Yalnızlıkla sensizlikle bir yaşam bu hepsi hepsi, gerçek olan buydu aslında, sen kendini varım aslına sokmak isterken, uyguladığın gidiş planıydı ki bu benim yok oluşuma kadar uzanacaktı belki de, uzandı da… Hayat, yolunu şaşırmış yürüyenlerle doluydu aslında ama senin bu yürüyüşe dahil olacağın bence hiç ihtimal içinde dahi değildi, aslında bir inanış ve güven yanılgısıydı bu ki ben her insanın kendi iradesindeki yaşamı yaşayabileceğini bilememiştim… Evet sevgili… Hayat vazgeçilmiş hayatların bulunduğu insanlarla doludur ki bu da senin vazgeçilemez olacağını yalanlıyordu… Ve sevgi, vaz geçilmiş insanların arasında barınamazdı… Ve sevgi, vazgeçilemez insanlarla yaşamı hiç başaramamıştı ki sen de bunlardan biriydin… Oysa bir gerçek vardı, ben seni sevmiştim ve de zannederdim ki sen benim vazgeçilmezimdin, ne yazık değil mi yanılmışım ve benim bir hayata mal olmuş hatamdı bu senli yaşamım… Gene de yaşanmışlıkları inkâr etmek yakışmazdı bu sevgiye ki her şeyiyle de inkâr edilemez bir sevgi yaşamıydı ki yazık oldu sevgi kelimesinin anlamına… “Ben seni gerçekten çok sevdim” derken de doğruluğuna bir yaşam hediye edilmiş bir sevgiyi inkâr etmek de utanç verirdi bu sevgiyi yaşayanlara…
Posted on: Mon, 30 Sep 2013 17:49:54 +0000