then told the story of the love affair in full detail to the Amir, and added that Mullah Mohammad Jan is one of the Student in his School. In the morning of that day, Amir personally went to the House of Aaisha’s father and on behalf of Mullah Mohammad Jan’s Father and requested for the hand of Aaisha in marriage. When the Father of Aaisha saw the circumstances as such, having great honour for the Amir, he accepted their engagement. Since they had vowed, the Amir sent these two Lovers to Mazar-i-Sharif. They married there and spent some time serving in the Dark Blue Mosque as Sweepers and Cleaners. Pashtoonfully yours, Nabi Mubtakir Author, Publisher, Government Contractor, Importer/Exporter, Senior Adviser/Consultant on the Establishment, Management, Project Coordination, Implementation, and Rehabilitation of Educational and Scientific Organizations, International Procurement and Recruitment, Translator, Manufacturers’ Representative اقتباس از: تاریخ افغانستان، فیسبوک، 15 مارچ 2013 فلسفه داستان بیاکه بریم به مزار ... درزمان فرمانروایی تیموریان درهرات، بویژه درعصرسلطان حسین بایقرا، مردم ازتمام قلمروآنان درنوروزبه روضه شریف به مزار شریف میآمدند و دولت خرج عروسی جوانانی را که در مزار شریف عروسی میکردند میپرداخت. دوران تیموری عصرشکوفایی هنر درهرات بود ومدارس متعددی دراین شهرتاسیس شد و شاگردان در این مدارس به تحصیل علوم و فنون مختلفه میپرداختند. یکی از این مدارس، مدرسهای بود در نزدیکی سرحدیده در شمال شهر هرات و به جوار زیارت ملاحسین واعظ کاشفی. یکی از طلاب مدرسه به نام ملامحمدجان همه روزه از محل سرحدیره تا چشمه قلمفور که نزدیک زیارت مولانا عبدالرحمن جامی است پیاده طی مینمود و صرف و نحو حفظ میکرد، ساعتی در کنار چشمه می آسود و شکرانه بجای می آورد. یکی از روزها جمعی از دختران سرحدیره با عایشه که دختر یکی از افسران مقرب دربار تیموریان بود غرض گرفتن آب از چشمه قلمفورمیرفتندوملامحمدجان هم واپس رهسپارمدرسهاش بود. ناگهان بادی باتندی وزیدن گرفت وروسری عایشه راازسرش پرانده وبادآن را نزدیک پای ملامحمدجان آورد. عایشه خواست تاروسریاش را بگیرددرهمین اثناچشم ملامحمدجان به عایشه میافتدوهردودلباخته هم میگردند. ر سر از این تاریخ ملامحمدجان و عایشه عاشق و دلباخته یکدیگر میشوند. ملامحمدجان صرف و نحو را کنار میگذارد و به فکر ازدواج با عایشه میشودوازخانوادهاش خواستگاری مینماید، چون ملامحمدجان طالبالعلم بیبضاعتی میباشد پدرعایشه موافقت نمینماید. ر این دوعاشق دلباخته نذری رابرعهده میگیرند، درصورتیکه ازدواجشان صورت پذیرددرایام میلۀ گل سرخ به مزارشریف رفته ومدتی رادرآرامگاه علی خاکروبی نمایند. عایشه همواره بادختران سرحدیره دربین عصروشام به چشمه قلمفورغرض گرفتن آب میرفت و درجمع آنهاباسوزودرداین آهنگ رابا خودزمزمه میکرد: ر بیا که بریم به مزار مُلامامَدجان سَیلِ گُلِ لالهزار وا وا دلبرجان به دربار سخیجان گله دارم یخن پاره ز دست تو نگارم پس از مرگم بیایی بر مزارم مدامم در دعا در انتظارم بیا که بریم به مزار ملاممدجان سیل گل لالهزار وا وا دلبرجان به تن کردی گلم رَختِ سیاه را کنم تعریف یار بیوفا را به دنیا مه اگه غمخوار ندارم بگیرم دامن شیر خدا را بیا که بریم به مزار ملامامدجان سیل گل لالهزار وا وا دلبرجان بیا زیارت کنیم شیر خدا را به چشم مالیم همان قلف طلا را مه دعا میکنم آمین بگوین خدا کامیاب کنه هر دوی ما را بیا که بریم به مزار ملامامدجان سیل گل لالهزار وا وا دلبرجا اتفاًقادرهمین اثنا امیرعلیشیر نوائی، وزیردانشمندعصر تیموری با عدهای ازهمراهان خودازآنجامیگذشت و در نزدیکی چشمه آوازخوانی عایشه را شنید، توقف نموده و آهنگ را از دور سراپا شنید، بافراست ونکتهدانی دریافت که در خواندن این سرود فلسفهای نهفته است. امیرپس ازشنیدن آهنگ نزد عایشه آمد وباملایمت و مهربانی از او پرسید که دخترم راست بگو، ملامحمدجان کیست وچرا درآهنگ صدای تو دردی نهفته است؟ عایشه ابتدا ازحیا پاسخی نداد وسکوت اختیار کرد. ولی امیرعلیشیرباشیوۀ پدرانه به اووده دادکه اگرراستش رابگویدبه اوکمک خواهد کرد. سپس عایشه ماجرای عاشقانۀ خودرامفصل به امیر حکایت نموده و افزود که ملامحمدجان ازجمله طلاب مدرسۀ شما است. درفردای آنروز امیر شخصاً به خانه پدرعایشه رفت و بهعنوان پدرملامحمدجان ازعایشه خواستگاری نمود، پدرعایشه که وضع راچنین دید، به احترام شخص امیر به این وصلت راضی گردید. امیراین دودلباخته را آنطورکه تعهد کرده بودند به مزار شریف فرستاد، درآنجا عروسی نمودند و مدتی را در مسجد کبود به صفت خادم ایفای وظیفه کردند. ر - - - - - - - - - - - - - - - - - - - The Story behind the Song, “Let’s Go to Mazar!” (بیاکه بریم به مزار!): (The Story behind this Song): Dari Version: History of Afghanistan English Version: Nabi Mubtakir I would like to stress that Shrine Worshipping and Vow (Oblation) are regarded as Atheism in Islam and are not allowed. Therefore, I would like to paste, at the end of this Story, the Writing from our Facebook Friend, A.Q. Hotak, and also from some other outstanding Writers in this connection to clarify our Stand regarding those Parts of the Story that are in Opposition to Islamic Principles, Teachings, and the Islamic Guidance. In Poetry, I have never been good. However, I would try my best to convey the Message of the Dari Version as much as I can. The Readers are requested to translate the Message with the Power of their own Faculty to enjoy it in its real Message that is being conveyed for a True Love, a Good Governance, and a kind and sympathetic Ruler. The only reason why I try to translate it is because I know others do not want to do it. I feel guilty if I don’t attend to it because of its Cultural and Historical importance for our Facebook Readers who cannot read or write Dari and also because of its Cultural Significance for the future Generations and also for the Research Workers in this Field at Timurid Era. The Story behind the Song, “Let’s Go to Mazar!” (بیاکه بریم به مزار!): During the Timurid Era in Herat, especially during the Ruling of Sultan Hussain Baiqra, People from all the Parts visited the Shrine in Mazar-i-Sharif at New Year. The Government undertook to pay the expenses for Wedding of those who were wedding at this time in Mazar-i-Sharif. It was an Era of Splendour for Art during the Timurid in Herat. Numerous Schools were established in this City where Students attended to learn various Subjects in Art and Technology. One of these Schools was located at the Sarhadira District, north of the City, in the vicinity of the Tomb belonging to Mulla Hussain Waiz Kashifi. Amongst the Students, there was a young person by the name of ‘Mulla Mohammad Jan’ who everyday used to walk the distance from the Area of Sarhadira while trying to memorize his Grammar Lessons going towards the Spring of Qalamfoor located in the neighbourhood of the Tomb of Mullana Abdul Rahman Jami. Along his short journey, he used to take a rest and at the Spring feeling thankful for being so lucky. On one of the Fridays, the Girls of Sarhadira went to the Spring to bring water. The Girls were also accompanied by their Friend called, Aaisha, the daughter of an Officer who was assigned to the Court of the Timurid. Mullah Mohammad Jan was also, at this time, on his usual journey to the School. Suddenly, there was a swift wind that blew the Headscarf from the head of Aaisha and brought it to the feet of Mulla Mohammad Jan while he was on his way back to the School. Aaisha tried to grab her Headscarf and cover her Face. At this moment, their eyes met and both of them fell in love. From this time on, Mullah Mohammad Jan and Aaisha are in love. Mullah Mohammad Jan quits the Grammar School and always thinks how to get engaged to Aaisha. The poor Mullah Mohammad Jan sends Relatives to the Family of Aaisha asking for the hand of her in marriage. Mullah Mohammad Jan being a poor Student, the Father of Aaisha does not agree with their Engagement and Marriage. Both of these Lovers make Vow that if their Marriage will take place; they will go to Mazar-i-Sharif at the time of the Tulip Blossom Festival in New Year and would attend to the sweeping and the cleaning duties for some time to give satisfaction to the Shrine for their Vow and Success. Aaisha consistently went with the Girls of Sarhadira to the Spring of Qalamfoor to bring water every late afternoon and was singing with anguish and pain the following songs: Let’s go to Mazar, Mulla Mohammad Jan! To see the Tulips, how excellent would it be, Dear Sweetheart! I will have complain at the Court of the Dear Sakhi Jan Will tear my shirt to him in complaint of you, Sweetheart If you come to my grave after my death; You will always find me praying for you Let’s go to Mazaar, Mulla Mohammad Jan! Seeing Tulips, how excellent would it be, Dear Sweetheart!? You are wearing black clothing Would define the Unfaithfulness of the Partner If I don’t have someone sympathetic to me; Would hold fast from the Lap of the Lion of God Let’s go to Mazaar, Mulla Mohammad Jan! To see the Tulips, how excellent would it be, Dear Sweetheart! Let’s pilgrimage to the Lion of God! Rub to our Eyes that Golden Lock I would pray, you say ‘Ameen!’ God make us both successful! Let’s go to Mazar, Mulla Mohammad Jan! To see the Tulips, how excellent would it be, Dear Sweetheart! By coincidence and in the meantime, Amir Ali Shair Nawaee, the scholarly Wazir of the Timurid Era, was passing from there with a group of his Companions and heard the songs of Aaisha. He stopped and heard the whole of the singing from a distance. With insight and quick understanding, he learnt that there is a hidden philosophy (story) behind those songs. After Aaisha completed her Song, he came to Aaisha and with kindness asked her gently, “My daughter! Tell me the truth! Who is Mullah Mohammad Jan? And, why there is such a pain in your Song? Aaisha didn’t answer in the beginning because of modesty and being ashamed. But, Amir Ali Shair, with his fatherly kind and sympathetic style of talking, promised her if she would tell him the true story; he would try to help her. Aaisha then told the story of the love affair in full detail to the Amir, and added that Mullah Mohammad Jan is one of the Student in his School. In the morning of that day, Amir personally went to the House of Aaisha’s father and on behalf of Mullah Mohammad Jan’s Father and requested for the hand of Aaisha in marriage. When the Father of Aaisha saw the circumstances as such, having great honour for the Amir, he accepted their engagement. Since they had vowed, the Amir sent these two Lovers to Mazar-i-Sharif. They married there and spent some time serving in the Dark Blue Mosque as Sweepers and Cleaners. Pashtoonfully yours, Nabi Mubtakir Author, Publisher, Government Contractor, Importer/Exporter, Senior Adviser/Consultant on the Establishment, Management, Project Coordination, Implementation, and Rehabilitation of Educational and Scientific Organizations, International Procurement and Recruitment, Translator, Manufacturers’ Representative اقتباس از: تاریخ افغانستان، فیسبوک، 15 مارچ 2013 فلسفه داستان بیاکه بریم به مزار ... درزمان فرمانروایی تیموریان درهرات، بویژه درعصرسلطان حسین بایقرا، مردم ازتمام قلمروآنان درنوروزبه روضه شریف به مزار شریف میآمدند و دولت خرج عروسی جوانانی را که در مزار شریف عروسی میکردند میپرداخت. دوران تیموری عصرشکوفایی هنر درهرات بود ومدارس متعددی دراین شهرتاسیس شد و شاگردان در این مدارس به تحصیل علوم و فنون مختلفه میپرداختند. یکی از این مدارس، مدرسهای بود در نزدیکی سرحدیده در شمال شهر هرات و به جوار زیارت ملاحسین واعظ کاشفی. یکی از طلاب مدرسه به نام ملامحمدجان همه روزه از محل سرحدیره تا چشمه قلمفور که نزدیک زیارت مولانا عبدالرحمن جامی است پیاده طی مینمود و صرف و نحو حفظ میکرد، ساعتی در کنار چشمه می آسود و شکرانه بجای می آورد. یکی از روزها جمعی از دختران سرحدیره با عایشه که دختر یکی از افسران مقرب دربار تیموریان بود غرض گرفتن آب از چشمه قلمفورمیرفتندوملامحمدجان هم واپس رهسپارمدرسهاش بود. ناگهان بادی باتندی وزیدن گرفت وروسری عایشه راازسرش پرانده وبادآن را نزدیک پای ملامحمدجان آورد. عایشه خواست تاروسریاش را بگیرددرهمین اثناچشم ملامحمدجان به عایشه میافتدوهردودلباخته هم میگردند. ر سر از این تاریخ ملامحمدجان و عایشه عاشق و دلباخته یکدیگر میشوند. ملامحمدجان صرف و نحو را کنار میگذارد و به فکر ازدواج با عایشه میشودوازخانوادهاش خواستگاری مینماید، چون ملامحمدجان طالبالعلم بیبضاعتی میباشد پدرعایشه موافقت نمینماید. ر این دوعاشق دلباخته نذری رابرعهده میگیرند، درصورتیکه ازدواجشان صورت پذیرددرایام میلۀ گل سرخ به مزارشریف رفته ومدتی رادرآرامگاه علی خاکروبی نمایند. عایشه همواره بادختران سرحدیره دربین عصروشام به چشمه قلمفورغرض گرفتن آب میرفت و درجمع آنهاباسوزودرداین آهنگ رابا خودزمزمه میکرد: ر بیا که بریم به مزار مُلامامَدجان سَیلِ گُلِ لالهزار وا وا دلبرجان به دربار سخیجان گله دارم یخن پاره ز دست تو نگارم پس از مرگم بیایی بر مزارم مدامم در دعا در انتظارم بیا که بریم به مزار ملاممدجان سیل گل لالهزار وا وا دلبرجان به تن کردی گلم رَختِ سیاه را کنم تعریف یار بیوفا را به دنیا مه اگه غمخوار ندارم بگیرم دامن شیر خدا را بیا که بریم به مزار ملامامدجان سیل گل لالهزار وا وا دلبرجان بیا زیارت کنیم شیر خدا را به چشم مالیم همان قلف طلا را مه دعا میکنم آمین بگوین خدا کامیاب کنه هر دوی ما را بیا که بریم به مزار ملامامدجان سیل گل لالهزار وا وا دلبرجا اتفاًقادرهمین اثنا امیرعلیشیر نوائی، وزیردانشمندعصر تیموری با عدهای ازهمراهان خودازآنجامیگذشت و در نزدیکی چشمه آوازخوانی عایشه را شنید، توقف نموده و آهنگ را از دور سراپا شنید، بافراست ونکتهدانی دریافت که در خواندن این سرود فلسفهای نهفته است. امیرپس ازشنیدن آهنگ نزد عایشه آمد وباملایمت و مهربانی از او پرسید که دخترم راست بگو، ملامحمدجان کیست وچرا درآهنگ صدای تو دردی نهفته است؟ عایشه ابتدا ازحیا پاسخی نداد وسکوت اختیار کرد. ولی امیرعلیشیرباشیوۀ پدرانه به اووده دادکه اگرراستش رابگویدبه اوکمک خواهد کرد. سپس عایشه ماجرای عاشقانۀ خودرامفصل به امیر حکایت نموده و افزود که ملامحمدجان ازجمله طلاب مدرسۀ شما است. درفردای آنروز امیر شخصاً به خانه پدرعایشه رفت و بهعنوان پدرملامحمدجان ازعایشه خواستگاری نمود، پدرعایشه که وضع راچنین دید، به احترام شخص امیر به این وصلت راضی گردید. امیراین دودلباخته را آنطورکه تعهد کرده بودند به مزار شریف فرستاد، درآنجا عروسی نمودند و مدتی را در مسجد کبود به صفت خادم ایفای وظیفه کردند. ر - - - - - - - - - - - - - - - - - - - خواهرعزیزشایسته سعادت لامع، ر عبدالله بن سبایهودی دراسلام {سنی وشیعه} رابوجودآوردتااسلام راازبین خودِاسلام تخریب وبدنام کند. در سال 1502 عیسوی (511) سال قبل انگلیسها، ایتالویها، وپورتگالیهااسمعیل صفوی رابرایران پادشاه ساختندکه اوبه اشارهء انگلیسیهامذهبِ {دوازده امامی} رادرایران بزوربرمردمِ فارس (حالا: ایران) تحمیل کردوهمه فامیلهای متدین، منور، وشریفِ سنی وشیعه رامجبورساخت که به هندوستان فرارکنندوتقریباً پارس ازمردم شریف ومتدینِ مسلمان وآرین خالی شد. هرپارسی ئیکه (حالا: ایرانی ئیکه) به حضرت محمدوفامیلش دشنام نمیداد؛ صفویهاسرب رابالای آتش آب میکردندودرگلونِ اومیریختاندند. همین صفویهابزورسربِ آب شده وشمشیرهزاره های افغانستان رابه جبر{شیعه} ساختندکه حالاچنین مکاتب رامادروطن نجیب و پاکِ خودمی بینیم. فشرده ای ازتاریخ درذیل تقدیم است: ر باعرض حرمت به پشتونوالی، ر نبی ًمبتکرً مؤلف، ناشر، قراردادیءدولتی، تاجروارداتی وصادراتی، مشاورِارشد برای هرنوع تدارکات واستخدامِ بین المللی، نشرات، پروژه سازی، اداره ومینیجمنت، واحیای مجددِتأسیسات ومؤسساتِ تعلیمی وعلمی، ترجمانِ بین المللی، نماینده ی فابریکاتِ تولیدیء اموالِ تجارتی Who Created Rulers for the Persians (Iranians)? دپارس (ایران) دپاره چازمامداران تربیه کړل؟ ر English Version By: Nabi Mubtakir Based upon the History, the Safavids are an unknown Family who just appeared in the Persian Society like wild grown mushroom. It was the time when Ottoman Turks were ruling over Middle East in North Africa. The Safavids were armed and supported by the British, Hollanders, and Portuguese and equipped with a new Religious Movement called (Rafizi = Heretic). They tyrannically ruled over the People of Iran most of whom were Sunni Muslims, and there were also some who were following Shiite Belief. Based on the Order of Shah Ismael Safavi, any Person who would not obey his order to insult, disgrace, abuse, and humiliate the Family Members of the Holy Prophet (pbuh) and the Orthodox Caliphs such as Omar (r), Abu Bakr Seddiq (r); he or she would be slaughtered. Even some of the Sunni and Shiite Clergy and Scholars who did not obey Shah Ismael’s this order, history witnesses that Lead metal was melted on fire and was poured in their throats. Iran got almost emptied from her original citizens. The Farsi speaking inhabitants (citizens) in Indian subcontinent, who are Sunni, originate from Iran. In order to safeguard their Religious Belief and also because of the fear of Safavid savagery, the Farsi Iranians were forced to leave their original inhabitance places in Baluchistan that is now in Pakistan, also. The purpose for bringing to power the Safavids by the British, Netherlanders, and Portuguese who had come to Persia (Iran) in the disguise of Merchants, was to create a series of disturbances and destabilization in the Region and to keep the Ottoman Turks busy in their Eastern Borders and prevent their advance towards Europe, and also to overthrow the Power of the Sunni Muslims in the Region who were supporting the Policy of the Ottoman Turks. For this purpose, they eliminated the Muslim Scholars and Spiritual Leaders as is also confirmed by an Austrian Historian who says, “If the Safavids would not have appeared on the Scene; we would now been reading the Qur’an”. The present Regime of Iran is also the descendants of those Rafizi (Heretic) Safavids with the same Customs, Thinking, and Policies. The reason why Ahmadi Nizad calls Hamid Karzai his “Brother” is because of this Relationship otherwise the Afghans have no Common Religion with the Iranian Rulers, neither a Common Culture, nor even a Common Language.……. With good wishes for National Unity, Abdul Qadir Hotak - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Pashtoonfully yours, Nabi Mubtakir Author, Publisher, Government Contractor, Importer/Exporter, Senior Adviser/Consultant on the Establishment, Management, Project Coordination, Implementation, and Rehabilitation of Educational and Scientific Organizations, International Procurement and Recruitment, Universal Translator, Manufacturers’ Representative شیعه های عبدالله بن سبأیهودی ودوازده امامیهای صفوی عقیده ای {دوازده امامی} راهم همین شاه اسمعیل درفارس (که حالابه غلط ایران نامیده میشود) به زورِتیغ مورج ساخت که الی همین اکنون، طوریکه شماپیشترفرمودید، انگلیسیهاوغربیهاازآن برای بدنام ساختن اسلام ازدرونِ خودِاسلام کارمیگیرندوناآرامیهای گوناگون راوقتاًفوقتاً درمنطقه تحریک مینمایند. اگرمذهب یهودیهاراکمی آدم مطالعه کند؛ متوجه میشودکه اکثرعادات، رسوم، وکردارِشعیه های وقت عبدالله بن سبأیهودی وهم عقیده ومذهبِ دوازده امامی ای شاه اسمعیل ًصفویً بایهودیت شباهتِ زیادداردواین موضوع راپیشوایان مذهبیء فارس (ایران) همیش میدانسته اندومیدانند، لیکن نمیگذارندمردم بیچاره ای عادیءایران بدان متوجه شوند. این تعویذبازیها، زیارت رفتنها، نذردادنها، فال دیدنهاوفال گرفتنهاودیگرمزخفات راهمین شاه اسمعیلِ صفوی ای دوازده امامی درعقیده ای ایرانیهاافزودکه بدبختانه الی مرادخانیءکابل سرایت کرده است. ر باعرض حرمت به پشتونوالی، ر نبی ًمبتکرً مؤلف، ناشر، قراردادیءدولتی، تاجروارداتی وصادراتی، مشاورِارشد برای هرنوع تدارکات واستخدامِ بین المللی، نشرات، پروژه سازی واحیای مجددِتأسیسات ومؤسساتِ تعلیمی وعلمی، ترجمانِ بین المللی، نماینده ی کمپنی های تولیدکننده ی اموالِ تجارتی Abdul Q Hotak: صفویهابه حواله تاریخ خانوادهءګمنامی که چون سمارق درجامعهءایران زمانیکه ترکان عثمانی برشرق میانه شمال افریقاحکمروایی داشتندسبزشدندوبواسطهءانگلیسها، هالیندیها، وپرتګالیها تسلیح وتغذیه ګردیدندوباحرکتی به نام مذهب جدید (رافضی) برمردم ایران که اکثریت شان مسلمان سنی وتعدادی هم مسلمان شیعه بودندبی رحمانه تاخت وتازنموده وبه اساس حکم شاه اسمعیل صفوی: هرآنکه فرمان اوراکه توهین وتحقیرودشنام اهل بیت رسول الله (ص) وخلفای راشدین هریک حضرت عمر (رض) وابوبکرصدیق (رض) بودنپدیرد؛ ازدم تیغ بګذراند، حتی بعضی روحانیون وعلمای (سنی وشیعه) راکه فرمانش رانپذیرفتند، تاریخ شاهداست که فلزسرب رادراثرحرارت ذوب ودرحلق شان ریختند، ایران ازوجودمردم اصلی اش تقریبأ خالی ګردید، فارسی زبانان قارهءهندکه اکثرأ سنی مذهب اند، ریشهء ایرانی دارند، دربلوچستان تحت سلطه پاکستان نیزازاثروحشت ودهشت صفویها آشیانه های خودرامجبورأبه خاطر حفظ عقید شان ترک کردند. ر Abdul Q Hotak : هدف ازایجادوبه قدرت رسانیدن آنهابه توسط (انګلیسها، هالیندیها، پرتګالیها) که درایران وقت به بهانه تجارت آمده بودند، ایجادسلسله ناامنی درمنطقه ومصروف ساختن ترکان عثمانی درمنطقه وسرحدات شرقی اش وجلوګیری ازپسشرفت ترکان عثمانی به طرف اروپاومضمحل نمودن بساط مسلمانان سنی درمنطقه که ازاهداف ترکان عثمانی حمایه و پشتیبانی می نمودندوازبین بردن علماوروحانیون مسلمان، چنانچه یک مورخ ونویسندهءاطریشی میګوید: هرګاه صفویان روی صحنه نمی آمدند؛ ما امروزقرآن میخواندیم. رژیم فعلی ایران نیز بقایای همان رافضی های صفوی اندباهمان روش واندیشه. حامد کرزی که احمدی نژادرابرادرخودمی داندهمچوعلتی دربین باشدورنه نه افغانهابازمامداران ایران مذهب مشترک دارندنه کولتور، فرهنګ، و حتی زبان مشترک ........ باحرمت به وحدتِ ملی باعرض حرمت به پشتونوالی، ر نبی ًمبتکرً مؤلف، ناشر، قراردادیءدولتی، تاجروارداتی وصادراتی، مشاورِارشد برای هرنوع تدارکات واستخدامِ بین المللی، نشرات، پروژه سازی واحیای مجددِتأسیسات ومؤسساتِ تعلیمی وعلمی، ترجمانِ بین المللی، نماینده ی کمپنی های تولیدکننده ی اموالِ تجارتی
Posted on: Wed, 14 Jan 2015 13:53:40 +0000
Recently Viewed Topics
© 2015