Ze hadden een discussie met iemand over astrologie versus wetenschap. Allerlei argumenten en bewijsvoeringen liepen door elkaar tot Ruben helderheid probeerde te scheppen. Dat beviel Rombout, want dat deze mensen zich lieten meeslepen door de kleinste toevalligheden en daar de grootste gevolgen aan verbonden beviel hem niet erg. Zijn scepsis zou de shop altijd op een afstand houden. Deze scepsis zou ook Marit van hem weg houden. Hij had een brug nodig. Ruben vertelde: ‘Ik bedacht me laatst dat veel van onze taal alleen gaat over zaken die enkel mensen betreffen en dat we dat vermengen met zaken die enkel het universum als geheel aangaan. Natuurwetten buigen niet voor de menselijke geest, maar als je alert genoeg bent op intuïtief niveau dan kan je net de bui missen, of de juiste speelkaart vangen. Het is toch gek als dat pak kaarten of het hele weersysteem buigt voor de wens van een enkel individu? Het is toch vreemd als Nietsches “Wil tot macht” zich uitstrekt tot de fysieke wereld van kometen en zonnevlammen? Die dingen gebeuren, of wij willen of niet. Toch kan iedereen iets noemen dat verder gaat dan gewoon toeval. Soms is het zo eng met dat toeval dat je bijna gaat denken dat de wereld wel degelijk gehoorzaamt aan de geest. Als ik hard genoeg denk ontwijken de kogels me en dat soort zaken. Dat de kogel mij ontwijkt kan geen toeval zijn.’ Rombout giechelde, want hij moest denken aan die scène uit Pulp Fiction. ‘Intuïtief weten we veel. We zien intuïtief dat de pistoolhand trilt. We berekenen intuïtief welke kaart boven op de stapel ligt. We voelen intuïtief dat er sprake is van hoge luchtdruk.’ Hun gesprekspartner, een enigszins sullig uitziende student van het Montessori, bleef ernstig. Hij geloofde namelijk van harte dat als zijn wil sterk genoeg was hij de kogel zou ontwijken. Hij had hier genoeg voorbeelden van in zijn leven en dat van vrienden gezien. Niet dat iemand ooit echt op hem had geschoten, maar toch, het ontwijken van de kogel moest als metafoor worden gezien. ‘Stel je voor,’ ging Ruben verder, ‘dat de meeste van de zaken waar wij het over hebben waar zijn, astrologie, determinisme, buitenzintuiglijke waarneming, God, voorspellende dromen, natuurtalent, telepathie, superkrachten, fakirs op spijkerbedden en uit hun lichaam tredende zenboeddhisten, roze olifanten balancerend op paardenharen koorden, maar dan enkel binnen de wereld van de spirituele samenhang die de mens vormt. Zover wij kunnen zien gebeuren ze in meerdere of mindere mate. Stel je dan ook voor dat al die begrippen niet meer van toepassing zijn buiten de matrix van de menselijke commune. De wereld die de wetenschap met behulp van zuivere observatie en wiskunde langzaam steentje voor steentje omdraait, de wereld waar wij uit opgebouwd zijn, maar die niet een werkelijk onderdeel vormt van onze wereld van woorden. Bijna alle taal die wij gebruiken gaan over de oecumene van het menszijn. God bestaat onder de mensen en leidt ons langs de afgronden van de wereld, maar enkel als we gedachteloos geloven in die God en dat is omdat God, om maar een lullig menselijk woord te gebruiken, weinig anders is dan ons vermogen de intuïtie te volgen. Een intuïtie die fijn is afgesteld op wat de wereld doet als een verzameling natuurkundige wetten. Dus, eh, snap je dat toeval en dat soort dingen woorden en begrippen zijn van de menselijke wereld en enkel daar voorvallen? Kunnen jullie me nog volgen?’
Posted on: Thu, 01 Aug 2013 17:21:32 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015