W roku 1456 Zielona Góra uległa zniszczeniu na skutek szalejącego pożaru. W roku zaś następnym susza wiosenna ( od Wielkanocy do żniw nie spadła kropla deszczu ) dała się dotkliwie odczuć. Bezustanny zaś z kolei deszcz w czasie żniw uniemożliwił zbiory. Okazało się konieczne sprowadzenie zboża z Polski. Do wymienionych klęsk dołączyły się jeszcze zaburzenia wewnętrzne, napady grasujących po kraju band i inne nieszczęścia. W roku 1470 dała się np. we znaki długa posucha, w czasie której spaliło się wiele lasów. Jeszcze sroższa posucha, nawiedziła tereny Śląska Dolnego w roku 1473 ( od 13 kwietnia do 11 listopada nie padał deszcz, wyschły wszystkie rzeki mniejsze, a Odrę można było przejść w bród w każdym miejscu. ) Pierwsze czterdzieści lat XVI wieku przyniosły Zielonej Górze dwa wielkie pożary, w roku 1532 i 1536. Choć niewątpliwie dotkliwe, nie były jednak tak wielkim nieszczęściem jak największy z dotychczasowych, który w roku 1582 spopielił większą część miasta. H. Schmidt, cytując bliżej nie znaną kronikę Reichego, tak o tym pożarze pisze: Dnia 26 lipca, w dniu św. Anny, w czwartek rano o godzinie 9 wybuchł pożar i tak się rozszalał, że całe miasto, w tym kościół i szkoły, wypaliło się do fundamentów. Także ratusz i przedmieścia poszły z dymem. W ratuszu pozostała cała tylko jedna izba w piwnicy [...] Sąsiednie miasta bezpośrednio po pożarze przysłały Zielonej Górze wielkie ilości chleba, mięsa, piwa, pieniędzy i innych użytków. Przyczyną tego katastrofalnego pożau była podobno nieostrożność pewnej wdowy, która susząc wiśnie spowodowała zapruszenie ognia. Inni znów twierdzili, że pożar był dziełem podpalaczy. Wdowę na wszelki wypadek poddano surowym badaniom, chcąc definitywnie ustalić przyczyny katastrofy. W tym samym najprowdopodobniej pożarze spaliła się pierwsza księgarnia w Zielonej Górze, otwarta w roku 1569. Ten sam fatalny rok 1582 przyniósł w pażdzierniku w czasie szalejącej burzy nowe nieszczęście. Stojąca jeszcze po niedawnym pożarze, ściana szczytowa kościoła zawaliła się grzebiąc pod gruzami trzech chórzystów i pięciu ciężko raniąc. Wojna trzydziestoletnia przyniosła miastu rabunki stale zmieniających się oddziałów wojska oraz katastrofalny pożar w roku 1626, w czasie którego wraz z całym miastem spłonęło 800 warsztatów sukienniczych. Podobną klęskę jeszcze raz przeżyli mieszkańcy Zielonej Góry w roku 1651, gdy ponownie spłonęło całe miasto wraz z kościołem, ratuszem, szkołą i przedmieściami.Pożary dotknęły Zieloną Górę jeszcze w następujących latach: 1661, 1689, 1735, 1793, 1832, 1834, 1893 i 1902. Źródło: Zielona Góra Przeszłość i Terażniejszość Praca zbiorowa pod redakcją Michała Sczanieckiego i Jana Wąsickiego
Posted on: Sat, 16 Nov 2013 17:43:55 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015