W rocznicę zabójstwa prezydenta Kennedy’ego, czyli nad trupem tęczy słów parę, nawet jeśli spóźnionych o dobę. Gdyby dawno dawno temu niejaka Dorotka, której kompletnie było obojętne, czy ktoś jest z blachy, słomy czy futra, jeśli serce ma przy tym wielkie, wiedziała, że w pewnej Krainie ludzie będą z rozmysłem palić symbol tęczy, pewnie skierowałaby swoją chatkę na Warszawę licząc na to, że ta upadając poczyni zniszczenie większe niż zabicie jakiejś czarownicy. A więc twierdzicie, że tęcza jest symbolem zła, follow my revenge brick road. Podkładać ogień pod to, czego się boimy i w ogniu widzieć moc oczyszczającą z grzechu? Przepraszam, a który mamy rok? Tysiąc czterysta sześćdziesiąty trzeci? Kiedyś hippisi wsuwali w lufy karabinów żołnierzy stojących przed Białym Domem, próbujących nie pozwolić im zbliżyć się do Prezydenta, kwiaty. Podobne do tych, które dziś zwęglone na rusztowaniu w kształcie łuku układają się w Łuk Triumfalny głupoty i nietolernacji. I wbrew swojemu przeznaczeniu, jako symbol, pachną siarką. Gdyby w tym samym mniej więcej czasie Jimmy Morrison, człowiek, który kochał życie we wszelkich jego przejawach, a z nich najważniejszymi były whisky, pończochy i tabletki przeczuł, że jego wezwanie do rozpalenia ognia. “Podgrzejmy odrobinę atmosferę, moja mała, tak, byś mogła zdjąć ten niewygodny sweterek z angory” zostanie w pewnym kraju nad Wisłą tak przeciwnie do jego intencji zrozumiane, pewnie na pierwszej płycie Doorsów pozostawiłby tylko “The end”. Prawdopodobnie też zmieniłby w tym utworze jeden zaimek. “Father, yes son, I want to kill them”. Są rzeczy znane i te niewyobrażalne. Niestety po tych ostatnich spotykamy kilku oszołomów z pochodniami w ręku. Czy namawiam Was do agresji i zemsty? Na pewno nie. Chociaż gdyby niejaki Ken Kessey, wielki orędownik odmiennych stanów świadomości i poszerzania granic tego, co ludzkie, pisząc swoją powieść “Lot nad kukułczym gniazdem” zdał sobie sprawę, że dom wariatów będzie miał spacerownik na Placu Zbawiciela to wypełniłby swój słynny “Szkolny, Wesoły Autobus” trotylem. A potem po pigułkach przeniósł go w czasie i wysadził, tu cholera nie jestem pewien adresu, bo ci tchórze kryją się po norach i pakamerach wszędzie. Mamy jako naród w swojej historii epizod podobny do tego z Dallas, choć śledztwo w jego sprawie trwało krócej i Olivier Stone nie stworzył na jego kanwie filmu. Jeśli jednak rumieniec niezatartego zażenowania pojawia się na moich policzkach, to nie przez ten udany zamach na Narutowicza. Sprawa to zbyt odległa. Nie żyli wtedy jeszcze nawet moi rodzice. Ale mamy przecież zamach nam bliższy. No bo strzelać pochodniami do tęczy? Umówmy się, tego mostu, który w chmur dali tworzy coś srebrnego i cudownego, by przez analogię Leśmianem się posłużyć? Nienawidzieć przyrody, która tylko dlatego od tysiącleci radzi sobie tak dobrze, że stworzyła taką różnorodność? Codziennie mijam na ulicy setki niezatrzymanych i nie pociągniętych do odpowiedzialności Oswaldów. Wiem, że gdzieś tam siedzą sobie teraz rechocząc przy piwie i zarzekając się, że “Jeszcze Polska nie zginęła, póki palić możem”. Trochę się ich boję, ale co tam, wara Wam od wolności brunatne chamy. Kennedy nie był święty i pewnie kilka czarownic rzeczywiście skisiło mleko krowom i podało nienajlpeszy w skutkach afrodyzjak, ale powiedzcie: kto jest bez grzechu? I tak konkretnie, który kolor Was tym razem wkurzył? A może to, że kolorów tych, jak się okazuje może być więcej? Gdyby członkowie Jefferson Airplane wiedzieli, jak złe emocje mogą powstać wokół pewnego samolotu, to pewnie zmieniliby nazwę i nigdy nie nagraliby utworu z frazą “You’d better find somebody to love”. Kiedy jeżdziłem dekady temu do Jarocina pokochałem i to zanim nieznośną ją uczyniła Trójka klauzulę “Kochać, to nie znaczy zawsze znaczy to samo”. Szkoda, że dziś tak wielu z nas przez nią pozostaje straszliwie De Mono. A w samotności swej niszczy tych, których nie rozumiemy. Cóż, jaki kraj taki JFK, smutne to, ale prawdziwe.
Posted on: Sat, 23 Nov 2013 18:25:10 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015