blz 70/71 “Een sleutel... Op dit eiland is een sleutel aangespoeld en jij hebt hem gevonden. Waar is het?” De oude man had werkelijk geen flauw idee wat zijn overvallers van hem wilden. Hij wist van geen sleutel. “Ik heb geen idee,” begon hij te stamelen en sloot zijn ogen toen de leider dit keer het blad van zijn sabel tegen zijn keel legde. “Vertel ons waar de sleutel is.” Te angstig om nog langer te kunnen staan, zakte de man door zijn knieën “Ik weet het niet,” fluisterde hij. “Niet doen!” klonk plotseling een meisjesstem door de ruimte. Verbijsterd staarden de mannen naar de jonge schoonheid in een lange zacht gele nachtjapon met haar losse haren die als een sluier om haar heen vielen. Zonder verder na te denken stormde Eleanora de studeerkamer binnen en wierp zich voor haar vader. Met angst en ongeloof in haar ogen keek ze naar Christopher op. “Wat doe je?” stamelde ze. Het meisje herkende hem dwars door zijn vermomming heen! Een ogenblik perplex borg de man zijn wapen weg en nam een stap achteruit. Dit was háár thuis? Deze oude fragiele man was háár vader? “Neem alles,” riep de oude man nu. “Neemt wat je wilt... Alsjeblieft doe mijn kind niets.” De kapitein zag de wanhoop in de ogen van de oude man. Deze man was duidelijk niet de biologische vader van het meisje maar zijn liefde voor haar was oprecht. Zo ook die van het meisje voor de oude man. “We hebben ons vergist... Je zult ons niet weer zien.” Eleanora wist dat zijn woorden vooral voor haar waren bedoeld en haar ogen vulden zich met tranen.
Posted on: Fri, 08 Nov 2013 15:58:38 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015